آرشیو برچسب ها:

تبخال تناسلی چیست؟

تبخال تناسلی چیست؟

تبخال تناسلی یک بیماری منتقله از راه جنسی (بیماری مقاربتی) است. این بیماری منجر به زخم های تبخالی می شود، که تبخال های دردناکی است که در اثر باز شدن مایعی از آن خارج می شود. حدود 16 درصد از افراد بین 14 تا 49 سال از این بیماری رنج می برند.

علت ایجاد تبخال تناسلی چیست؟

دو نوع از ویروس ها باعث تبخال تناسلی می شوند: ویروس هرپس سیمپلکس (HSV-1) و ویروس هرپس سیمپلکس (HSV-2) که متعلق به یک خانواده از ویروس ها هستند. ویروسها از طریق غشای مخاطی شما وارد بدن شما می شوند. غشای مخاطی شما لایه های نازک بافتی است که سوراخ های بدن شما را می پوشانند. آنها در بینی، دهان و اندام تناسلی یافت می شوند. هنگامی که ویروس ها درون بدن شما قرار دارند، خود را در سلول های شما جای می دهند. ویروس ها به راحتی با محیط خود سازگار می شوند، به طوری که درمان آنها دشوار می شود. HSV-1 یا HSV-2 را می توان در مایعات بدن افراد آلوده یافت، از جمله:

بزاق
مایع منی
ترشحات واژن

با علائم تبخال تناسلی آشنا شوید:

اولین علامت معمولا دو روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس نمایان می شود.

علائم عمومی برای مردان عبارتند از :

ایجاد تبخال بر روی آلت تناسلی، بیضه یا باسن (نزدیک یا اطراف مقعد).

علائم عمومی برای زنان عبارتند از:

ایجاد تبخال در اطراف یا در نزدیکی مهبل (واژن)، مقعد و باسن.

علائم عمومی برای مردان و زنان عبارتند از:

تشکیل تبخال در دهان و لبها، صورت و هر جای دیگر که در تماس با مناطق آلوده قرار دارند.
محل آلوده اغلب قبل از ظاهر شدن تبخال شروع به خارش می کند.
ممکن است تبخال زخمی شوند (زخم های باز) و مایع خارج شود.
یک هفته بعد از تبخال ممکن است زخم هایی ظاهر شود.
غدد لنفاوی شما ممکن است تورم داشته باشد. غدد لنفاوی با عفونت و التهاب بدن مبارزه می کنند.
ممکن است سردرد، درد های بدن و تب داشته باشد.

علائم عمومی نوزاد مبتلا به تبخال (از طریق زایمان طبیعی) ممکن است شامل زخم بر روی صورت، بدن و اندام تناسلی باشد. کودکان مبتلا به تبخال تناسلی ممکن است عوارض بسیار شدید داشته باشند:

کوری
آسیب مغزی
مرگ

اگر تبخال تناسلی دارید و حامله هستید حتما به پزشک خود بگویید. آنها اقدامات احتیاطی را برای جلوگیری از انتقال ویروس به نوزاد در حین زایمان انجام خواهند داد و حتی ممکن است به این دلیل زایمان به صورت طبیعی انجام نشود.

تشخیص بیماری تبخال تناسلی چگونه است؟

پزشک معمولا عفونت تبخال را یک بررسی بصری زخم های تبخال انجام می دهد. اگرچه همیشه لازم نیست، اما پزشک آزمایشاتی نیز انجام می دهد تا نتایج بصری را تایید کند.
آزمایش خون می تواند ویروس هرپس سیمپلکس را قبل از شیوع آن تشخیص دهد. اگر فکر می کنید در معرض تبخال تناسلی قرار گرفته اید، با پزشک خود ملاقات کنید، حتی اگر هیچ نشانه ای مشاهده نکرده اید.

چگونه تبخال تناسلی منتقل می شود؟

تبخال تناسلی به راحتی از اولین سوزش یا خارش منتقل میشود. شما می توانید تبخال تناسلی را به شکل زیر دریافت کنید:

از تماس پوست با پوست با منطقه آلوده، از جمله واژن، رابطه جنسی مقعد و دهان
زمانی که هیچ زخمی یا تاول قابل مشاهده ای وجود ندارد
اگر تاول تبخالی، دستگاه تناسلی شما را لمس کند
با انتقال عفونت از انگشتان دست شخص دیگری به دستگاه تناسلی شما
با اشتراک گذاری لوازم جنسی با کسی که تبخال دارد

شما نمی توانید به روش زیر تبخال تناسلی دریافت کنید:

• از طریق اشیاء مانند حوله، کارد و چنگال یا فنجان – ویروس هنگامی که دور از پوست شما باشد به سرعت از بین می رود.

چرا تبخال تناسلی برمی گردد؟

تبخال تناسلی توسط ویروس به نام تبخال ایجاد می شود. هنگامی که این ویروس را دارید، این ویروس در بدن شما می ماند. این ویروس در بدن شما گسترش نخواهد یافت و باعث ایجاد لکه های قرمز در جاهای دیگر می شود. ویروس در نزدیکی عصب باقی می ماند و موجب تورم می شود. اگر می توانید، از چیزهایی که باعث شروع نشانه ها می شوند اجتناب کنید. عواملی که باعث شروع نشانه ها می شوند عبارتند از:

نور ماوراء بنفش – به عنوان مثال، لامپ چراغ
اصطکاک در ناحیه تناسلی – به عنوان مثال، از رابطه جنسی (روانکاری ممکن است کمک کند) و یا لباس های تنگ

برخی از محرک ها اجتناب ناپذیرند از جمله:

مریضی
پریودی
جراحی در ناحیه تناسلی
سیستم ایمنی ضعیف – به عنوان مثال، داشتن شیمی درمانی برای سرطان

چه اتفاقی می افتد اگر درمان نشوم؟

تبخال تناسلی باعث ایجاد زخم های دردناک تناسلی می شود و در افراد با سیستم ایمنی ضعیف شدیدتر است. اگر ضایعات و یا مایعات زخم هایتان را لمس کنید، ممکن است تبخال به قسمت دیگری از بدن تان انتقال یابد مانند چشم ها. تبخال ها یا مایعات را لمس نکنید تا از بروز تبخال در قسمت دیگری از بدن جلوگیری کنید. اگر زخم ها یا مایعات را لمس کنید، بلافاصله دست های خود را بشویید تا از عفونت جلوگیری کنید.

HPV

بیماری HPV چیست

بیماری HPV چیست؟

بیماری HPV به طور کلی باعث بروز زگیل می شود. این زگیل ها می توانند در مناطق مختلفی از بدن مانند ناحیه تناسلی، کف دست، کف پا و یا صورت ظاهر شوند. این بیماری مسری بوده و از طریق تماس با فرد آلوده و یا مقاربت جنسی منتقل می شود. این بیماری را می توان با استفاده از داروهای موضعی و یا جراحی از بین برد.

عفونت HPV به طور کلی سبب ایجاد زگیل شده و انواع خاصی از این عفونت می‌تواند باعث سرطان دهانه رحم نیز شود. بیش از ۱۰۰ نوع ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) وجود دارد.
انواع مختلف این عفونت، باعث ایجاد زگیل در قسمت‌های مختلف بدن می‌شوند. به عنوان مثال، این زگیل‌ها می‌توانند در کف پا و یا بر روی صورت و گردن ظاهر شوند.
اکثر عفونت‌های HPV باعث بروز سرطان نمی‌شوند. اما برخی از زگیل‌های تناسلی می‌توانند باعث ایجاد سرطان در دهانه رحم شوند. دیگر انواع سرطان عبارتند از سرطان مقعد، آلت تناسلی، واژن، زهار و سرطان اوروفارنکس (پشت گلو).

علائم بیماری HPV چیست؟

در بیشتر موارد، سیستم ایمنی بدن، قبل از ایجاد زگیل، عفونت HPV را از بین می‌برد. ظاهر زگیل‌ها بسته به نوع HPV متفاوت هستند:
۱. زگیل تناسلی. این زگیل‌ها زخم‌هایی صاف بوده که از نظر ظاهر شبیه به گل کلم بوده و یا به صورت برآمدگی‌های کوچک ظاهر می‌شوند. در زنان، زگیل‌های تناسلی به طور عمده بر روی زهار ظاهر می‌شوند، اما در نزدیکی مقعد و دهانه رحم نیز به وجود می‌آیند.
در مردان، زگیل‌های تناسلی بر روی آلت تناسلی و پوست بیضه یا اطراف مقعد ظاهر می‌شوند. زگیل تناسلی به ندرت باعث بروز درد یا ناراحتی می‌شوند. اگرچه می‌توانند خارش آور باشند.
۲. زگیل معمولی. این نوع زگیل‌ها نوعی برآمدگی زبر و خشن بوده که معمولا بر روی دست، انگشتان یا آرنج ظاهر می‌شوند. در اکثر موارد، این زگیل‌ها تنها بدشکل هستند، اما همچنین می‌توانند دردناک بوده و یا دچار خونریزی شوند.
۳. زگیل کف پا. این زگیل‌ها نوعی برآمدگی سخت بوده که معمولا بر روی پاشنه یا برآمدگی کف پا ظاهر می‌شوند و می‌توانند باعث بروز ناراحتی شوند.
۴. زگیل‌های مسطح. این زگیل‌ها نوعی برآمدگی صاف بوده که نسبت به رنگ پوست، تیره‌تر هستند. این زگیل‌ها می‌توانند در هر جای بدن ظاهر شوند، اما در کودکان معمولا بر روی صورت، در مردان در قسمت ریش و در زنان بر روی پا‌ها ظاهر می‌شوند.

سرطان دهانه رحم

مهم است به یاد داشته باشید که واکسیناسیون در برابر عفونت HPV می‌تواند شما را از سرطان دهانه رحم محافظت کند. کسانی که واکسینه نشده‌اند، در بیشتر موارد، سرطان دهانه رحم در آن‌ها ناشی از عفونت HPV است که معمولا باعث ایجاد زگیل نمی‌شود. بنابراین زنان اغلب متوجه آلودگی نخواهند شد. مراحل اولیه سرطان دهانه رحم معمولا علائمی از خود نشان نمی‌دهد.
با گذشت زمان، عفونت مکرر HPV می‌تواند به ضایعات پیش سرطانی منجر شود. اگر این شرایط درمان نشود، این ضایعات می‌توانند سرطانی شوند. به همین دلیل مهم است که زنان به طور منظم، از آزمایش‌های پاپ اسمیر برای تشخیص تغییرات پیش سرطانی در دهانه رحم استفاده کنند.
توصیه می‌شود، زنان در سنین ۲۱ تا ۲۹ سال، هر سه سال یک بار این آزمایش را انجام دهند. زنان در سنین ۳۰ تا ۶۵ سال نیز بهتر است هر سه سال یک بار و یا هر ۵ سال یک بار، این آزمایش را انجام دهند. زنان بالای ۶۵ سال، اگر جواب سه آزمایش آن‌ها پشت سر هم طبیعی بود، دیگر نیازی به آزمایش نخواهند داشت.

علت بیماری HPV چیست؟

عفونت HPV زمانی روی می‌دهد که ویروس از طریق زخم و یا خراشیدگی وارد بدن شود. این ویروس عمدتا از طریق تماس پوست به پوست منتقل می‌شود؛ بطوری که عفونت‌های HPV تناسلی می‌توانند از طریق مقاربت جنسی، رابطه جنسی مقعدی و دیگر تماس‌های پوستی در ناحیه تناسلی به وجود آیند. برخی از عفونت‌های HPV که ناشی از ضایعات دهانی یا مجرای تنفسی هستند از طریق آمیزش جنسی دهانی نیز منتقل می‌شوند.
اگر شما حامله هستید و دچار عفونت HPV تناسلی شده‌اید، زگیل‌ها ممکن است در دوران بارداری بزرگ و تکثیر شوند. درمان این شرایط ممکن است به بعد از زایمان موکول شود.
زگیل‌های تناسلی بزرگ می‌توانند مجرای تولد را مسدود کرده و زایمان طبیعی را با مشکل مواجه کنند. این عفونت ممکن است با رشد تومور نادر و غیرسرطانی در حنجره کودک نیز مرتبط باشد. زگیل‌ها مسری بوده و از طریق تماس می‌توانند گسترش پیدا کنند.

عوامل خطرزا در بروز بیماری HPV

عفونت‌های HPV شایع هستند. عوامل خطرزا برای عفونت HPV عبارتند از:

تعداد شرکای جنسی. هر چقدر تعداد شرکای جنسی بیشتر باشند، احتمال ابتلا به عفونت HPV تناسلی افزایش پیدا خواهد کرد.
سن. زگیل‌های معمولی بیشتر در کودکان و زگیل‌های تناسلی اغلب در نوجوانان و بزرگسالان ظاهر می‌شوند.
سیستم ایمنی ضعیف. افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، بیشتر در معرض ابتلا به عفونت‌های HPV قرار می‌گیرند. سیستم ایمنی می‌تواند به علت مصرف دارو‌های اچ آی وی یا دارو‌های سرکوب کننده سیستم ایمنی، تضعیف شود.
آسیب پوستی. مناطقی از پوست که بریده یا باز شده‌اند، بیشتر مستعد ابتلا به زگیل‌های معمولی هستند.
تماس شخصی. لمس زگیل‌های یک فرد یا تماس با سطوحی که در معرض HPV قرار گرفته‌اند -مانند دوش‌های عمومی یا استخر‌های شنا- ممکن است خطر ابتلا به عفونت HPV را افزایش دهند.

عوارض جانبی

ضایعات دهانی و تنفسی. برخی از عفونت‌های HPV باعث بروز ضایعات بر روی زبان، لوزه‌ها، نرم کام و یا درون حنجره و بینی می‌شوند.
سرطان. برخی از عفونت‌های HPV می‌توانند باعث ایجاد سرطان دهانه رحم شوند. همچنین ممکن است موجب سرطان دستگاه تناسلی، مقعد، دهان و دستگاه تنفسی فوقانی نیز شوند.

راه های پیشگیری از بیماری

HPV
زگیل معمولی: پیشگیری از عفونت‌های HPV که موجب زگیل‌های معمولی می‌شوند، مشکل است. اگر دچار این زگیل‌ها هستید، برای پیشگیری از گسترش عفونت و تشکیل زگیل‌های جدید، از دستکاری زگیل‌ها و جویدن ناخن‌های خود جلوگیری کنید.
زگیل کف پا: برای کاهش خطر ابتلا به عفونت‌های HPV که موجب زگیل‌های کف پا می‌شوند، از کفش یا صندل در استخر‌های عمومی و رختکن‌ها استفاده کنید.
زگیل تناسلی: شما می‌توانید احتمال ابتلا به زگیل‌های تناسلی را با در نظر گرفتن موارد زیر کاهش دهید:

داشتن رابطه جنسی با همسر
کاهش تعداد شرکای جنسی
استفاده از کاندوم لاتکس

نحوه تشخیص بیماری HPV

پزشک ممکن است بتواند با مشاهده زگیل‌ها، عفونت HPV را تشخیص دهد. اگر زگیل‌های تناسلی قابل مشاهده نباشند، آزمایش‌های زیر برای شما تجویز خواهد شد:
تست محلول سرکه. استفاده از محلول سرکه در مناطق تناسلی، می‌تواند آن نواحی را سفید کند. این کار ممکن است به تشخیص ضایعات مسطح کمک کند.
آزمایش پاپ. پزشک از دهانه رحم یا واژن نمونه برداری کرده و برای بررسی به آزمایشگاه خواهد فرستاد. این آزمایش‌ها می‌توانند ناهنجاری‌های منجر به سرطان را تشخیص دهند.
آزمایش DNA. این آزمایش که بر روی سلول‌های دهانه رحم انجام می‌شود، می‌تواند DNA‌های پرخطر HPV را که با سرطان‌های دستگاه تناسلی ارتباط دارند، شناسایی کند. توصیه می‌شود زنان ۳۰ سال به بالا، این آزمایش را به همراه آزمایش پاپ انجام دهند.

? http://www.jamgene.ir/

? http://www.jampath.com/

? آزمایشگاه جم رشت :

https://t.me/jampath

? کانال تخصصی ژنتیک پزشکی آزمایشگاه جم رشت :

https://t.me/jamgene

دسته‌بندی نشده

آمبولی چیست و چه علائمی دارد؟

آمبولی در بسیاری مواقع می تواند سبب بسیاری از بیماری های عروقی و به خصوص سکته شود. در اثر آمبولی لخته خون، چربی و یا هوا در داخل عروق گیر می کند و در نهایت منجر به سکته قلبی و یا سکته مغزی می شود
علائم آمبولی

تشخیص علائم آمبولی بستگی به محلی دارد که آمبولی در آن رخ می دهد
علائم آمبولی ریه:

۱- درد قفسه سینه
۲- تنگی نفس
۳- درد درهنگام تنفس
۴- خلط خونی
سایر علایم آمبولی:

سردرد
اختلال در تکلم
اختلالات بینایی
شنوایی وتنفس

پیشگیری از آمبولی

۱) ورزش
۲) بهبود وضعیت تغذیه
۳) کنترل چربی و فشارخون
۴) پرهیز از نشستن طولانی مدت
۵) پرهیز ازجراحی های غیر ضروری
آیا می دانستید که آمبولی منجر به کوری موقت می شود؟

وقتی لخته درعروق چشمی به دام بیفتد اکسیژن رسانی و خونرسانی مختل و بیمار بطورموقت دچار نابینایی می شود.
این نابینایی موقت است یا همیشگی؟

کوری ناشی از آمبولی موقتی است و باداروهای ضد لخته برطرف می شود.

منبع: شفا آنلاین

دسته‌بندی نشده

تاثیر ورزش بر آلزایمر چیست؟

بر طبق تحقیقات اخیر، ورزش منظم ممکن است باعث محافظت در برابر بیماری آلزایمر شود، حتی برای افرادی که از نظر ژنتیکی در معرض خطر هستند.

در مطالعه منتشر شده در مجله بیماری آلزایمر، افرادی که فعالیت بدنی شدید دارند نسبت به افرادی که کمتر فعالیت دارند، الگوهای متابولیسم گلوکز سالمی در مغزشان نشان می دهند – نشانه ای از فعالیت مغز سالم. از سوی دیگر، فعالیت شدید مزایای مشابهی ندارند.

مطالعه ای بر روی ۹۳ فرد بزرگسال با متوسط سن ۶۴ سال، با حداقل یکی از والدین با بیماری آلزایمر انجام شد. این بیماری آن ها را تحت خطر قرار می دهد، با وجودی که هیچ یک هیچ اختلال شناختی نشان نمی دهند.

برای روشن شدن رابطه بین فعالیت مغز و سطح فعالیت، هر فرد به مدت یک هفته یک شتاب سنج قرار می دهد تا فعالیت بدنی روزانه اندازه گیری شود و اسکن PET برای اندازه گیری متابولیسم گلوکز، که سلامت و فعالیت های نورون را در چندین منطقه مغز نشان می دهد، دریافت می شود. برای افراد مبتلا به بیماری آلزایمر، این مناطق تمایل دارند متابولیسم گلوکز را کاهش دهند.

محققان دریافتند افرادی که حداقل ۶۸ دقیقه در روز در معرض فعالیت بدنی در سطح متوسط قرار گرفتند – معادل یک پیاده روی با سرعت، سوخت و ساز گلوکز در همه نقاط بدن داشتند.

مقدار زمان صرف شده در حال تحرک و یا فعالیت بدنی شدید (مانند راه رفتن آهسته) با تغییر نکردن مناطق مختلف مغز دیده شد. فعالیت سنگین با متابولیسم بهتر گلوکز در یک منطقه مغز – هیپوکامپ – مرتبط بود.

تحقیقات نشان می دهد نیازی نیست برای استفاده از مزایای مغز خیلی شدید ورزش کنید. اوزیما اوککوو، استاد پزشکی در دانشکده پزشکی و سلامت دانشگاه ویسکانسین، می گوید: شواهد نشان می دهد “فعالیت های سبک کافی نیستند و فعالیت سنگین نیز ضروری نیستند”.

محققان می گویند ارتباط بین فعالیت ورزشی و سلامت مغز گامی هیجان انگیز و مهم در تحقیقات آلزایمر است. اما محققان می گویند مطالعات بیشتری باید در خصوص رابطه بین علت-اثر بین تمرین و متابولیسم گلوکز انجام شود. (در حال حاضر تحقیقاتی در خصوص رابطه سلامت مغز و ورزش برای افراد مبتلا به مشکلات آلزایمر در حال انجام است.)

اما Okonkwo اشاره می کند تحقیقات قبلی ارتباط بین متابولیسم گلوکز و عملکرد شناختی را بررسی کرده است. او می گوید: “ما اکنون نشان می دهیم که شیوه زندگی فعال باعث افزایش عملکرد نورون ها می شود.”

Okonkwo می گوید این تحقیق نشان می دهد مردم می توانند خود را در برابر بیماری آلزایمر محافظت کنند، حتی اگر آنها در معرض خطر ژنتیکی آلزایمر قرار داشته باشند. او می گوید: “شواهد نشان می دهد هیچ وقت دیر نیست تا یک رژیم جسمانی فعال داشته باشیم.” “همچنین نشان می دهد هر چقدر زودتر شروع کنید و بیشتر ادامه دهید، مزایای بیشتری کسب می کنید.”

+

دسته‌بندی نشده

میدانید STDs چیست ؟ (بیماری جنسی که براحتی منتقل میشود)

STDs چیست؟
بیماریهای جنسی یا STDs عبارتند از بیماری مقاربتی که از شخصی به شخص دیگر در طی تماس دستگاه ژنیتال یک پارتنر با ژنیتال -مقعد- دهان یا حلق پارتنر دیگر صورت میپذیرد.STD ممکن است توسط ویروس، باکتری یا انگل نیز منتقل شود. این میکروارگانیسم ها می توانند داخل بدن شده و پوست ، مخاط، واژن، رکتوم، حالب، سرویکس، چشم و دهان و حلق را گرفتار کند. وجود هر گونه ترشح غیر عادی و بدبو، خارش، سوزش، دیزوری، دیس پارونیا، زخم در نواحی تناسلی، نشانه احتمالی وجود عفونت است. در چنین مواردی فرد باید به پزشک مراجعه کرده و تحت درمان قرار گیرد.
• STD در خانمها، تمایل به شدت بیشتری از آقایان دارد.
• ممکن است STD ها باعث سرطان سرویکس شود.
• STD می تواند از مادر به بچه، قبل، در طی حاملگی یا بلافاصله بعد از زایمان باشد .
• محققین بر این باورند که داشتن STD ( به غیر از ایدز) شانس ابتلا به ایدز را می افزاید.
حداقل دانستن 5کلید اساسی در رابطه با STD در آمریکا وجود دارد:
• STD، بر روی خانمها و آقایان در هر سطح اقتصادی و تحصیلی وجود دارد و بیشتر در بین دختران Teenager و زیر 25 سال دیده می شود. تقریبا دو سوم همه STD در جمعیت جوان زیر 25 سال اتفاق می افتد
• وقوع STD بالا رونده است به دلیل اینکه در چندین قرن گذشته از نظر جنسی افراد زودتر فعال شده و ازدواج دیرتر صورت می گیرد و بعلاوه طلاق بیشتر شده است.
• در بیشتر موارد STD علامتی ندارد ( مخصوصا در خانمها) و زمانی که علائم پیشرفت می کند در واقع پارنتر هم درگیر می باشد بنابراین پزشکان برای افرادی که چند شریک جنسی دارند تستهایی برای غربالگری و تشخیص بیماری می دهند.
• در خانمها خطرات بیشتری از عفونت STI نسبت به آقایان وجود دارد و در واقع بیماری در حالت بدون علامت، پیشرفت و بیماری پیشرفته تر می شودو ایجاد عوارض بیشتری در خانمها می نماید که بعضی از این عفونتها قبل و در حین حاملگی و یا بلافاصله بعد از زایمان منتقل می شود که بعضی از این عفونتها در بچه به آسانی درمان می شود ولی بعضی از این عفونتها باعث عوارض (disability) و حتی مرگ بچه می شود.
• وقتی بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود به آسانی درمان می شود و در بعضی از STD ها بیماریهای STD ، شانس ابتلا به ایدز را می افزاید. چطور می توانیم از بیماریهای آمیزشی پیشگیری کنیم؟

 

کاهش خطر ابتلا به STD، ازراههای زیر امکان دارد:
• داشتن یک رابطه جنسی با شخص غیر عفونی
• استفاده صحیح و مداوم از کاندوم در آقایان
• استفاده از سرنگهای تمیز برای تزریق
• پیشگیری و کنترل بیماریهای STD، برای کاستن خطر ابتلا به عفونت HIV و کاهش خط ابتلا به STD
• به تاخیر انداختن اولین رابطه جنسی تا حد ممکن افراد جوانتر زمانی که برای اولین بار sex دارند به مراتب استعداد بیشتری برای ابتلا به STD دارند

شخصی که از نظر جنسی فعال است بایستی:
• کنترل مرتب برای بیماری STD، حتی در صورت عدم وجود علائم و مخصوصا در صورت داشتن روابط جنیس با پارتنر جدید.
• دانستن علائم STD و در وصورت دیدن کوچکترین علائم، به واحدهای درمانی مراجعه کند.
• اجتناب از داشتن روابط جنسی در زمان قاعدگی، که خانمهای مبتلا به HIV بیشتر عفونی شده و افراد غیر عفونی HIV، بیشتر مستعد گرفتن عفونت در طی این زمان می شوند.
• اجتناب از تماسهای مقعد، و در صورتی که این عمل انجام می شود، استعمال کاندوم در مرد.
• اجتناب از دوش واژینال، به دلیل اینکه بعضی از باکترینها وارد واژن شده و احتمال خطر STD را بیشتر می کند .

 


instagram        telegram

+

دسته‌بندی نشده

بالابودن آنزیم‌ های کبدی در آزمایش خون نشانه چیست؟

سلول های ملتهب یا آسیب دیده کبدی، بیشتر از حد طبیعی برخی موادشیمیایی مثل آنزیم های کبدی را وارد جریان خون می کنند و در نتیجه، باعث افزایش آنزیم های کبدی در آزمایش خون می شوند. کبد یا جگر، یکی از غدد مهم در بدن است که در فعالیت‌های سوخت‌وساز بدن مانند گوارش غذاها نقش دارد.

تمام خون دستگاه گوارش توسط سیاهرگی به نام ورید باب جمع‌آوری شده و وارد کبد می‌شود و تمام مواد جذب شده از لوله گوارشی از کبد عبور می‌کنند.

دیگر کارهای کبد به دام انداختن سموم بدن و تصفیه آنها با تبدیل کردنشان به مواد بی ضرر است. همچنین، این کبد است که متابولیسم داروها را در بدن بر عهده دارد.

شرکت در خون سازی (در دوران پیش از تولد) و مقاومت در برابر عفونت‌ها، فراهم ساختن سریع انرژی در هنگام ضرورت، ذخیره آهن و… از دیگر فعالیت های کبد است.

افزایش آنزیم های کبدی می تواند نشان دهنده التهاب یا آسیب سلول های کبدی باشد. سلول های ملتهب یا آسیب دیده کبدی، بیشتر از حد طبیعی برخی موادشیمیایی مثل آنزیم‌ های کبدی را وارد جریان خون می کنند و در نتیجه باعث افزایش آنزیم های کبدی در آزمایش خون می شوند.

آنزیم های کبدی افزایش یافته معمولا عبارتند از:
۱- آلانین ترانس آمیناز (ALT یا SGPT)
۲- آسپارتات ترانس آمیناز (AST یا SGOT)

افزایش آنزیم های کبدی ممکن است در طی یک آزمایش خون معمولی مشخص شود. در بیشتر موارد، آنزیم های کبدی به آرامی و به طور موقتی افزایش پیدا می کنند. بیشتر مواقع، این افزایش آنزیم ها علامت یک مشکل کبدی مزمن و خطرناک نیست.

اگر آزمایش خون نشان داد شما دچار افزایش آنزیم های کبدی هستید، از پزشک علت احتمالی آن را سوال کنید.
علل بالابودن آنزیم‌ های کبدی در آزمایش خون

پزشک با بررسی داروهای مصرفی شما، علائم و سایر آزمایشات، علت افزایش آنزیم های کبدی را مشخص می کند.

علل افزایش آنزیم های کبدی عبارتند از:

– مصرف برخی داروها مثل داروهای استاتین که کلسترول خون را پایین می آورند.

– نوشیدن الکل

– نارسایی قلبی

– هپاتیت A و B و C

– بیماری کبد چرب غیرالکلی

– چاقی

– برخی داروهای مسکن مثل استامینوفن

– هپاتیت الکلی (التهاب کبد در اثر مصرف الکل)

– هپاتیت خودایمنی (التهاب کبد در اثر یک اختلال خودایمنی)

– بیماری سلیاک (آسیب روده باریک در اثر اسیدآمینه گلوتن)

– سیروز کبدی

– عفونت سیتومگالو ویروس

– درماتومیوزیت (یک بیماری التهابی که باعث ضعف عضلات و بثورات پوستی می شود)

– ویروس اپشتین بار

– التهاب کیسه صفرا (کوله سیستیت)

– سکته قلبی

– هموکروماتوز (تجمع آهن خیلی زیاد در بدن)

– کم کاری تیروئید

– سرطان کبد

– بیماری مونونوکلئوز

– دیستروفی عضلانی (بیماری ارثی و مادرزادی که باعث ضعف پیشرونده عضلات می شود)

– التهاب پانکراس

– پلی میوزیت (بیماری التهابی که باعث ضعف عضلات می شود)

– هپاتیت سمی (التهاب کبد در اثر داروها و یا سموم)

– بیماری ویلسون (تجمع بیش از حد مس در بدن)
تغییر آنزیم های کبدی با این داروها

گروهی از داروها که می توانند باعث ایجاد سطح غیرطبیعی آنزیم ها گردند شامل موارد زیر هستند:

– داروهایی که برای کاهش درد استفاده می شوند مانند آسپرین، استامینوفنTynlenol، ایبوپروفن(motrin,Advil)، ناپروکسن(Narosyn)، دیکلوفناک (Voltaren) و فنیل بوتازون (Butazolidine)

– داروهای ضد صرع شامل فنی توئین(Di lantin)، الرپروئیک اسید، کاربامازپین (Tegretol)و فنوباربیتال.

– آنتی بیوتیک هایی مانند تتراسایکلین ها، سولفونامیدها، ایزونیازید(INH)، سولفا متوکسازول، تری متوپریم، نیتروفورانتوئین و …

– داروهای پایین آورنده کلسترول شامل استاتین ها(Lipitor,Pravachol, Mevacor و…) و نیاسین داروهای ضد افسردگی شامل سه حلقه ای ها سطح غیر طبیعی ایجاد شده آنزیم های کبدی معمولاً هفته ها و ماه ها پس از قطع دارو به حالت طبیعی باز می گردند.
بالا بودن آنزیم های کبدی در نوزادان

افزایش آنزیم های کبدی بدون هیچگونه علامت دیگری در شیرخواران و کودکان خردسال معمولا نشان دهنده بیماری خاصی نیست و نیاز به بررسی فوری ندارد.

پژوهشگران با بررسی ۷۲ کودک به ظاهر سالم که دست کم به مدت ۳ ماه میزان آنزیم های کبدی آنان افزایش یافته بود، متوجه شدند، در صورتی که افزایش این آنزیم ها با علایمی نظیر یرقان همراه نباشد، معمولا ظرف مدت چند ماه خود به خود برطرف می شود و به اقدام درمانی خاصی نیاز ندارد.
کنترل کردن آنزیم های کبدی

مسئله بسیار مهم این است که آزمون های دوره ای AST وALT باید در طول زمان انجام شود. تا سطح سرمی افزایش یافته، ثابت مانده یا پایین آمده است، مشخص شود. برای مثال، بیماران تحت درمان با بیماری هپاتیت C مزمن از نظر آزمون های آنزیمی دوره ای باید ارزیابی شوند.

هرگونه پاسخ به درمان باعث کاهش آنزیم های کبدی به سطح طبیعی یا نزدیک سطح طبیعی می شوند، بیماران مبتلا به هپاتیت C که پس از اتمام دوره درمان بیماریشان دوباره عود می کند معمولاً سطح غیر طبیعی آنزیم های کبدی را نشان می دهند.
چه موقع نزد پزشک برویم؟

اگر آزمایش خون نشان داد شما دچار افزایش آنزیم های کبدی هستید، از پزشک علت احتمالی آن را سوال کنید. پزشک ممکن است آزمایشات دیگری برای شما بنویسد تا علت افزایش آنزیم های کبدی را مشخص نماید.

+

دسته‌بندی نشده

خطرات جوش ترکاندن چیست؟

برخی اوقات بر روی صورت و قسمت های مختلف بدن ممکن است جوش ایجاد شود و افراد با حساسیت بالا نسبت به آن سعی کنند آن را از بین ببرند و برتکانند. اما ترکاندن جوش و فشار بر روی جوش ممکن است آسیب های جدی به پوست وارد کند.

بسیاری از ما تجربه ترکاندن جوش‌ها را در مناطقی مانند بالای لب، روی چانه و بینی داشته‌ایم. متخصصان پوست می‌گویند این کار می‌تواند مشکلاتی برای سلامت ایجاد کند و گاه بسیار خطرناک باشد.

با ترکاندن یک جوش، قسمتی از پوست بازمی شود و باکتری‌هایی که از دست به داخل این زخم باز منتقل می‌شوند می‌توانند باعث عفونت شوند و زخم یا بیماری شدیدی ایجاد کنند.

مثلث مرگ کجا قرار دارد؟

به گفته کارشناسان، منطقه‌ای در نواحی اطراف بینی وجود دارد که مثلث مرگ نامیده می‌شود. قاعده این مثلث در ناحیه لب‌ها و راس آن بین دو چشم است. عفونت در این منطقه می‌تواند به طور مستقیم به مغز و مرکز عصبی انسان منتقل شود و خطر مرگ را به دنبال داشته باشد. رگ‌های خونی مثلث مرگ (اطراف بینی، دهان و چشم‌ها) به پشت سر و پایه مغز متصل هستند و باکتری‌هایی که وارد صورت می‌شوند می‌توانند براحتی به مغز راه پیداکنند و خطرآفرین شوند. این منطقه با سینوس‌ها نیز مرتبط است. اگر عفونتی که در حفره‌های سینوسی ایجاد می‌شود زود درمان نشود می‌تواند به مشکلات جدی مانند فلج، نابینایی یا حتی مرگ منجر شود.

همچنین این احتمال وجود دارد که جوش و آکنه، علائم یک عفونت پوستی به نام سلولیت باشند. این عفونت با باکتری‌هایی مانند استافیلوکوک اورئوس یا استرپتوکوک ایجاد شده و معمولا با علائمی مانند قرمزی، بادکردگی و دردناکی پوست شناخته می‌شود. سلولیت همچنین ممکن است با علائمی مانند تاول و جوش همراه باشد. تلاش برای ترکاندن این نوع جوش‌ها باکتری‌های خطرناکی را در سراسر بدن منتشر می‌کند و به مشکلات جدی سلامت منجر می‌شود.

چه کارهای دیگری می‌توانند خطرناک باشند؟

کارشناسان در مورد کندن یا قیچی کردن موهای بلند بینی که ظاهر ناخوشایندی ایجاد می‌کنند نیز هشدار می‌دهند. میکروب‌هایی که به بینی وارد می‌شوند در مجاورت پیاز مو و حفره‌هایی که مو از آن خارج می‌شود، تجمع پیدا می‌کنند. کندن موی بینی به پیاز مو صدمه می‌زند و مسیر ورود میکروب‌ها را هموار می‌کند. از آنجا که رگ‌های بینی در نهایت به مغز راه پیدا می‌کنند، باکتری‌های منتقل شده، می‌توانند عفونت‌هایی مانند مننژیت یا آبسه مغز ایجاد کنند. پاک کردن بینی با دست (بدون دستمال) نیز می‌تواند به همین شکل باعث ورود باکتری‌ها به مغز شود. بنابراین برای حفظ سلامت بهتر است دست‌ها تا حد ممکن از صورت دور نگه داشته شوند

+

دسته‌بندی نشده

آمبولی چیست و چه علائمی دارد؟

آمبولی در بسیاری مواقع می تواند سبب بسیاری از بیماری های عروقی و به خصوص سکته شود. در اثر آمبولی لخته خون، چربی و یا هوا در داخل عروق گیر می کند و در نهایت منجر به سکته قلبی و یا سکته مغزی می شود. در این مطلب قصد داریم در مورد آمبولی و علائم آن صحبت کنیم.

علائم آمبولی

تشخیص علائم آمبولی بستگی به محلی دارد که آمبولی در آن رخ می دهد

علائم آمبولی ریه:

۱- درد قفسه سینه
۲- تنگی نفس
۳- درد درهنگام تنفس
۴- خلط خونی

سایر علایم آمبولی:

سردرد
اختلال در تکلم
اختلالات بینایی
شنوایی وتنفس

پیشگیری از آمبولی

۱) ورزش
۲) بهبود وضعیت تغذیه
۳) کنترل چربی و فشارخون
۴) پرهیز از نشستن طولانی مدت
۵) پرهیز ازجراحی های غیر ضروری

آیا می دانستید که آمبولی منجر به کوری موقت می شود؟

وقتی لخته درعروق چشمی به دام بیفتد اکسیژن رسانی و خونرسانی مختل و بیمار بطورموقت دچار نابینایی می شود.

این نابینایی موقت است یا همیشگی؟

کوری ناشی از آمبولی موقتی است و باداروهای ضد لخته برطرف می شود.

+

دسته‌بندی نشده

انسولین چیست؟ همه چیز درباره هورمون انسولین

انسولین هورمون بسیار مهمی در بدن است که فرایندهای بسیاری را کنترل می‌کند.

بنابراین بروز هرگونه مشکل در عملکرد این هورمون، منشاء بسیاری از مشکلات مدرنیست که بشر با آن دست به گریبان است.

گاهی سلول‌های ما آنچنان که باید به انسولین پاسخ نمی‌دهند.

عدم پاسخ سلول‌ها به انسولین، مقاومت در برابر انسولین خوانده می‌شود که به طرزی باورنکردی رایج است.

در واقع، مطالعه‌ایی در سال ۲۰۰۲ نشان داد که ۲۳٪ از جمعیت امریکا از مشکل مقاومت در برابر انسولین رنج می‌برند.

این رقم در زنانی که مبتلا به اضافه وزن هستند به ۷۰٪ می‌رسد و در برخی بیماران بالاتر از ۸۰٪ است. حدودا یک سوم از کودکان و نوجوانان چاق نیز در برابر انسولین مقاومت دارند.

این آمار وحشتناک است اما خبر خوب اینکه مقاومت در برابر انسولین با تغییرات کوچکی در سبک زندگی به طرز چشمگیری بهبود می‌یابد.

در این مقاله به تشریح مفهوم مقاومت در برابر انسولین، دلایل اهمیت آن و چگونگی غلبه بر آن پرداخته شده است.
مفهوم انسولین و مقاومت در برابر آن

انسولین هورمونی است که توسط اندامی موسوم به پانکراس/طحال ترشح می‌شود.

وظیفه‌ی اصلی آن تنظیم میزان مواد مغذی در حال گردش در رگ‌های خونی است.

اگرچه انسولین به طور خاص مسول کنترل قند خون است اما بر سوخت و ساز چربی و پروتئین نیز تاثیرگذار است.

هنگامی که غذایی گوشتی که حاوی کربوهیدرات است می‌خوریم، میزان قند خون در رگ‌های خونی افزایش می‌یابد.

سلول‌های پانکراس این افزایش قند را در می‌یابند و بالطبع به خون انسولین می‌فرستند.

سپس انسولین در رگ‌های خونی حرکت کرده، به اندام‌ها خبر می‌دهد که باید قند را از رگ‌های خونی بردارند و به سلول‌ها برسانند.

همین امر میزان قند خون را کاهش می‌دهد و به اندام‌هایی که به آن نیاز دارند، به عنوان مثال به سلول‌ها برای استفاده یا ذخیره می‌رسانند.

این امر از اهمیت ویژه‌ایی برخوردار است زیرا تجمع قند فراوان در خون تاثیراتی سمی بر جای می‌گذارد، صدمات جبران ناپذیری وارد می‌کند و در صورتی که بدون درمان رها شود منجر به مرگ می‌گردد.

با این وجود، به دلایل مختلف( که در زیر آورده شده) گاهی سلول‌ها آنچنان که باید به انسولین پاسخ نمی‌دهند.

به عبارت دیگر، آنها در برابر انسولین مقاوم می‌شوند.

در چنین مواقعی، پانکراس انسولین بیشتری تولید می‌کند تا سطح قند خون را کاهش دهد. همین امر منجر به افزایش سطح انسولین در خون می‌گردد که ازدیاد انسولین خوانده می‌شود.

ترشح بیش از حد انسولین از پانکراس می‌تواند برای مدت طولانی ادامه یابد. سپس مقاومت سلول‌ها در برابر انسولین بیش از پیش می‌شود و میزان انسولین و قند خون هر دو افزایش می‌بابد.

در نهایت، اگر تحمل پانکراس از بین رود و به سلول‌های خود آسیب می‌رساند.

آسیب سلول‌های پانکراس منجر به کاهش تولید انسولین می‌شود، بنابراین میزان انسولین کم شده و سلول‌ها به میزانِ ناچیزِ انسولین موجود پاسخی نمی‌دهند. بدین ترتیب باید منتظر افزایش بیش از حد سطح قند خون بود.

هنگامی که سطح قند خون از حد خاصی فراتر رود، تشخیص پزشکی، دیابت نوع ۲ است. در واقع، این مطالب توضیحی ساده در تشریح بروز دیابت نوع ۲ است.

مقاومت در برابر انسولین عمده دلیل دیابت است که ۹٪ از مردم جهان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.

مقاومت یا حساسیت در برابر انسولین

مقاومت در برابر انسولین و حساسیت به آن دو روی یک سکه هستند.

چنانچه در برابر انسولین مقاوم باشید، پس حساسیت کمی نسبت به انسولین دارید. در مقابل اگر نسبت به انسولین حساسیت دارید، بنابراین مقاومت چندانی در برابر انسولین ندارید.

مقاوم بودن در برابر انسولین اصلا خوب نیست، حال آنکه حساسیت به انسولین خوب است.
عامل مقاومت در برابر انسولین چیست؟

عوامل بالقوه‌ی بسیاری می‌تواند در مقاومت نسبت به انسولین دخیل باشند.

برخی معتقدند یکی از عمده عوامل آن افزایش میزان چربی خون است.

مطالعات فراوانی در این زمینه حاکی از آن است که تجمع اسیدهای چرب آزاد در خون موجب می‌شود تا سلول‌هایی از قبیل سلول‌های عضلانی، به انسولین پاسخ ندهند.

این بخشی از مشکل است که ناشی از سوخت و ساز چربی‌ها و اسیدهای چرب درون سلول‌های عضلانی می‌باشد و تحت عنوان

چربی‌های میان سلول عضلانی شناخته می‌شوند.

عمده دلیل افزایش اسیدهای چرب، دریافت بیش از حد کالری و چربی‌های اضافی بدن است. در واقع، پرخوری، اضافه وزن و چاقی مفرط با مقاوومت در برابر انسولین ارتباط تنگاتنگی دارند.

وجود چربی‌ مفرط در اندام‌ها و به ویژه چربی‌های شکمی که در اطراف اندام‌های حیاتی تجمع می‌کنند، بسیار مهم تلقی می‌شوند.

این نوع از چربی‌ها، اسیدهای چرب فراوانی را در خون آزاد می‌کنند و موجب ترشح هورمون‌های التهابی نیز می‌شوند که مقاوت در برابر انسولین را افزایش می‌دهد.

با این وجود، افرادی که دارای وزن طبیعی یا حتی لاغر هستند نیز می‌توانند در برابر انسولین مقاوم باشند، اما مقاومت در برابر انسولین بیشتر در افرادی که از اضافه وزن رنج می‌برند، مشاهده می‌شود.

عوامل بالقوه‌ی دیگری نیز عامل مقاومت در برابر انسولین تلقی می‌شوند:

فراکتوز: جذب بیش از حد فراکتوز(قندهای افزودنی، نه قند میوه‌ها) از جمله عواملیست که با مقاومت در برابر انسولین، هم در انسان و هم در موش‌ها، ارتباط دارد.

التهاب: افزایش تنش‌های اکسایشی و التهاب در بدن موجب مقاومت در برابر انسولین می‌شود.

بی‌تحرکی: فعالیت‌های جسمانی حساسیت نسبت به انسولین را افزایش می‌دهد و این حساسیت، مقاومت در برابر انسولین را از بین می‌برد.

امگا۳: مصرف اسیدهای چرب امگا۳ در بسیاری از موارد مقاومت در برابر انسولین را کاهش می‌دهند. اسیدهای چرب امگا۳ تیری‌گلیسرید خون که اغلب در افرادی که نسبت به انسولین مقاومند بالاست، را کاهش دهد.

باکتری روده‌ایی: مطابق شواهد اختلال در محیط باکتری‌های روده‌ایی می‌تواند موجب التهاب گردد که مقاومت در برابر انسولین را تشدید کرده و عامل مشکلات متابولیک دیگر می‌گردد.

همچنین عوامل متعدد ژنتیکی و اجتماعی، تعلق به نژاد سیاه‌، اسپانیول‌ و آسیایی‌ نیز این خطر را چندین برابر افزایش می‌دهد.

قطعیت در این لیست وجود ندارد. عوامل متعدد دیگری نیز می‌توانند موجب مقاومت یا حساسیت در برابر انسولین شوند.
چگونه دریابیم که نسبت به انسولین مقاوم هستیم؟

تشخیص مقاوت در برابر انسولینپزشکان از راه‌های متعددی می‌توانند دریابند که شما نسبت به انسولین مقاومید یا خیر.

به عنوان مثال، شاخص قند خون ناشتای بالا نشانه‌ی خوبی برای تشخیص مقاومت در برابر انسولین است.

تست ارزیابی ثبات و توازن که برای بررسی قند خون، سطح انسولین و میزان مقاومت بدن به آن طراحی شده که کاملا هم دقیق است را انجام دهید.

البته روش‌های مستقیمی نیز برای بررسی قند خون وجود دارد، از جمله این روش‌ها می‌توان به تست قدرت تحمل گلوکز خوراکی اشاره کرد که در آن مقداری گلوکز خوراکی به فرد داده می‌شود و چند ساعت بعد قند خون وی اندازه گرفته می‌شود.

چنانچه اضافه وزن دارید یا از چاقی مفرط رنج می‌برید، به ویژه اگر چربی‌های فراوانی دور کمر شما را فراگرفته‌اند، احتمال مقاومت شما در برابر انسولین بسیار زیاد است.

یکی دیگر از علائم مقاومت در برابر انسولین، لکه‌های سیاه روی پوست است که این عارضه آکانتوز نیگریکانس خوانده می‌شود.

چنانچه کلسترول مفید خون پایین باشد و تیری‌گلیسیرید خون بالا دو مورد از علائم دیگریست که با مقاومت در برابر انسولین پیوند خورده است.

مقاومت در برابر انسولین، سندرم متابولیک و دیابت نوع ۲

مقاومت در برابر انسولین متضمن دو بیماری شایع یعنی سندرم متابولیک و دیابت نوع ۲ است.

سندرم متابولیک، دسته‌ایی از عوامل خطرآفرین هستند که با بروز دیابت، بیماری‌های قلبی و برخی بیماری‌های دیگر مرتبطند.

این علائم شامل تیری‌گلیسیرید بالا در خون، کلسترول مفیدِ پایین، فشار خونِ بیش از حد معمول و چربی شکمی است.

برخی مواقع این علائم سندرم مقاومت در برابر انسولین خوانده می‌شوند.

مقاومت در برابر انسولین محرک اصلی دیابت نوع ۲ است. شاخص قند خون بالا حاکی از عدم پاسخ سلول‌ها به انسولین است.

به مرور، سلول‌های تولید انسولین در پانکراس نیز متوقف می‌شوند، نهایتا منجر به کمبود انسولین در بدن می‌گردد.

چنانچه گسترش مقاومت در برابر انسولین متوقف شود، ممکن است بتوان از بروز اغلب شرایط مرتبط با سندرم متابولیک و دیابت نوع ۲ پیشگیری نمود.

مقاومت در برابر انسولین با بیماری‌ای قلبی و برخی بیماری‌های دیگر مرتبط است.

مقاومت در برابر انسولین همچنین با بیماری‌های قلبی، که بزرگترین قاتل مردم جهان است، پیوند تنگاتنگی دارد.

در واقع، افرادی ‌که بدن آنها در برابر انسولین مقاوم است یا ازسندرم متابولیک رنج می‌برند، ۹۳٪ بیش از دیگران در خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی قرار دارند.

بیماری‌های بیشمار دیگری نیز با مقاومت در برابر انسولین پیوند خورده‌اند. این بیماری‌ها شامل کبد چربِ غیر الکلی، سندرم تخمدان پلی‌کیستیک، آلزایمر و سرطان می‌شود.
روش‌های کاهش مقاومت در برابر انسولین(افزایش حساسیت در برابر انسولین)

رژیم سالمنکته‌ی خوبی که در مورد مقاومت در برابر انسولین وجود دارد آن است که به آسانی تحت تاثیر قرار می‌گیرد.

در واقع، تغییر سبک زندگی در بسیاری از مواقع می‌تواند کاملا چرخه‌ی مقاومت در برابر انسولین را معکوس نماید.

در اینجا به چندین روش مستدل برای کاهش مقاومت در برابر انسولین اشاره می‌کنیم:

ورزش: ورزش تنها روش ساده‌ برای افزایش حساسیت به انسولین است. تاثیر آن حقیقتا سریع است.

کاهش چربی شکمی: سعی کنید وزن خود را کاهش دهید، به ویژه چربی‌هایی که اطراف کبد و شکم را محاصره کرده‌اند.

ترک سیگار: مصرف دخانیات مقاومت در برابر انسولین را افزایش می‌دهد، بنابراین ترک آن موثر واقع می‌شود.

قند: جذب قند‌های افزودنی را حتی‌الامکان کاهش دهید، به ویژه قند‌های افزوده در نوشیدنی‌ها کمک شایانی می‌کند.

غذای سالم: از برنامه‌ایی پیروی کنید که در آن غذاهای کاملِ سالم و غیرفراوری شده گنجانده شده باشد. از جمله آجیل‌ها و ماهی‌های چرب.

مکمل‌ها: مصرف مکمل‌های موسوم به بربرین حساسیت نسبت به انسولین را افزایش و قند خون را کاهش می‌دهند. مکمل منیزیم نیز می‌تواند موثر واقع شود.

خواب: شواهد حاکی از آن است که عدم خواب کافی موجب مقاومت در برابر انسولین می‌شود، بنابراین بهبود کیفیت خواب کمک کننده است.

استرس: اگر بیش از حد استرس دارید، برای کنترل آن تلاش نمائید. اثبات شده است که مدیتیشن در کاهش استرس موثر است.

اهدای خون: تجمع آهن در خون منجر به مقاومت در برابر انسولین می‌گردد. اهدای خون به زنان یائسه و مردان کمک می‌کند تا حساسیت بدنشان به انسولین افزایش یابد.

روزه‌ی متناوب: پیروی از الگوی خاصی در خوردن و نخوردن غذا روزه متناوب خوانده می‌شود که حساسیت به انسولین را بالا می‌برد.

اکثر موارد ذکر شده در لیست منجر به نتایج مشابهی می‌شوند که عموما با حفظ سلامت، مقابله با بیماری‌ها و عمر طولانی‌تر مرتبط است.

به یاد داشته باشید که تمام موارد ذکر شده در این مقاله را توصیه‌ی پزشکی تلقی نکنید.

مقاومت در برابر انسولین منجر به بیماری‌های وخیم و متعددی می‌گردد و من موکدا توصیه‌ی می‌کنم که پیش از هرگونه اقدام با پزشک خود مشورت کنید. زیرا داروهای بسیاری نیز در زمینه موثر واقع می‌شوند.
رژیم کم کربوهیدرات و مقاومت در برابر انسولین

نکته‌ی دیگری که ذکر آن خالی از لطف نیست، رژیم غذایی کم کربوهیدرات است.

رژیم‌هایی که حاوی اندکی کربوهیدرات هستند به طرزی باورنکردنی برای مقابله با سندرم متابولیک و دیابت نوع ۲ موثرند و می‌توانند مقاومت در برابر انسولین را تا حدی کاهش دهند.

بنابراین، هنگامی که جذب کربوهیدرات کم شود، بدن شرایط مقاومت در برابر انسولین را بازکاوی می‌کند تا برای مغز از طریق خون قند بفرستد.

این فرایند مقاومت روان‌شناختی در برابر انسولین است که در مقابل مقاومت آسیب‌شناختی قرار می‌گیرد و اصلا هم پدیده‌ی بدی نیست.

مقاومت در برابر انسولین شاید فقط یکی از عوامل موثر در بروز بیماری‌های مزمنی است که بشر این روزها با آن دست به گریبان است که با تمام عوارضی که در پی دارد سالانه میلیون‌ها نفر را به کام مرگ می‌برد.

خبر خوب اینکه، تغییرات کوچک در سبک زندگی از قبیل کاهش وزن، مصرف غذاهای سالم و ورزش تا حد زیادی در بهبود آن موثرند.

پیشگیری از مقاومت در برابر انسولین در زمره موثرترین راه‌ها برای عمر طولانی‌تر، زندگی سالم‌تر و شادتر است.

منبع

دسته‌بندی نشده

دلایل غش کردن چیست؟

بسیاری از ما در طول زندگی شاهد از حال رفتن یا به اصطلاح غش کردن اطرافیان و نزدیکان خود بوده‌ایم،با دلگرم همراه باشید تا با علت ها غش کردن آشنا شوید.

بسیاری از ما در طول زندگی شاهد از حال رفتن یا به اصطلاح غش کردن اطرافیان و نزدیکان خود بوده یا در بسیاری از مواقع در فیلم ها و سریال های تلویزیونی افرادی را که در اثر شنیدن یک خبر ناخوشایند مدت کوتاهی به این حالت دچار می شوند، دیده ایم.

غش کردن را بیهوش شدن و از دست دادن موقت هوشیاری به طور ناگهانی و بـرای مدتی کوتاه در نتیجه نرسیدن خون کافی به مغز تعریف می کنند. هنگامی که جریان خون به مغز کم شود به این دلیل که مغز کنترل خود را روی اعضای بدن از دست می دهد، قدرت و هوشیاری کم یا از بین رفته و فرد غش می کند. اگر غش کردن با یک مشکل جدی پزشکی همراه نباشد این عارضه معمولا بعد از چند ثانیه یا چند دقیقه برطرف شده و فرد دوباره هوشیار می شود.

افراد زمانی غش می‌کنند یا از حال می‌روند که خون‌‌رسانی به مغز آنها بیش از حد کاهش می‌یابد. فردی که در حال غش کردن است ابتدا دچار رنگ‌پریدگی می‌شود زیرا خون بسیار کمی به پوست‌اش می‌رسد و سپس به طور موقت هوشیاری خود را از دست می‌دهد.

معمولا در عرض یک دقیقه دراز کشیدن، جریان خون فرد به حالت قبلی بازگشته و او هوشیاری خود را باز می‌یابد. حملات غش ممکن است هیچ اهمیت پزشکی نداشته یا علامتی از یک اختلال جدی باشد. چند اختلال پزشکی، از جمله بی‌نظمی‌های مرگ‌بار قلبی و سرفه‌های ناگهانی و شدید می‌توانند موجب غش و از حال رفتن فرد شوند. برخی افراد هم وقتی خیلی خسته می‌شوند، خبرهای ناراحت کننده می‌شنوند یا چیز ناخوشایندی می‌بینند، از حال می‌روند.

در این وضعیت، ضربان قلب کند شده و فشار خون دچار افت ناگهانی می‌شود. مهم نیست چه اندازه پیش پا افتاده به نظر می‌آید بی‌هوشی را باید مثل یک فوریت پزشکی تحت درمان قرار داد تا وقتی که نشانه‌ها بر طرف شده و علت آن مشخص شود.

علایم غش کردن

آشنایی با نشانه های غش کردن، بسیار مهم است زیرا عدم اطلاع از علائم این عارضه می تواند سبب به خطرانداختن جان فرد شود. دکتر صدرالاسلامی با بیان این که فردی که در حال غش کردن است به دلیل رسیدن خون کمتری به پوست ابتدا دچار رنگ پریدگی شده و سپس هوشیاری خود را از دست می دهد، می افزاید: احساس سبک شدن سر بـه طور ناگهانی، ضعف عمومی، تاری دید ناگهانی و احساس صدایی مثل سوت در گوش، تهوع و استفراغ، رنگ پریدگی و تعریق، گزگز دست و پا، نبض ضعیف، تنفس سطحی و افت فشار خون و در نهایت از دست دادن تعادل، سقوط و بیهوش شدن از علایم شایع غش هستند.

علل غش کردن چیست؟

شایع‌ترین علت غش، بروز شوک عروقی است.

متخصص مغز و اعصاب می‌گوید:

غش می‌تواند در یک فرد کاملاً سالم در اثر یک عکس‌العمل عاطفی نظیر شنیدن خبری ناراحت‌کننده یا حتی خوب، دیدن صحنه‌ای ناخوشایند (شوک هیجانی)، درد شدید، ترس و استرس، خستگی مفرط، ایستادن طولانی، گرما، برخاستن ناگهانی از حالت خوابیده به نشسته یا ایستاده، سوءتغذیه، کم‌خونی، فقدان هوای تازه یا حتی مصرف داروهای غیرمجاز روان‌گردان باشد.

این عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان توضیح می‌دهد:

حملات غش همچنین ممکن است متعاقب یک سری بیماری‌های قلبی ـ عروقی، علل عصبی، افت قند خون و همچنین شل شدن ناگهانی عروق بدن در اثر محرک‌های داخلی یا خارجی نظیر سنکوپ سینوس کاروتید، سنکوپ دفع ادرار، سنکوپ عصبی و قلبی و همچنین کاهش حجم خون به دلیل خون‌ریزی، اسهال و استفراغ شدید نیز دیده شود.

نحوه برخورد کردن با بیماری که غش کرده است:

هرچند این عارضه در اغلب موارد ممکن است دارای اهمیت پزشکی نبوده، اما در مواردی می تواند نشان از یک بیماری جدی در فرد نیز باشد. دکتر صدرالاسلامی با بیان این که معمولا در عرض یک دقیقه درازکشیدن، جریان خون فرد غش کرده به حالت قبلی بازگشته و هوشیاری دوباره باز خواهد گشت، می گوید:

بایستی بیمار در وضعیت درازکش قرار گرفته و پاها بالاتر از سر قرار گیرد تا جریان خون به سمت مغز برقرار شود. در صورتی که امکان دراز کشیدن نباشد می توان سر بیمار را در حالت نشسته وسط دو زانو قرار داد.
وی می افزاید:

می توان با پاشیدن کمی آب سرد به صورت بیمار یا واردکردن محرکی به او باعث انقباض دوباره عروق بدن فرد و برگشت به حالت هوشیاری شد، اما اگر فرد به محرک ها پاسخ نداد ارزیابی علائم حیاتی (نبض و تنفس) و در صورت لزوم اقدامات اولیه چون احیای قلبی و ریوی تا رساندن بیمار به مراکز درمانی ضروری است.

فرق غش و تشنج

شاید بپرسید تفاوت غش با تشنج چیست و چه طورآنها را از همدیگر تشخیص دهیم؟

به طور طبیعی، سلو‌ل‌های مغزی، دشارژهای الکتریکی هماهنگ و منظمی ایجاد می‌کنند اما وقتی این دشارژها (تخلیه بار الکتریکی) نامنظم شده و سازمان‌دهی خود را از دست بدهند تشنج رخ می‌دهد. تشنج بزرگ‌ (گراندمال) که به آن حمله هم می‌گویند، حالتی غیرارادی از انقباض و شل شدن متفاوت عضلات، همراه با از دست دادن هوشیاری است.

تشنج‌های ناشی از بیماری‌ صرع، رایج‌ترین نوع تشنج هستند اما چند نوع اختلال دیگر هم می‌توانند باعث تشنج شوند:

نارسایی کلیه، مننژیت (التهاب پرده‌های مغز) ، انتشار مسمومیت در خون (توکسمی) بارداری، صدمات سر، ترک ناگهانی برخی از داروها مثل دیازپام و …

طرز برخورد با تشنج

وقتی در کنار فردی هستید که دچار تشنج شده اقدامات زیر را انجام دهید:• نگذارید شخص به خودش آسیب‌ برساند:

اگر فرد دچار استفراغ شد، سر او را به یک طرف بچرخانید، به طوری که مواد استفراغ شده از دهان‌اش خارج و وارد نای یا ریه نشوند. مبلمان یا اشیای اطراف بیمار را جمع کنید تا خطر آسیب رسیدن به او حین حرکات غیرارادی بدن، کاهش یابد. سعی نکنید جلوی حرکات شخص تشنجی را بگیرید.

اگر چه ممکن است تنفس شخص به طور گذرا متوقف گردد و اگر رنگ پوست‌اش روشن باشد ممکن است در نتیجه کمبود اکسیژن باشد اما تنفس تقریبا همیشه بدون نیاز به احیای قلب و ریه به حالت طبیعی بازمی‌گردد.• شخص را به پهلو بخوابانید: وقتی تشنج تمام شد شخص را به پهلو بخوابانید.

این وضعیت امکان تنفس طبیعی را فراهم کرده و به مواد استفراغ شده، اجازه می‌دهد از دهان و راه هوایی خارج شوند. چنانچه حین تشنج زبان یا لپ خود را گاز گرفته باشد ممکن است از دهان‌اش خون بیاید. پس از تشنج، فرد ممکن است تا مدتی گیج و منگ باشد. تا موقعی که هوشیاری خود را کاملا باز یابد، او را تحت مراقبت قرار دهید.

چنانچه شخص دچار تشنج شده و یکی از نکات زیر در مورد او صدق می‌کند از اورژانس تقاضای کمک کنید:

• فرد مورد نظر اصلا سابقه تشنج نداشته
•حمله تشنج بیش از چند دقیقه طول کشیده
• تشنج حالت راجعه دارد.

3اشتباه رایج غش

1) دادن آب قند به فردی که غش کرده!
یکی از رایج‌ترین تصورات نادرست هنگام غش کردن، مصرف آب قند است. باید توجه داشته باشید که دادن آب قند به فرد غش کرده ممکن است خطرناک باشد زیرا آب قند در حالتی که هوشیاری فرد کامل نیست، به داخل ریه می‌رود و باعث اختلالات تنفسی و حتی خفگی خواهد شد اما هنگامی که هوشیاری فرد تا حدودی بازگشت، دادن آب قند یا مایعات شیرین بلامانع است.
2) غش ناشی از ضعف است یا ناشی از جن‌زدگی!
غش کردن یا سنکوپ عبارت است از بی‌هوش شدن ناگهانی و کوتاه‌مدت که به دلیل نرسیدن اکسیژن کافی به مغز اتفاق می‌افتد. استرس‌های شدید و بلند شدن از تخت یا صندلی به‌طور ناگهانی از شایع‌ترین علل این بیماری به شمار می‌روند اما برخی اختلالات ضربان قلب و بیماری‌هایی مانند صرع نیز می‌توانند این بیماری را به وجود آورند. آب و هوای گرم، کهولت سن و حتی دیابت نیز می‌تواند در بروز غش موثر باشد.

خالی از لطف نیست که یک باور نادرست دیگر را هم متذکر شوم. بیش از این تصور می‌شد که فردی که غش یا تشنج کرده، جنی شده و یا جن در او رسوخ کرده است اما پذیرش این باور نادرست نیز موجب پنهان‌کاری فرد مبتلا به غش یا تشج می‌شود و از درمان بیماری خود بی‌تفاوت می‌گذرد.

این در حالی است که غش کردن پدیده‌ای خوش‌خیم و کنترل‌شونده است و فرد می‌تواند به راحتی به زندگی بازگردد. نکته آخر نیز اینکه اگر دفعات بروز غش کردن زیادتر از دوبار باشد، می‌تواند بیماری صرع باشد و نیاز به درمان‌های بیشتری خواهد داشت.
3) با بوی کاه‌گل، غش‌کرده‌ها به هوش می‌آیند!
اگر یادتان باشد سال‌ها پیش برای افرادی که غش می‌کردند کاهگل یا کاهگل آب‌زده می‌آوردند و جلوی بینی او می‌گرفتند. این باور نیز قدیمی شده است و اگر تصور کنیم فردی دچار هیستری است، می‌توانیم پنبه الکل جلوی بینی‌اش بگیریم و او را به هوش آوریم ولی اگر بی‌هوشی جدی باشد با پنبه الکل هم نمی‌توان فرد را هوشیار کرد.

توصیه مهم راجع به غش کردن

بیهوشی را باید مانند یک فوریت پزشکی و تا زمانی که نشانه های آن به طور کامل در فرد از بین نرفته است تحت درمان قرار داد.

این استادیار دانشگاه در پایان توصیه می کند: باید در نظر داشت تا موقعی که بیمار، هوشیاری نسبی خود را به دست نیاورده است از دادن مایعات نظیر آب قند یا خوراکی دیگر به او خودداری شود زیرا آب قند در حالتی که هوشیاری فرد کامل نیست، به داخل ریه ها وارد شده و باعث اختلالات تنفسی و حتی خفگی خواهد شد.

غش کردن و بیهوشی را باید مانند یک فوریت پزشکی تحت درمان قرار داد تا هنگامی که نشانه‌ها برطرف و علت آن مشخص شود.
تا موقعی که بیمار، هوشیاری نسبی خود را به دست نیاورده است، از دادن مایعاتی نظیر آب قند یا خوراکی دیگر به او خودداری شود، زیرا آب قند در حالتی که هوشیاری فرد کامل نیست، به داخل ریه‌ها وارد شده و باعث اختلالات تنفسی و حتی خفگی خواهد شد

ممکن است نبض فرد ضعیف و کند باشد، بنابراین به دقت او را بررسی کنید:

1) اگر نفس نمی‌کشد، ممکن است مشکل جدی‌تر از یک حمله غش باشد. بلافاصله به اورژانس زنگ بزنید و احیای قلب و ریه را آغاز کنید.

2) اگر نفس می‌کشد پاهای بیمار را روی صندلی یا هر شیء بلند بگذارید، به طوری که پاها بالاتر از سر قرار گیرند. این وضعیت به نیروی جاذبه این امکان را می‌دهد تا خون را به سمت مغز بکشد. کمربند، یقه یا هر لباس تنگی را شل کنید. اغلب فرد به سرعت هوشیاری خود را باز می‌یابد.

3) سایر علایم و نشانه‌ها را بررسی کنید و ببینید آیا بیمار درد قفسه سینه دارد یا نه؟ آیا مشکل تنفسی واضح در او وجود دارد؟

4) آیا بیمار از خواب‌رفتگی اندام یا ادامه ضعف عضلانی شاکی است؟ این‌ها ممکن است علایم یک بیماری زمینه‌ای باشند، در صورت بروز هر کدام از این علایم و نشانه‌ها به سرعت به اورژانس مراجعه کنید.

5) هنگامی که حمله غش و ضعف تمام شد، رنگ چهره بیمار به حالت طبیعی برمی‌گردد. اغلب اوقات ممکن است تا مدتی پس از غش، فرد همچنان احساس ضعف و بی‌حالی داشته باشد، بنابراین استراحت کردن و صحبت کردن به مدت چند دقیقه کمک کننده است.

6) اگر در اثر غش کردن و زمین خوردن فرد دچار آسیب‌هایی شده، هر نوع کوفتگی، کبودی یا جراحت را مداوا کنید و اگر این صدمات جدی است از اورژانس تقاضای کمک کنید.

کمک‌های اولیه

برای کمک به شخصی که غش کرده یا احساس می‌کند در شرف غش کردن است، چند کار می‌توانید انجام دهید:

ابتدا او را در وضعیت درازکش قرار دهید. اگر کسی در وضعیت نشسته یا ایستاده از ضعف و سرگیجه شکایت دارد، او را بخوابانید. اگر جایی برای این کار نیست از او بخواهید در وضعیت نشسته، به جلو خم شود و سرش را بین زانوها قرار دهد. این کار به افزایش جریان خون مغز کمک می‌کند. اگر شخصی غش کرده و هنوز در وضعیت نشسته است، فوراً او را به روی زمین بخوابانید.
اگر حمله غش باعث زمین خوردن فرد شده است، او را به پشت بخوابانید.

افرادی که هوشیاری خود را از دست می‌دهند گاهی استفراغ می‌کنند، از این رو باید به دقت راه هوایی بیمار را بررسی و از باز بودن آن اطمینان حاصل کنید. همین‌طور علایم حیاتی او را بررسی کنید. برای مثال، آیا نفس می‌کشد؟ آیا می‌توانید نبض او را لمس کنید؟

منبع

دسته‌بندی نشده
  • 1
  • 2