آرشیو برچسب ها:

برای کاهش وزن چه ساعتی باید غذا بخوریم؟

پایبندی به یک بازه زمانی خاص می‌تواند به معنی تفاوت بین ناامیدی و نتیجه گرفتن باشد.

اگر شما سعی می‌کنید که وزنتان را ثابت نگه دارید یا چند پوند وزن کم کنید، شاید بخواهید علاوه بر خوردن سالاد به جای همبرگر، کار دیگری نیز انجام دهید:تحقیقات جدید نشان می‌دهد که نه تنها چیزی که می‌خورید بلکه زمانی که آنرا می‌خورید نیز می‌تواند به سایز کمر شما اضافه کند یا باعث کاهش وزنتان شود.

محققان موسسه سالک روی حدود ۴۰۰موش آزمایش کردند و در طول دوره ۹و ۱۲و ۱۵ساعته به حیوانات چاق و لاغر، رژیم‌های غذایی پر چرب و پر شکر دادند(به عبارت دیگر، این موشها فقط در آن بازه زمانی غذا می‌خوردند). در حالیکه تمام این موش‌ها، تعداد کالری یکسانی مصرف کردند اما آنهایی که در دوره‌های زمانی طولانی‌تر، غذا خورده بودند نسبت به آنهایی که زمان محدودی به غذا دسترسی داشتند، وزن بیشتری به دست آوردند.

بنظر می‌رسد که غذا نخوردن در زمان‌های بیشتری از روز، بر مقدار کالری ذخیره شده یا سوزانده شده توسط بدن آن موشها، تاثیر گذاشته است. این نتایج حتی نشان می‌دهد که حفظ یک رژیم غذایی محدود شده ممکن است به پیشگیری از دیابت و کلسترول بالا کمک کند.

هنگامیکه محققان، این نتایج را مشاهده کردند، روی موش‌های چاق، آزمایش دیگری انجام دادند. آنها، آن موش‌ها را در یک رژیم غذایی محدود شده ۹ساعته قرار دادند و متوجه شدند که فقط در عرض چند روز، این موش‌ها بطور متوسط ۵درصد از چربی بدنشان را از دست دادند و تا پایان این مطالعه ۳۸هفته‌ای، بطور متوسط ۲۵درصد از وزن بدن آنها، کاهش یافت.

حتی با فرض اینکه، چون این یک مطالعه بر روی حیوانات است پس نتایج آن لزوما در مورد انسان‌ها صادق نیست اما در سال ۲۰۰۷، یک تحقیق که روی انسان‌ها انجام شد، نتایج مشابهی را نشان داد. در این یکی، گروهی از افراد بزرگسال که در یک بازه زمانی محدود، غذا می‌خوردند نسبت به گروه شاهد(کنترل) که همان تعداد کالری را که در سه وعده غذایی در روز پخش شده بود، مصرف می‌کردند، چربی بیشتری آب کردند و وزن بیشتری از دست دادند.

بنابراین اگر به دنبال ثابت نگه داشتن یا حتی کاهش وزنتان هستید، شاید بخواهید غذا خوردن در یک بازه زمانی ۹یا ۱۲ساعته را امتحان کنید.

 

 

منبع

لیپوساکشن چیست؟ چه مزایا و معایبی دارد؟

لیپوساکشن فرایندی است که در آن چربی اضافی با کمک ساکشن یا مکش از بدن خارج می‌شود. در طول لیپوساکشن، لوله‌های ریز و نازکی (کانولا) در برش های کوچکی از پوست که قبلا ایجاد شده است قرار می‌گیرد. از طریق این لوله‌ها چربی از بدن خارج می‌شود. پزشک معالج می‌تواند این لوله‌ها را زیر پوست حرکت دهد تا بتواند موقعیت خاصی را هدف قرار دهد. در سال‌های اخیر تکنیک‌های بهبود یافته باعث شده است فرایند لیپوساکشن امن تر و ساده تر باشد و بیمار درد کمتری حس نماید. این تکنیک‌های جدید شامل موارد زیر است:

لیپوساکشن با کمک بیحسی موضعی: در این نوع لیپوساکشن، از بیحسی موضعی برای بی حس کردن ناحیه ای از بدن که قرار است لوله‌های ریز و نازک در آن قرار گیرد استفاده می‌شود. در مرحله بعدی، قبل از اینکه فرایند لیپوساکشن آغاز گردد، مقدار زیادی از محلول بی حسی که معمولا در برگیرنده لیدوکایین و اپی نفرین است به بافت‌های چربی تزریق می‌شود. لیپوساکشن با کمک بی حسی موضعی ممکن است نیازمند بیهوشی عمومی نباشد.
لیپوساکشن به کمک سونوگرافی: این تکنیک از سونوگرافی برای آب کردن چربی استفاده می‌کند و همین امر باعث می‌شود خارج کردن چربی از بدن ساده تر و راحت تر باشد. این تکنیک برای از بین چربی در نواحی همچون گردن، قسمت فوقانی شکم ، اطراف بدن و پشت بسیار موثر است.
لیپوساکشن به کمک لیزر: این تکنیک از امواج کم انرژی برای آب کردن چربی استفاده می‌کند. در نهایت چربی که به مایع تبدیل شده است از طریق لوله‌های کانولا از بدن خارج می‌شود.

لیپوساکشن یک فرآیند سرپایی است که معمولا در مطب پزشک ، مرکز جراحی یا بیمارستان انجام می‌شود. به طور کلی، بعد از لیپوساکشن نیازی ندارید در بیمارستان بمانید مگر اینکه حجم زیادی از چربی از بدن خارج شده باشد. در برخی از موارد بی حسی موضعی مورد استفاده قرار می‌گیرد. ممکن است برای کمک به بیمار از آرامبخش استفاده شود. اگر قرار است حجم وسیعی از چربی از بدن خارج شود، بیهوشی عمومی یا آرام بخشی عمیق با یک بی حسی موضعی باید مورد استفاده قرار گیرد.
بعد از درمان چه انتظاری باید داشته باشید؟

بعد از اینکه فرایند لیپوساکشن به اتمام رسید، ناحیه ای از بدن که تحت تاثیر این فرایند قرار گرفته است به طور محکم بسته می‌شود تا از تورم، کبود شدگی و درد جلوگیری گردد. باند‌های الاستیکی و چسب می‌تواند این ناحیه را پوشش دهد. ممکن است نیاز داشته باشید از لباس‌های ویژه‌ای استفاده کنید یا به مدت ۳ الی ۴ هفته این ناحیه را محکم ببندید. به مدت ۷ الی ۱۰ روز، ناحیه مورد نظر کبود شده و تورم خواهد کرد.به مدت چند روز ممکن است از محلی که بخیه زده شده است مایعاتی ترشح شود. برای کاهش خطر ابتلا به عفونت باید به تجویز پزشک از آنتی بیوتیک استفاده کنید. بیشتر افراد بعد از اینکه فرایند درمانی کامل شد و اثر بی حسی از بین رفت می‌توانند از جای خود بلند شوند و حرکت نمایند. به محض اینکه احساس آرامش و راحتی داشتید می توانید به فعالیت‌های روزمره خود برگردید. البته این مدت زمان می‌تواند از چند روز تا چند هفته طول بکشد. بیشتر افراد در عرض چند روز قادر خواهند بود به محل کار خود برگردند. اگر ناحیه ای که درمان شده است بزرگ و وسیع باشد، ریکاوری مدت زمان زیادی به طور می‌انجامد.
چرا لیپوساکشن انجام می‌شود؟

شاید بتوان گفت اصلی ترین دلیل لیپوساکشن شکل بخشیدن به اندام‌های بدن است. در بیشتر موارد هدف از انجام اینکار کاهش وزن نیست. لیپوساکشن معمولا برای نواحی مشکل سازی مورد استفاده قرار می‌گیرد که به رژیم غذایی و تمرینات ورزشی پاسخ خوبی نداده اند. این نواحی اغلب ران و باسن در زنان و کمر و پشت در مردان است. صورت، گردن، شکم، پشت، پاها و بازوها معمولا نواحی رایجی هستند که مورد درمان قرار می‌گیرند. لیپوساکشن در برخی از موارد به همراه سایر جراحی‌های زیبایی همچون ابدومینوپلاستی، کاهش اندازه سینه یا لیفت صورت انجام می‌شود. همچنین این فراید ممکن است برای درمان شرایط خاص پزشکی نیز مورد استفاده قرار گیرد. این شرایط عبارتند از:

تومور چربی خوش خیم
بزرگ شدن غیر طبیعی پستان در مردان
مشکلاتی در سوخت و ساز چربی در بدن
عرق کردن زیاد در نواحی زیر بغل

لیپوساکشن برای درمان چاقی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.
این فرایند چقدر کارساز و موثر است؟

لیپوساکشن معمولا در از بین بردن ذخیره چربی در نواحی کوچک بدن بسیار موثر عمل می‌کند. اما اگر بعد از لیپوساکشن اضافه وزن پیدا کردید، چربی‌هایی که از بدن خارج شده بود ممکن است دوباره باز گردد و شکل قبلی بدن دوباره ظاهر شود. برخی از بهبودهایی که در شکل بدن انجام می‌شود درست بعد از جراحی قابل ملاحظه خواهد بود. بهبودهایی که انجام می‌شود ممکن است بعد از چند هفته یا حتی چند ماه خود را نشان دهد. اثر کامل لیپوساکشن ممکن است به مدت چند ماه تا یکسال قابل ملاحظه نباشد. لیپوساکشن(به جز لیپوساکشن به کمک لیزر) معمولا ناحیه درمان شده را سفت نمی‌کند. بعد از اینکه چربی‌های اضافی از بدن خارج شد، پوست اطراف آن نیز شل خواهد شد. پوست برای اینکه بتواند سفت تر شود به ۶ ماه زمان نیاز خواهد داشت. پوست برخی از افراد بسیار الاستیک است و سریع تر از پوست سایر افراد خود را با شرایط موجود وفق می‌دهد. پوست های جوان تر الاستیسیته‌ی بیشتری دارند. معمولا افرادی که از فرایند لیپوساکشن برای کاهش وزن استفاده می کنند ناامید خواهند شد.
خطرات لیپوساکشن:

فرایند لیپوساکشن که توسط پزشک متخصص و در مطب با تجهیزات مناسب انجام می‌شود معمولا امن است. اگر ناحیه ای که باید درمان شود بیشتر از یک مورد باشد یا ناحیه مورد نظر بزرگ باشد، خطرات آن نیز افزایش پیدا می‌کند. عوارض جانبی رایج لیپوساکشن به شرح زیر است:

تورم، کبودی و درد موقت. بی حسی در اطراف و خود ناحیه درمان شده
التهاب و زخم جزئی در اطراف نواحی که بخیه زده شده است.
ناهمواری در پوست. پوست بعد از چند ماه سفت می‌شود و خود را درمان می‌کند اما در برخی از افراد پوست شل باقی می‌ماند.

عوارض جانبی که شیوع کمتری دارند:

تغییر رنگ دائمی پوست
سطح پوست ناهموار در اطراف ناحیه درمان شده
آسیب به اعصاب و پوست. گرمایی که در طول لیپوساکشن به کمک سونوگرافی تولید می‌شود ممکن است پوست را بسوزاند یا به بافت‌های زیر پوست آسیب بزند.

اگر بعد از فرآیند لیپوساکشن اضافه وزن داشتید بدن شما ممکن است چربی را در نواحی دیگری ذخیره نماید. چربی‌های جدید در قسمت‌های عمیق تر بدن و در اطراف اندام‌هایی همچون قلب و کبد رشد پیدا می‌کند. این نوع چربی می‌تواند بیشتر از چربی‌هایی که در ران و باسن ذخیره شده است خطرناک و مضر باشد. به همین خاطر افرادی که از فرایند لیپوساکشن استفاده می‌کنند باید مراقب باشند که دچار اضافه وزن نشوند.

منبع

برای درمان سردرد چه بخوریم؟ رژیم غذایی ضد سردرد

با این برنامه غذایی سالم بدون قرص و دارو سردردهای خود را تسکین دهید.

در طی ۲۵ سال گذشته با به‌کارگیری توصیه‌های من سندرم سردردهای مزمن هزاران نفر بهبود یافته است. اغلب افرادی که از سردرد رنج می‌برند برای درمان، از این دکتر به آن دکتر رفته و به کرات داروهای گوناگونی که پزشکان برای سردرد تجویز می‌نمودند را مصرف می‌کنند .

عموما آنان گزارش می‌کردند که داروها بعد از مدتی دیگر موثر نبوده یا عوارض جانبی غیر قابل تحملی برایشان به ارمغان آورده بود. برخی از آنها به متخصصان طب سوزنی، گیاهی نیز مراجعه کرده بودند و انواع و اقسام راه‌ها را امتحان نموده بودند؛ حتی تلاش کردند تا رژیم غذایی خود را تغییر دهند اما به بهبودی نهایی دست نیافته بودند.

بعضی از بیمارانی که از سردردهای شدید رنج می‌برند، سابقا به توصیه متخصصان نورولوژیست در بیمارستان بستری شدند تا جدیدترین داروهای معروف، داروهای وریدی و داروهای تجربی برای بهبود بر رویشان آزمایش شود. اما در این میان موفقیت‌ من در درمان بیمارترین افراد و آن بیمارانی که از سردردهای بسیار شدید رنج می‌برند، حقیقتا چشمگیر بود.

بر طبق ارزیابی‌های انجام شده بیش از ۹۰٪ بیمارانم کاملا بهبود یافته‌اند یا بهبودی آنان در حدی است که اکنون به ندرت دچار سردرد می‌شوند. به هر حال یکی از عوامل موثر در دردهای آنان عدم تعادل سیستم عضلانی و عملکرد ساختاری آن که منجر به اسپاسم عضلانی و تراکم رشته‌های عصبی می‌شد، می‌باشد.

علاوه بر بیمارانی که در طی سالهایی که در حرفه پزشکی بودم و شخصا به من مراجعه کردند، با افرادی برخورد داشتم که سردردهای خود را با تغییر برنامه غذایی خود بر اساس آنچه در کتاب‌هایم Eat for Health و Super Immunity آورده‌ام، درمان کردند.

در این مقاله به راهکارهای من برای درمان سردرد، پیشنهادهای امیدوارانه و راه‌حل‌هایی مفید برای افرادی که از سردرد رنج می‌برند، نگاهی اجمالی خواهیم انداخت. تمایز این دیدگاه‌ها از جنبه ارائه راه‌کارهایی بر اساس مواد مغذی و طبیعی می‌باشد که این امکان را به فرد می‌دهد تا شخصا به درمان خویش بپردازد؛ اینها مواردی نیستند که بتوان به آسانی از آن‌ها اجتناب کرد.
این برنامه غذایی برای چه نوع سردردهایی موثر است؟

برای انواع سردرد.

تفاوت بین سردردهای عصبی و میگرن فقط در شدت علائم آنهاست. تفاوتی بین منشا آنها وجود ندارد، فقط شدت میگرن از سردردهای عصبی بیشتر است. سردردها هم مانند بسیاری از علائم دیگر در پاسخ به فشارهای بیوشیمیایی پدیدار می‌شوند؛ سردرد در واقع تلاش بدن برای دفع و خروج محرک از مغز است.
این برنامه غذایی برای چه افرادی مناسب است؟

برنامه غذایی که سرشار از مواد مغذیست برای همه افرادی که علاقمند به پیشگیری، دفع بیماری‌های جدی و خواهان طول عمر هستند مفید است. این برنامه غذایی به صورتی تنظیم شده تا تامین کننده حداکثر مواد مغذی برای حفظ سلامت بدن باشد، ترمیم‌کننده سلول‌ها بوده و روند پیری را کندتر ‌می‌کند. در وهله اول به منظور پیشگیری از سرطان ارائه شد اما اثرات جانبی آن برای سلامتی مفیدتر است، این اثرات جانبی شامل درمان بیماری‌ها و کاهش وزن می‌باشد. این برنامه غذایی سرشار از مواد مغذیست.
گام اول: حذف هرگونه کافئین

در اولین قدم باید تمام بافت‌های محرک را از بدن دفع نمود ولی با مصرف کافئین امکان دفع وجود نخواهد داشت. اگرچه مصرف کافئین به طور موقت احساس بهتری در وجود شما پدید می‌آورد اما موجب استمرار و تشدید بیماری‌ها می‌شود. در کوتاه‌مدت حذف کافئین از برنامه غذایی به دلیل آزاد شدن مواد سمی موجب سردرد می‌شود، اما به مرور آستانه تحمل شما افزایش یافته و از میزان سردردها کاسته خواهد شد.

هر چه کافئین بیشتری مصرف کنید، آستانه تحمل سردرد شما کمتر می‌شود و به عبارت دیگر جزئی‌ترین فشارها برایتان سردرد را به ارمغان خواهد آورد. بدین منظور باید از انواع نوشابه‌ها، چای‌های کافئین‌دار و قهوه اجتناب کنید تا در طول یک ماه حتی یک‌بار هم دچار سردرد نشوید. سپس اگر برنامه غذاییتان به اندازه کافی سالم بود می‌توانید روزانه یک لیوان چای یا قهوه بنوشید.
گام دوم: حذف گوشت، لبنیات، بادام‌زمینی، شکلات، شیرینی‌ها برای مدت دو هفته

این مواد غذایی همچون جرقه‌ای برای ایجاد سردرد در افرادی که همواره از سردرد رنج می‌برند هستند، اما در عین حال غذاهای فرآوری شده و محصولات گوشتی بدن ما را در معرض سموم قرار می‌دهند و حاوی هیچ‌گونه ماده فتوشیمیایی و آنتی‌اکسیدانی که تامین‌کننده سوخت مغز برای دفع سموم باشد، نیستند.

هضم پروتئین حیوانی، بدن را غرق اسیدها کرده و منجر به هدر رفتن مواد مغذی می شود. تقلیل مصرف گوشت و فرآورده‌های حیوانی مانع از هدر رفتن بیش از حد نیتروژن بدن شده و موجب کاهش سردرد می‌شود. بعد از دو هفته شما می‌توانید از فرآورده‌های حیوانی به میزان اندکی مصرف کنید.

البته این فقط به معنای کاهش مصرف گوشت نیست، بلکه شامل سفیده تخم مرغ، ماهی و مرغ نیز می‌شود. ضروریست که به طور قابل توجهی مصرف پروتئین حیوانی را محدود کنید تا مانع از هدر رفتن نیتروژن شوید زیرا هدر رفتن نیتروژن موجب تحریک سلول‌های مغز می‌شود.

لبنیات، بادام‌زمینی و شکلات حاوی مقادیر زیادی تیروزین می‌باشند که عامل ایجاد سردرد در برخی از افراد است. تعداد افرادی که نسبت به تانین‌ موجود در شراب و لوبیای سیاه حساسیت دارند، چندان زیاد نیست اما در برخی موارد این مواد نیز باید از برنامه غذاییشان حذف شود.

کربوهیدرات‌های حاوی قند فراوان، به خصوص محصولات پختهِ تجاری که از شیرین‌کننده‌ها و آرد سفید تشکیل شده‌اند، عامل التهاب در مغز شده و باید از یک برنامه غذایی سالم حذف گردند.

حداقل به مدت دو هفته در انتخاب غذاهایتان کاملا دقت نمائید زیرا هدف ما در این بازه زمانی، ذخیره مواد مغذی در بدن است. ما می‌خواهیم که بدن شما فرصت التیام و بازسازی خویش را بازیابد، پیش از آنکه مملو از مواد اسیدی و سموم گردد. ذخیره مواد کاملا مغذی باعث می‌شود که بدن تحمل مقاومت در برابر این سموم و اسیدها را بدون اینکه دچار سردرد شود، بیابد.

در طی این دو هفته بدن شما بیش از آنکه احساس بهتری داشته باشد، حس ناخوشایندی را تجربه می‌کند. اما این حس ناخوشایند بیش از دو تا چهار روز طول نمی‌کشد، اما باید از عهده آن بربیائید زیرا بدن شما در حال بازسازی خویش می‌باشد که بسیار مفید و البته ضروریست. تمام این فرایند احساس بهتری را در دراز مدت برایتان به ارمغان خواهد آورد.

برای آن دسته از افرادی که از درمان‌های دارویی برای سردرد بهره می‌جویند، این فرایند طولانی‌تر خواهد شد تا داروی خود را قطع نمایند. نکته مهم آن است که پیش از آنکه احساس خوب را در بدنتان تجربه کنید، حس ناخوشایندی خواهید داشت زیرا صرف‌نظر کردن از کافئین، سموم دیگر و دارو که جرقه سردرد هستند چندان آسان نیست.

اما این حس ناخوشایند در مسیر درستی قرار دارد؛ بدین معنا که برای فرایند پاکسازی ضروریست و باعث می‌شود تا سردرد خود را برای همیشه درمان کنید.
گام سوم: خوردن حداقل یک فنجان پروتئین گیاهی در روز

نخودفرنگی و عدس منابع فوق‌العاده‌ای برای پروتئین گیاهی هستند. از دیگر موارد می‌توان به آجیل‌ها و مغزها مانند تخمه آفتابگردان و تخم شاهدانه یا غلات کامل مانند ارزن، کینوا یا جو ‌دو‌سر اشاره نمود. به خاطر داشته باشید که تمام غذاهای گیاهی طبیعی (غیر از میوه‌ها) حاوی پروتئین کافی هستند.

این خوراکی‌ها بدن شما را سرشار از مواد مغذی خواهند کرد بدون آنکه بدنتان را مملو از نیتروژن زائد یا بافت‌های اسیدی که در پروتئین حیوانی وجود دارد کنند. یکی از رازهای ضدپیری و خلاصی از شر سردردها، مصرف بیشتر پروتئین گیاهی و محدود کردن پروتئین حیوانیست. اگر استفاده از این خوراکی‌ها منبع اصلی تامین پروتئین بدنتان باشد، احتمالا دیگر سردرد را تجربه نخواهید کرد.
گام چهارم: خوردن یک فنجان از انواع کلم در روز

سبزیجاتی مانند کلم پیچ، کلم بروکلی، آرگولا و کلم بروکسل فرایند سم‌زدایی از بدن را تسریع کرده، به سلول‌ها اجازه می‌دهند تا خود را ترمیم و سم‌زدایی کنند و مانع از بروز سردرد می‌شوند.

در هر سلول‌ یک موتور مرمت و جمع‌آوری فضولات وجود دارد و ترکیبات شفابخش در این گیاهان، سوخت لازم برای جمع‌آوری، دفع و نابودی این فضولات را فراهم می‌کند.

آنزیم‌هایی در دهان ما وجود دارند که به ما کمک می‌کنند تا این سبزیجات را بجویم. حتی اگر لازم است این سبزیجات را بپزید، باید مقداری از آنها را به صورت خام مصرف کنید. بنابراین حتی اگر می‌خواهید آنها را بپزید (به عنوان مثال برای سوپ) باید پیش از پختن آنها را خرد یا ساطوری نمائید. اگر پس از پختن آنها را خرد نمائید ترکیبات آنها برای سم‌زدایی از بدن از دست می‌رود.
گام پنجم: خوردن ۲ ماده حاوی کاروتنوئید در روز

من به عینه مشاهده کرده‌ام که در سیستم بدنی تقریبا تمام بیماران مبتلا به سردرد به طرز شگفت‌انگیزی میزان بسیار کمی کاروتنوئید وجود دارد و راز بهبود آنها در بالابردن سطح ترکیبات شیمیایی محافظ بافت‌های آنان است. به حالت موازنه درآوردن این نورون‌های عصبی در مغز موجب دفع سموم و در نتیجه رفع عوامل ایجاد سردرد خواهد شد.

مصرف کاروتنوئید به موازات مصرف کلم‌ها یکی از موثرترین راه‌های پیشگیری از ترکیبات التهابیست. کارتنوئید را در طیف وسیعی از رنگ‌ها می‌توانید بیابید، از بنفش در چغندر و قرمز در گوجه فرنگی تا نارنجی هویج و زرد کدو تنبل.

 

 

منبع

آزمایش خون به چه درد می خورد؟

اولین آزمایشی که اغلب پزشکان در صدر آزمایش های درخواستی قرار می دهند و شاید بیشترین آزمایشی که شما نام آن را شنیده اید،  CBC است.این آزمایش ساده و در عین حال پر از نکته های تشخیصی، در مدت کوتاهی قابل انجام است. برای چکاپ سلامت تان، در ابتدا پزشک درخواست آزمایش خون ساده یا همانCBC را می نماید. در این آزمایش، شمارش گلبول های قرمز، اندازه گیری شاخص های گلبول های قرمز مانند حجم متوسط آن ها، غلظت متوسط هموگلوبین، اندازه گیری هموگلوبین و هماتوکریت، شمارش گلبول های سفید، شمارش پلاکت ها و … صورت می گیرد. در واقع همه سلول های خونی و فاکتور های موجود در خون بررسی می شوند. با بررسی هر یک از موارد بالا یک سری بیماری را می توان تشخیص داد. برای مثال درباره گلبول های قرمز، انواع کم خونی ناشی از فقر آهن، ناشی از کمبود ویتامینB12 و اسید فولیک و … تشخیص داده می شود. بیماری هایی چون التهاب، عفونت و کمبود پلاکت و یا پرخونی و غیره نیز به این ترتیب تشخیص داده می شوند.

وقتی ما دچار بیماری عفونی می شویم، برای دفاع و جنگیدن در برابر عوامل بیماری زا، تعداد گلبول های سفید در خون زیاد می شوند. بنابراین با شمارش گلبول های سفید که خود شامل لنفوسیت، منوسیت، بازوفیل و غیره است، پزشک شما به وجود سلامت یا بیماری و حتی نوع مشکل شما پی می برد. برای مثال در عفونت های ویروسی این افزایش تعداد بیشتر از نوع لنفوسیت است. هر گونه کاهش یا افزایش هر یک از گلبول های سفید می تواند نشان دهنده بیماری خاصی باشد و برای پزشک شما مفهومی دارد. در سرطان خون شکل نادری از گلبول سفید به نام “بلاست” در خون دیده می شود. یکی از فاکتور هایی که در آزمایش خون مورد بررسی قرار می گیرد، هماتوکریت نام دارد. در کم خونی هماتوکریت کاهش می یابد و در افراد با خون غلیظ، هماتوکریت افزایش می یابد. در افراد سیگاری تحت تاثیر مونو اکسید کربن و کمبود اکسیژن هوای دمی، غلظت خون افزایش یافته و موجب افزایش هماتوکریت می شود. در آزمایشCBC می توانیم میزان پلاکت های موجود در خون را نیز اندازه گیری کنیم. در برخی بیماری ها به دلیل کاهش تولید یا افزایش تخریب پلاکت بیمار مستعد خون ریزی مکرر شده و این تغییرات را در آزمایشCBC می توان بررسی کرد.