آرشیو برچسب ها:

ورزش در محل کار با این ۵ روش

افرادی که دارای شغل های بی تحرک هستند، بیشتر از دیگران در معرض خطر هستند زیرا نشستن طولانی مدت در پشت میز باعث می شود که مشکلات قلبی و عروقی در این افراد بیشتر شده و همچنین احتمال اینکه به سرطان و دیابت مبتلا شوند در آنها بیشتر شود
حتی ۳۰ دقیقه‌ ورزش در باشگاه بعد از کار نیز نمی‌تواند مضرات نشستن را کاهش دهد و خطرات آن را از بین ببرد. نشستن طولانی مدت به اندازه سیگار کشیدن خطرناک است. برای مبارزه با خطرات نشستن می‌توان از حرکاتی مانند ایستادن، حرکات کششی و راه رفتن استفاده کرد. روش‌های زیر می‌توانند به فعالیت بیشتر کارمندان کمک کنند.
۱- سعی کنید به صندلی خود وابسته نباشید

حرکت کردن در محیط کار به این معنا نیست که یک ساعت در محل کار پیاده روی کنید، سعی کنید بیشتر بایستید و از هر فرصت برای نشستن استفاده نکنید، ایستادن بیشتر به سوخت و ساز بدن کمک می‌کند. هنگامی که می‌ایستد تمام ماهیچه‌هایی که مربوط به ایستادن هستند شروع به فعالیت می‌کنند و چربی و قند بیشتری برای تامین انرژی سوزانده می‌شوند. پیشنهاد می‌شود که هر نیم ساعت یک بار بایستید، هنگامی که با تلفن صحبت می‌کنید بایستید و حتی در نهایت می‌توانید از میزهای ایستاده استفاده کنید.
۲-کمی پیاده روی کنید

بهتر است از پله‌ها به جای آسانسور استفاده کنید. اگر با کسی کار داشتید سعی کنید به اتاق او بروید و از تلفن یا ایمیل استفاده نکنید.
۳- به خود یادآوری کنید

می‌توانید از دستبندهای ورزشی استفاده کنید که در صورت زیاد نشستن به شما اخطار می‌دهد. می‌توانید از زنگ هشدار گوشی تلفن همراه نیز استفاده کنید.
۴- حرکات کششی انجام دهید

علاوه بر ایستادن حرکات کششی نیز انجام دهید. برای مثال می‌توانید از لگن خم شوید و سر را به سمت پایین قرار دهید. به این شکل همسترینگ کشیده می‌شود و جریان خون افزایش می‌یابد یا این که می‌توانید بایستید دست را پشت کمر قرار دهید کمر را به سمت عقب خم کنید، قسمت قفسه سینه را باز کنید حرکت دیگر این است که کف دست‌ها را بر روی یکدیگر قرار دهید و آرنج‌ها را تقریبا به صورت ۹۰ درجه نگه دارید. هنگامی که دست‌ها را به هم فشار می‌دهید عضلات سینه را منقبض کنید. این حرکت بر روی شانه، سینه و عضلات سه سر کار می‌کند.
اگر می‌توانید دست‌ها را بر روی دسته صندلی قرار دهید و چند سانت بدن و پاها را از زمین و صندلی جدا کنید. این حرکت باعث قدرتمند شدن عضلات بالا تنه می‌شود و جریان خود را افزایش می‌دهد.
۵- طرز فکر خود را تغییر دهید

کسی از شما نمی‌خواهد که از امروز ۲۰ دقیقه‌ یوگا انجام دهید و یا با دوچرخه به محل کار بروید. از کارهای ساده شروع کنید. کمی ایستادن، راه رفتن و حرکات کششی می‌تواند سبک زندگی شما را تغییر دهد. بهتر است به ورزش ساده‌تر نگاه کنید و آن را کار پیچیده ای تصور نکنید.

 

+

در رابطه با تب شالیزار و علل ایجاد این بیماری چه می دانید؟

شاید این اسم را نشنیده باشید و اولین بار باشد که به گوشتان می خورد، اما این یک بیماری شایع در بین کشاورزان و شالی کاران است. تب شالیزار یک نوعی بیماری است که توسط عامل ناقل خود که نوعی باکتری است به انسان منتقل می شود و موجب بروز برخی اختلالات در سلامت وی خواهد شد
مدیر جهاد کشاورزی بهشهر گفت: سرفه خشک، تب، سردرد، درد عضلانی، تهوع و استفراغ و لرز از علایم بیماری تب شالیزار در انسان است.

خلیل حقیقی مدیر جهاد کشاورزی بهشهر در کارگاه آموزشی پدافند غیرعامل با عنوان تب شالیزار که در اردوگاه نظامی عباس آباد شهرستان بهشهر برگزار شد، اظهار کرد: لپتوسپیروز یک بیماری باکتریایی است که از طریق نوعی انگل فنری شکل در آب از پوست خراشیده، چشم و غشاهای مخاطی به ویژه در فصل بهار و تابستان وارد بدن انسان می شود.

وی ادامه داد: این بیماری بیشتر در مناطقی دارای بارندگی بالا، گرم و حاره­ای، زمین­های گلی، کنار دریاچه­ ها، ماندآب­ها و اراضی شالیزاری اتفاق می افتد.

مدیر جهاد کشاورزی شهرستان بهشهر خاطرنشان کرد: درجه حرارت محیط بین ۷ و ۳۶درجه سانتیگراد، pH حدود ۶ تا ۸ و زمین‌های گل آلود با زهکشی ناقص، افزایش ناگهانی درجه حرارت محیط توأم با افزایش نزولات آسمانی و ایجاد سیلاب های فصلی، شرایط مساعد برای وقوع بیماری را فراهم می‌کند.
این مسؤول با بیان اینکه تشخیص به موقع زمان بیماری می تواند در درمان این بیماری بسیار موثر باشد، افزود: مهمترین منبع آلودگی، ادرار حیوان مبتلا، جنین سقط شده، بافت های آلوده، ترشحات و شیر آلوده به طور مستقیم یا پس از آلودگی محیط از راه‎های انتقال تب شالیزار است.

حقیقی درباره علائم این بیماری در حیوان گفت: علایم عمومی بیماری­ مانند بی­حالی، عدم تمایل به حرکت و بی­ اشتهایی در این بیماری مشاهده می شود و در دام­های شیری ممکن است رنگ شیر تغییر پیدا کند و زرد شود و یا لخته­های خون در آن دیده شود و در دام­ های آبستن ممکن است سقط جنین رخ دهد.

مدیر جهاد کشاورزی شهرستان بهشهر درباره علائم تب شالیزار در انسان گفت: سرفه خشک، تب، سردرد، درد عضلانی، تهوع و استفراغ و لرز از علایم این بیماری در انسان است.

وی جلوگیری از ایجاد فاضلاب در محل زندگی دام­ها و خشک کردن آنها را از مهمترین راه­های پیشگیری این بیماری عنوان کرد.

+

بالابودن آنزیم‌ های کبدی در آزمایش خون نشانه چیست؟

سلول های ملتهب یا آسیب دیده کبدی، بیشتر از حد طبیعی برخی موادشیمیایی مثل آنزیم های کبدی را وارد جریان خون می کنند و در نتیجه، باعث افزایش آنزیم های کبدی در آزمایش خون می شوند. کبد یا جگر، یکی از غدد مهم در بدن است که در فعالیت‌های سوخت‌وساز بدن مانند گوارش غذاها نقش دارد.

تمام خون دستگاه گوارش توسط سیاهرگی به نام ورید باب جمع‌آوری شده و وارد کبد می‌شود و تمام مواد جذب شده از لوله گوارشی از کبد عبور می‌کنند.

دیگر کارهای کبد به دام انداختن سموم بدن و تصفیه آنها با تبدیل کردنشان به مواد بی ضرر است. همچنین، این کبد است که متابولیسم داروها را در بدن بر عهده دارد.

شرکت در خون سازی (در دوران پیش از تولد) و مقاومت در برابر عفونت‌ها، فراهم ساختن سریع انرژی در هنگام ضرورت، ذخیره آهن و… از دیگر فعالیت های کبد است.

افزایش آنزیم های کبدی می تواند نشان دهنده التهاب یا آسیب سلول های کبدی باشد. سلول های ملتهب یا آسیب دیده کبدی، بیشتر از حد طبیعی برخی موادشیمیایی مثل آنزیم‌ های کبدی را وارد جریان خون می کنند و در نتیجه باعث افزایش آنزیم های کبدی در آزمایش خون می شوند.

آنزیم های کبدی افزایش یافته معمولا عبارتند از:
۱- آلانین ترانس آمیناز (ALT یا SGPT)
۲- آسپارتات ترانس آمیناز (AST یا SGOT)

افزایش آنزیم های کبدی ممکن است در طی یک آزمایش خون معمولی مشخص شود. در بیشتر موارد، آنزیم های کبدی به آرامی و به طور موقتی افزایش پیدا می کنند. بیشتر مواقع، این افزایش آنزیم ها علامت یک مشکل کبدی مزمن و خطرناک نیست.

اگر آزمایش خون نشان داد شما دچار افزایش آنزیم های کبدی هستید، از پزشک علت احتمالی آن را سوال کنید.
علل بالابودن آنزیم‌ های کبدی در آزمایش خون

پزشک با بررسی داروهای مصرفی شما، علائم و سایر آزمایشات، علت افزایش آنزیم های کبدی را مشخص می کند.

علل افزایش آنزیم های کبدی عبارتند از:

– مصرف برخی داروها مثل داروهای استاتین که کلسترول خون را پایین می آورند.

– نوشیدن الکل

– نارسایی قلبی

– هپاتیت A و B و C

– بیماری کبد چرب غیرالکلی

– چاقی

– برخی داروهای مسکن مثل استامینوفن

– هپاتیت الکلی (التهاب کبد در اثر مصرف الکل)

– هپاتیت خودایمنی (التهاب کبد در اثر یک اختلال خودایمنی)

– بیماری سلیاک (آسیب روده باریک در اثر اسیدآمینه گلوتن)

– سیروز کبدی

– عفونت سیتومگالو ویروس

– درماتومیوزیت (یک بیماری التهابی که باعث ضعف عضلات و بثورات پوستی می شود)

– ویروس اپشتین بار

– التهاب کیسه صفرا (کوله سیستیت)

– سکته قلبی

– هموکروماتوز (تجمع آهن خیلی زیاد در بدن)

– کم کاری تیروئید

– سرطان کبد

– بیماری مونونوکلئوز

– دیستروفی عضلانی (بیماری ارثی و مادرزادی که باعث ضعف پیشرونده عضلات می شود)

– التهاب پانکراس

– پلی میوزیت (بیماری التهابی که باعث ضعف عضلات می شود)

– هپاتیت سمی (التهاب کبد در اثر داروها و یا سموم)

– بیماری ویلسون (تجمع بیش از حد مس در بدن)
تغییر آنزیم های کبدی با این داروها

گروهی از داروها که می توانند باعث ایجاد سطح غیرطبیعی آنزیم ها گردند شامل موارد زیر هستند:

– داروهایی که برای کاهش درد استفاده می شوند مانند آسپرین، استامینوفنTynlenol، ایبوپروفن(motrin,Advil)، ناپروکسن(Narosyn)، دیکلوفناک (Voltaren) و فنیل بوتازون (Butazolidine)

– داروهای ضد صرع شامل فنی توئین(Di lantin)، الرپروئیک اسید، کاربامازپین (Tegretol)و فنوباربیتال.

– آنتی بیوتیک هایی مانند تتراسایکلین ها، سولفونامیدها، ایزونیازید(INH)، سولفا متوکسازول، تری متوپریم، نیتروفورانتوئین و …

– داروهای پایین آورنده کلسترول شامل استاتین ها(Lipitor,Pravachol, Mevacor و…) و نیاسین داروهای ضد افسردگی شامل سه حلقه ای ها سطح غیر طبیعی ایجاد شده آنزیم های کبدی معمولاً هفته ها و ماه ها پس از قطع دارو به حالت طبیعی باز می گردند.
بالا بودن آنزیم های کبدی در نوزادان

افزایش آنزیم های کبدی بدون هیچگونه علامت دیگری در شیرخواران و کودکان خردسال معمولا نشان دهنده بیماری خاصی نیست و نیاز به بررسی فوری ندارد.

پژوهشگران با بررسی ۷۲ کودک به ظاهر سالم که دست کم به مدت ۳ ماه میزان آنزیم های کبدی آنان افزایش یافته بود، متوجه شدند، در صورتی که افزایش این آنزیم ها با علایمی نظیر یرقان همراه نباشد، معمولا ظرف مدت چند ماه خود به خود برطرف می شود و به اقدام درمانی خاصی نیاز ندارد.
کنترل کردن آنزیم های کبدی

مسئله بسیار مهم این است که آزمون های دوره ای AST وALT باید در طول زمان انجام شود. تا سطح سرمی افزایش یافته، ثابت مانده یا پایین آمده است، مشخص شود. برای مثال، بیماران تحت درمان با بیماری هپاتیت C مزمن از نظر آزمون های آنزیمی دوره ای باید ارزیابی شوند.

هرگونه پاسخ به درمان باعث کاهش آنزیم های کبدی به سطح طبیعی یا نزدیک سطح طبیعی می شوند، بیماران مبتلا به هپاتیت C که پس از اتمام دوره درمان بیماریشان دوباره عود می کند معمولاً سطح غیر طبیعی آنزیم های کبدی را نشان می دهند.
چه موقع نزد پزشک برویم؟

اگر آزمایش خون نشان داد شما دچار افزایش آنزیم های کبدی هستید، از پزشک علت احتمالی آن را سوال کنید. پزشک ممکن است آزمایشات دیگری برای شما بنویسد تا علت افزایش آنزیم های کبدی را مشخص نماید.

+

ترمبوز رگ های خونی در بارداری

ترمبوز رگ های خونی چیست؟ دوران بارداری را می توان از جمله حساس ترین مراحل زندگی هر مادری به شمار آورد؛ در این دوران بسیار حساس خطرات بسیار زیادی سلامت مادر و فرزند را تهدید می کند؛ یکی از خطرناک ترین اختالاتی که در دوران بارداری احتمال بروز آن چند برابر می شود، ایجاد ترومبوز است که بسیار خطرناک است و حتی در صورت اقدام دیر هنگام منجر به مرگ فرد می شود.

 

ترومبوز

ترومبوز نوعی از اختلالات عروقی است که سبب ایجاد لخته های خون در عروق می شود. اغلب این اتفاقات برای عروق حامل اکسیژن به وقوع می پیوندد و پیامد های خطرناکی را در پی خود خواهد داشت.

خوشبختانه بسیاری از مردم با اهمیت آنها و علائم‌شان آشنا هستند، اما میزان آگاهی جامعه از آنها کافی نیست، ترومبوزها لخته‌هایی هستند که در وریدها یا سیاهرگ‌ها (که خون بی‌اکسیژن را به قلب برمی‌گردانند) شکل می‌گیرند.

عمده‌ترین آنها در ساق پا پدید می‌آید. نتیجه ترومبوز در وریدهای عمقی که در پزشکی DVT نامیده می‌شوند، مشکلات متعددی در عضو است که جریان خون آن به‌دلیل ایجاد لخته، کم یا قطع می‌شود و بسته به عضو درگیر، علائم متفاوتی خواهد داشت. لخته پدیدآمده در وریدهای عمقی، خصوصا ساق پا احتمال دارد ​بشکند و به‌ سمت عروق ریه حرکت کند و بیماری بسیار کشنده‌ای به نام آمبولی ریه (PE) پدید بیاورد. از هر چهار نفر بیمار مبتلا به آمبولی ریوی، یک نفر ناگهان فوت می‌کند و اگر اقدام اورژانسی برای سه​ نفر بقیه صورت نگیرد آنها نیز فوت خواهند کرد.

دلایل ایجاد ترومبوز رگ های خونی

شایعترین محل لخته شدن خون بدنبال شکستگی ها ، وریدهای عمقی ساق است. البته بدنبال لخته شدن خون در ورید های ساق ممکن است در وریدهای ران و لگن هم لخته تشکیل شود و یا ممکن است شروع تشکیل لخته از همان ابتدا نه در ورید های ساق بلکه در وریدهای ران یا لگن باشد.

 

بدنبال شکستگی ها و ضربات شدیدی که به بدن وارد میشود بافت ها آسیب میبینند و این آسیب بافتی موجب میشود مواد شیمیایی خاصی از بافت های صدمه دیده به جریان خون وارد شوند. این مواد مکانیسم لخته شدن خون را فعال کرده و باعث تشکیل لخته در درون ورید ها میشود.

بدنبال شکستگی و ضربات اندام ها به دلایل مختلفی ممکن است سرعت جریان خون وریدی در اندام ها کاهش یابد. فشار به ورید ها به علت خونریزی یا تورم اطراف آنها یا فشار استخوان جابجا شده به ورید میتواند سرعت جریان خون در آن را کند کند. استراحت طولانی مدت بیمار موجب میشود تا انقباضات مکرر عضلات ساق که در طول روز بطور مرتب خون را در ساق به جریان انداخته و به طرف قلب پمپ میکند از بین رفته و خون در ساق بماند. این ماندن خون و کاهش سرعت خون در ورید های ساق میتواند موجب فعال شدن سیستم انعقاد خون شود.

 

بارداری و ترومبوز

ایجاد لخته خون در بدن بسیار خطرناک است و می تواند پیامد های بسیار خطرناکی را در خود داشته باشد. در ترومبوز نوع (DVT) که در رگ های عمقی به وجود می آید؛ اگر فرد باردار باشد، خطر بیماری چند برابر است؛ این گونه لخته ها اغلب در پاها و لگن به وجود می آیند، اما در صورت کنده شدن و حرکت کردن لخته خون به سمت ریه ممکن است باعث مرگ فرد شود.

لخته ممکن است در هر مرحله ای از بارداری تشکیل شود و تا ۶ هفته پس از تولد هم ممکن است رخ دهد.

علل ایجاد ترومبوز در بارداری

استازی : به دو علت جریان آهسته در ورید ها دیده میشود. این آهستگی در جریان خونی حتی قبل از بزرگ شدن رحم هم دیده میشود که نشان دهنده نقش هورمونی در گشاد کردن ورید های پاها است. فشار رحم بزرگ روی ورید ونا کاوا هم مزید بر علت است. و این مسئله در صورت خوابیدن بیمار به پشت بیشتر دیده می شود. و خوابیدن رو پهلوی چپ بهترین حالت در این زمینه است.

صدمه به پوشش وریدی: این صدمه در طول زایمان بخصوص در صورت استفاده از فورسپس یا جراحی بیشتر دیده میشود.

استعداد به لخته شدن خون : فاکتور های ۱؛ ۲؛ ۷؛ ۸؛ ۹ و ۱۰ در طول حاملگیافزایش می یابند. همچنین مقاومت به پرتئین C هم موجب تشدید این قضیه میشود. فعالیت محدود کننده های عوامل فیبرین و لیتک هم مثل PAI-۱ و PAI-۲ در طول حاملگی بیشتر میشود. این مسئله در بیماران مبتلا به مشکلات ترومبوفیلی مادرزادی بدتر هم میشود. و احنمالا ۸ برابر میشود. وجود آنتی بادی های آنتی فسفولیپید هم این احتمال را در حاملگی و آنهایی که قرص ضد بارداری مصرف می کنند.

 

سایر عوامل که خطر ترومبوز را به همراه دارند، عبارتند از:

سابقه ی داشتن لخته
سن بالای ۳۵ سال
داشتن تروبوفیلیا ( وضعیتی که احتمال داشتن لخته را افزایش می دهد)
چاق بودن ( با حجم توده ی بدنی ۳۰ و یا بالاتر)
دو و یا چند قلویی
درمان ناباروری
زایمان سزارین
نشستن طولانی مدت
سیگار کشیدن
کم آبی

روش های درمان ترومبوز

درمان DVT (ترومبور ورید عمقی): می ‏توانید با ورزش، عدم نشستن بیش از ۲ ساعت، ترک سیگار، نپوشیدن لباس ‏های تنگ پایین‏تر از کمر، ازخودتان محافظت کنید. جوراب‏های جراحی نیز می تواند در پیشگیری از مشکل کمک کننده باشد و تزریق هپارین در موارد شدید توصیه می ‏شود. در مورد وضعیت خود اگر نگران هستید،در ویزیت خود با پزشک با وی صحبت کنید. در درمان DVT معمولاً بستری شدن در بیمارستان و دریافت داروی هپارین است.

 

درمان VTE

در حالت عادی ← انوکساپارین mg/kg۵/۱ روزانه

زنان باردار رژیم ۲ بار در روز پیشنهاد می‌شود چون کلیه‌ها باعث دفع بیشتر انوکساپارین می‌شوند. انوکساپارین mg/kg۱ زیر جلدی ۲ بار در روز یا دالتپارین U/ kg ۱۰۰ بصورت ۲ بار در روز شروع می‌گردد. در زمان ترخیص بعد از آنکه مطمئن شدیم قدرت تزریق به خود را دارد و اگر مریض پایدار (Stable) است با انوکساپارین mg/kg۵/۱ یک بار در روز یا دالتپارین ۱۰۰ هزار تا ۱۸ هزار واحد روزانه مرخص می‌گردد.

فیلترهای IVC

باید به زنانی محدود شود که VTE اثبات شده دارند و علی رغم درمان آنتی کواگولان دچار PTE مکرر می‌شوند یا کسانی که آنتی کواگولان نمی‌توانند استفاده کنند.

چک anti-Xa بی فایده است و فقط در زنانی انجام می‌شود که وزن ۹۰< یا ۵۰> داشته باشند یا دچار نارسایی کلیه باشند در این صورت برای VTE میزان anti-Xa را m/ml۵/۰- ۲/۱ در ۳ ساعت بعد از تزریق تنظیم می‌کنیم. چک پلاکت هم لزومی ندارد. ولی اگر بیمار ابتدا UFH می‌گرفته و بعد به LMWH تغییر داده شده یا قبلاً سابقه تزریق UHF را داشته است، چون احتمال HIT بیشتر است پلاکت باید هر روز بین روزهای ۴ تا ۱۴ بعد از شروع LMWH یا تا زمانی که LMWH قطع شود چک گردد.

زنان باردار می‌توانند پس از اتمام دوره درمانی، باقیمانده دوران بارداری را با دوز پروفیلاکسی بگذرانند. لزومی به تنظیم دوز مجدد دارو بر طبق وزن گیری مادر باردار در طی حاملگی نیست. برای زنان باردار با VTE حاد توصیه می‌گردد. ضد انعقاد تا ۶ هفته بعد از زایمان ادامه یابد و حداقل ۳ ماه دوره درمانی را به اتمام رسانند.

سزارین مناسب تر از زایمان طبیعی است!

اغلب پزشکان شما را به انجام زایمان طبیعی تشویق می کنند. اما در این مورد سزارین توصیه می شود. برای کسانی که وقایع ترومبوز در نزدیک زایمان اتفاق افتاده و افراد پرخطری برای زایمان ناگهانی هستند از همان اول UFH شروع می‌شود که در صورت غافلگیر شدن بتوانیم از پروتامین سولفات استفاده کنیم. UFH زیر جلدی ۱۲ ساعت قبل و وریدی ۶ ساعت قبلا از اینداکشن با بی حسی موضعی قطع باید گردد.

۳ ساعت بعد از جراحی یا ۴ ساعت بعد از خارج کردن کاتتر اپیدورال دوز پروفیلاکسی انوکساپارین شروع می‌گردد و ۱۲ ساعت بعد بیمار روی دوز درمانی قرار می‌گیرد. چون ریسک خونریزی وجود دارد زخم‌ها باید درن داشته باشد و بطور مکرر از لحاظ خونریزی معاینه گردد. اگر زن باردار در حال دریافت دوز درمانی LMWH برای زایمان مراجعه کرد باید تا ۲۴ ساعت پس از دریافت آخرین دوز LMWH از بی حسی نوروآگزیال خوداری کرد.

لازم به ذکر است مصرف هر گونه قرص و دارویی که در رابطه با درمان ترومبوز معرفی شد، با نسخه پزشک مجاز بوده و باید تحت نظر ایشان مصرف گردد.

 

+

۱۰ راه تسکین و درمان گلودرد در خانه

این درمان های خانگی آسان و بدون نیاز به نسخه می‌تواند گلودرد را تسکین دهد و بهبود آن را تسریع نماید.

گلودرد می‌تواند اولین نشانه سرماخوردگی، عوارض جانبی از تارهای صوتی آسیب دیده یا نشان دهنده یک بیماری حاد و جدی (همانند گلودرد استرپتوکوکی) باشد.صرف نظر از علت ایجاد گلودرد، نگرانی سریع شما زمانی که گلودرد بدتر می‌شود این است که چگونه آن را سریع‌تر درمان کنید. ممکن است به پزشک مراجعه کنید اما برخی از بهترین روش‌ها، درمانهای خانگی هستند.دراین مقاله قصد داریم ۱۰ مورد از بهترین درمان‌های خانگی برای بهبود گلودرد را بیان کنیم.
۱. ضد التهاب‌ها:

یکی از موثرترین درمان‌ها برای گلودرد استفاده از داروهایی همچون ادویل یاقرص مسکن Aleve است که خاصیت ضد التهابی دارند. این داروها ترکیبی از داروهای ضد درد و ضد التهاب هستند، به طوری که باعث ایجاد حس خوب در شما می‌گردند و برخی از نشانه‌های تورم مرتبط با گلودرد را نیز کاهش می‌دهند. اگر علاوه بر موارد موجود تب نیز دارید استفاده از این داروها می‌تواند نشانه‌های آن را کاهش دهد.
۲. غرغره کردن آب نمک:

مطالعات متعدد نشان می‌دهد که غرغره کردن آب نمک در ساعت‌های مختلف روز با آب گرم می‌تواند تورم موجود در گلو را کاهش دهد و محرک‌ها یا باکتری‌های موجود را نیز از بین ببرد. پزشکان معمولا توصیه می‌کنند نصف قاشق چایخوری نمک را در یک فنجان آب گرم حل کنید. اگر طعم نمک برایتان آزاردهنده است، سعی کنید کمی عسل به ترکیب ذکر شده اضافه نمایید.
۳. استفاده از اسپری‌ها و قطره‌های موجود:

استفاده از قطره‌های سرفه می‌تواند تولید بزاق را تحریک کند و به مرطوب نگه داشتن گلو نیز کمک نماید. اما بیشتر داروهای موجود در بازار مفید نیستند.بهتر است از آب نبات‌های مخصوص سرفه استفاده کنید. برای اینکه تاثیر بهتر و بیشتری دریافت نمایید می‌توانید از برندی استفاده کنید که محصولات آن خاصیت بی‌حس کنندگی و آرامش بخشی را دارد. استفاده از اسپری‌هایی همچون Chloraseptic نیز دارای تاثیر خنک کنندگی است. موارد ذکر شده درمانی برای گلو درد یا سرماخوردگی نیست بلکه می‌تواند درد را به صورت موقت پنهان کند.
۴. شربت سرفه:

اگر هنوز سرفه ندارید، استفاده از شربت سرفه می‌تواند گلودرد شما را تسکین دهد. همانند قطره‌ها و اسپری‌ها، این مواد نیز می‌توانند گلو را بپوشانند و تسکین موقتی برای درد شما باشند. اگر می‌خواهید سرکار بروید بهتر است از شربت‌هایی استفاده کنید که خاصیت خواب آوری ندارند. اما اگر به خاطر گلودرد مشکل خواب دارید، بهتر است از موادی استفاده کنید که شامل تسکین دهنده درد و آنتی هیستامین هستند.
۵. مایعات:

استفاده از مایعات به خصوص زمانی که بیمار هستید و گلویتان ملتهب یا تحریک شده است، بسیار ضروری ومهم می‌باشد. شما باید به اندازه کافی مایعات بنوشید تا ادرارتان به رنگ شفاف یا زرد در بیاید. همین امر موجب می‌شود غشای مخاطی مرطوب گردد و بدن به آسانی با باکتری‌های موجود مبارزه نماید. بعد از نوشیدن مایعات خواهید دید که حس بهتری دارید. آنچه می‌نوشید به خودتان بستگی دارد. آب همیشه انتخاب بهتری بوده اما شما می‌توانید از آب میوه یا یک نوشیدنی شور همچون آب مرغ نیز استفاده کنید.
۶. چای:

یک فنجان چای گرم می‌تواند درمان سریع‌تری را به همراه داشته باشد و درد گلویتان را تسکین دهد. چای معمولی که معمولا از دم کردن چای سیاه یا سبز به دست می‌آید، حاوی آنتی اکسیدان‌هایی است که می‌تواند سیستم ایمنی بدن شما را تقویت کند و جلوی بروز عفونت را نیز بگیرد. برای اینکه تاثیر بیشتری دریافت کنید، به چای خود یک قاشق عسل بیفزایید. اینکار باعث می‌شود خاصیت ضد باکتریایی چای شما افزایش یابد و درمان سریع‌تر گردد.
۷. سوپ مرغ:

یکی از درمان‌های قدیمی برای سرماخوردگی استفاده از سوپ مرغ است که می‌تواند گلودرد را تسکین دهد. سدیم موجود در آب مرغ خاصیت ضدالتهابی دارد و می‌تواند نشانه‌های درد را به سرعت تسکین دهد. زمانی که مریض هستید، سوپ مزیت دیگری نیز دارد. مصرف سایر مواد غذایی که نیاز به جویدن دارند ممکن است برای شما دردآور و سخت باشد، بنابراین خوردن یک غذای آبکی همچون سوپ برای گلودرد بسیار مفید خواهد بود. همچنین مصرف آن مواد مغذی مورد نیاز بدن را نیز تامین خواهد کرد.
۸. پف نبات ساخته شده از گیاه ختمی:

اگرچه هنوز تاثیر این گیاه بر روی درمان گلودرد ثابت نشده است اما سال‌هاست که به عنوان تسکین دهنده دردهای گلو، سرفه و سرماخوردگی از آن استفاده می‌شود. بر اساس گزارش‌های موجود، پف‌نبات‌هایی که از گیاه ختمی درست می‌شوند می‌تواند درد گلو را تسکین دهد زیرا ژلاتین موجود در آن گلو را می پوشاند. اگر گلوی شما واقعا ملتهب بوده و بلعیدن مواد برایتان دشوار است، می‌توانید از این پف نبات‌ها استفاده کنید.
۹. استراحت:

اگرچه استراحت یک راه حل سریع برای درمان دردهای گلو نیست اما می‌تواند بهترین کار برای مبارزه با عفونتی باشد که درد گلو را ایجاد کرده است. اکثر قریب به اتفاق دردهای گلو توسط ویروس‌های سرماخوردگی ایجاد می‌شوند. همه ما می‌دانیم که معمولا درمان خاصی برای سرماخوردگی وجود ندارد. بنابراین باید مطمئن شوید که بدنتان به خوبی استراحت می‌کند و می‌تواند با این ویروس‌ها مبارزه نماید.
۱۰. مصرف آنتی بیوتیک:

معمولا و در بیشتر مواقع، گلودرد به خاطر وجود عفونت باکتریایی همچون استرپتوکوک ایجاد می‌شود. اگر و فقط اگر، گلودرد استرپتوکوکی یا سایر عفونت‌های باکتریایی در شما ثابت شد،پزشک باید از آنتی بیوتیک استفاده کند. ( استفاده از آنتی بیوتیک برای درمان گلودردی که توسط ویروس ایجاد شده است نمی‌تواند موثر و مفید باشد). سعی کنید همیشه داروهای تجویزی خود را تا آخر مصرف کنید حتی اگر احساس می‌کنید حالتان بهتر شده و گلودردتان تسکین یافته است.

 

+

علائم کمبود پتاسیم در بدن

زمانی که در مورد مواد مغذی برای داشتن بدنی سالم فکر می‌کنید، پتاسیم احتمالا یکی از مواردی خواهد بود که به ذهن خطور می‌کند. این ماده‌ی معدنی حیاتی ، نقش اساسی در بیشتر عملکردهای ضروری بدن همچون تنظیم مایعات و حفظ عملکرد صحیح ماهیچه‌ها بازی می‌کند. مطالعه‌ی جدیدی که در مجله‌ی بالینی جامعه نفرولوژی آمریکا منتشر شده است نشان می‌دهد که دریافت پتاسیم کافی ممکن است شما را از ابتلا به بیماری‌هایی همچون بیماری قلبی و کلیوی مصون دارد. اگرچه محققان بیشتر بر روی افراد دیایتی نوع ۲ تمرکز داشته‌اند. دکتر پیت میلر در دانشگاه جانز هاپکینز می‌گوید: “این یافته‌ها در مورد سایر افراد غیر دیابتی نیز می‌تواند صحیح باشد”

خبر بد این است که افراد کمی وجود دارند که پتاسیم کافی به بدن خود می‌رسانند. موسسه پزشکی توصیه می‌کند که بزرگسالان حداقل ۴۷۰۰ میلی گرم پتاسیم در هر روز باید مصرف کند اما بیشتر افراد تنها نیمی از این مقدار را مصرف می‌کنند. خوب از کجا می‌توان فهمید که مقدار پتاسیم دریافتی‌تان کافی است ؟ پاسخ به این سوال کمی دشوار است. آزمایش‌های روتین و منطم برای کمبود پتاسیم می‌تواند مفید باشد اما معمولا نشانه‌ی فیزیکی در بدن برای این موضوع وجود ندارد. در زیر نشانه‌های اندکی را می‌بینید که ممکن است به خاطر کمبود پتاسیم در فرد ایجاد شود.

۱. بشقاب غذایی شما رنگارنگ نیست:

میوه‌ها و سبزیجات معمولا منبعی غنی از پتاسیم هستند بنابراین رنگ‌های مختلف رنگین کمان باید در بشقاب غذایی شما وجود داشته باشد. اگر بشقاب غذای شما بیشتر به صورت تک رنگ است ، احتمالا شما پتاسیم کافی وارد بدن خود نمی‌کنید. دکتر میلر می‌گوید: “پتاسیم یکی از نشانه‌های اصلی برای داشتن یک رژیم غذایی سالم است” افرادی که دسترسی کافی به مواد غذایی تازه ندارند ، پتاسیم کمتری نیز مصرف می‌کنند.
۲. احساس خستگی و ضعف می‌کنید:

اگر همیشه احساس خستگی و ضعف دارید ، بهتر است نگاهی به رژیم غذایی خود داشته باشید. خوردن میوه‌های غنی از پتاسیم و سبزیجات تازه برای داشتن حس شادابی و سرزندگی بسیار ضروری است. اگر این موارد نتواند به شما کمک کند باید با یک پزشک مشورت کنید.
۳. فشار خون بالایی دارید:

چیزهای بسیاری همچون سابقه‌ی فامیلی ، اضافه وزن و خوردن نمک بسیار می‌تواند باعث ایجاد پرفشاری خون گردد. اما مطالعات انجام شده نشان می‌دهد که موش‌هایی که دارای پتاسیم کمتر در رژیم غذایی خود بودند ، به پرفشاری مبتلا می گشتند.پتاسیم می‌تواند به حفظ تعادل سدیم کمک کند. بیشتر افراد غذاهای پر نمک در رژیم غذایی خود دارند و تقریبا میوه و سبزیجات کافی نیز نمی‌خورند همین امر موجب به هم ریختن تعادل سدیم و پتاسیم در بدن می‌شود.

۴. شما مستعد ابتلا به اسپاسم عضلانی هستید:

اسپاسم‌های عضلانی دردناک در پاها بسیار آشناست ،کمبود پتاسیم می‌تواند باعث ایجاد این مشکل گردد. دکتر لموند در اینباره می‌گوید: ” ورزشکارانی که به سختی کار می‌کنند و عرق بسیاری نیز دارند بیشتر به این بیماری مبتلا می‌شوند. این موضوع به خاطر الکترولیت است. زمانی که شما بیشتر عرق می‌کنید پتاسیم بیشتری از بدن دفع می‌شود. بهترین و سریع ترین درمان برای این مشکل ، استفاده از نوشیدنی‌هایی است که شامل الکترولیت است. تنها به خوردن آب اکتفا نکنید. “
۵. تپش قلب دارید:

زمانی که سطح پتاسیم به شدت کاهش یابد، می‌تواند باعث ایجاد مشکلات جدی در بدن گردد. اگر احساس درد در قفسه سینه خود داشته باشید و یا اینکه احساس کنید قفسه‌ی سینه در حال بالا و پایین رفتن است ، ممکن است ضربان قلب نامنظمی داشته باشید. برای این منظور سریعا به پزشک مراجعه کنید تا درمان‌های دارویی آغاز گردد.
مقدار مصرف پتاسیم خود را افزایش دهید:

بهترین روش برای بدست آوردن پتاسیم کافی، خوردن مقدار زیادی از میوه‌ها و سبزجیات در روز است. اما موادی نیز وجود دارند که سرشار از پتاسیم هستند. اگرچه بیشتر افراد فکر می کنند موز تنها منبع غنی از پتاسیم است اما سیب زمینی پخته نیز اگر با پوست مصرف شود، می‌تواند منبع خوبی از پتاسیم باشد. منابع دیگر شامل اسفناج، توت فرنگی ، آووکادو ، بروکلی است.

 

+

ناراحتی های گوارشی در بارداری

یکی از شایع ترین و شناخته شده ترین عارضه ها در دوران بارداری ریفلاکس اسید معده است.
طبق آمار در حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد از زنان در مرحله ای از بارداری خود، این مشکل راتجربه می کنند.
علت آن برگشت محتویات معده به مری است و باعث بروز علائم ناراحت کننده ای در فرد می شود.

عامل بیماری

فشار داخل مری، عضلاتی که مری از آن عبور کرده و به معده متصل شده است،
عضلاتی که دهانه تحتانی مری و معده را ساخته است چهار عامل برای این مشکل می باشند.

از آنجا که مری، لوله ای عضلانی است که دهان را به معده متصل می کند،
هرگاه بنا به عللی دهانه تحتانی مری، درست کار نکند، مواد غذایی اسیدی داخل معده وارد مری شده
و در نتیجه احساس سوزش سر دل یا ترش کردن در فرد به وجود می آید.

سوزش زیر جناق سینه، احساس برگشت مواد غذایی به داخل دهان،
درد قفسه سینه و سختی در بلع از دیگر علائم این بیماری محسوب می شود.

در زنان باردار، دو عامل دیگر به عوامل به وجود آورنده فوق افزوده می شود که شامل افزایش وزن زن در بارداری و فشار جنین به معده است.

افزایش وزن بخصوص افزایش محیط دور شکم باعث ایجاد فشار بر معده و دهانه تحتانی مری می شود.

از طرفی رشد جنین و افزایش سایز رحم نیز بر معده فشار وارد کرده و باعث خروج مواد غذایی از معده به مری می شود.

 

موارد تاثیرگذار

هورمون ها

استروژن و پروژسترون، دو هورمون زنانه هستند که در دوران حاملگی بیشتر ترشح می شوند
و وجود آنها برای ادامه بارداری ضروری است.
این دو هورمون باعث شل شدن عضلات رحم شده و اثرات جانبی مانند شل کردن عضله دریچه تحتانی مری
و کند کردن هضم غذا را نیز به همراه دارند که هر دو این عوامل باعث برگشت مواد از معده می شود.
بارداری چند قلو، سابقه بیماری زمینه ای ناراحتی معده، حالت تهوع و استفراغ شدید،
شغل های پر استرس و در نهایت هر عاملی که باعث افزایش ترشح هورمون ها در دوران بارداری شود،
ریفلاکس معده را در این دوران شدید تر خواهد کرد.

دارو ها

برخی از انواع دارو ها به دلیل افزایش میزان اسید معده باعث بروز علائمی مانند سوزش سر دل می شوند.
از این قبیل داروها می توان به مسکن هایی مانند ایبوپروفن و یا آنتی بیوتیک ها همراه با آسپرین
و حتی قرص آهن و اسید فولیک نیز اشاره کرد.
با توجه به این که مصرف قرص آهن در دوران بارداری ضروری است،
توصیه می شود قرص آهن پس از غذا همراه با یک لیوان آب میل شود
و تا دو ساعت پس از خوردن آن فرد نخوابد و حالت خوابیده نداشته باشد.

ورزش

انجام ورزش قبل از بارداری باعث تقویت عضلات و کاهش احتمالی بروز ریفلاکس معده می شود
در حالی که تمرینات ورزشی شدید که در آن سرپائین تر از بدن قرار می گیرد
و یا دراز نشست و برداشتن وزنه که باعث افزایش فشار در داخل شکم می شود، می تواند باعث تشدید ریفلاکس معده شود.
بنابراین توصیه می شود ازانجام حرکات ورزشی شدید در بارداری خودداری کرده و در انتخاب نوع ورزش، دقت بیشتری شود.

تهوع و استفراغ

برگشت محتویات معده به مری در دوران بارداری، طبیعی است به همین دلیل نیاز به درمان ندارد
و با رعایت مواردی می توان از آن پیشگیری کرده و یا آن را کاهش داد.
دکتر فرزانه نیک نفس، متخصص زنان، یکی دیگر از علل وقوع سوزش معده را در بارداری التهاب قسمت انتهایی مری
در اثر تماس آن با اسیدمعده می داند و می گوید: تهوع و استفراغ که از عوارض شایع نیمه اول دوران بارداری است،
باعث برگشت محتویات معده می شود که در این صورت ممکن است اسید معده،
لایه های سطحی مخاط مری را از بین برده و باعث زخم شود.
در بسیاری از زنان نیز اختلال در پاکسازی محتویات پس زده شده معده از مری نیز در ایجاد این آسیب نقش دارد.

روحیه

ریفلاکس معده در افرادی که از افسردگی رنج می برند، بیشتر دیده می شود،
ولی در زنانی که مشغول کار و فعالیت هستند و روحیه خوبی نیز دارند کمتر بروز پیدا می کند.
زیرا این دسته از زنان در صورت ابتلا نیز اشتیاق بیشتری برای برطرف کردن آن از خود نشان می دهند.

اصلاح رژیم و الگوی تغذیه

نوع غذای مصرفی در بروز و تشدید این بیماری نقش بسزایی دارد.
ضروری است زنان به محض احساس ترش کردن معده، وجود ماده تلخی در دهان و سوزش سردل
که به دنبال خوردن غذاهای پر چرب و حجیم به وجود می آید، نسبت به درمان این بیماری و پیشگیری از آن اقدام کنند.

 

+

عرق کردن در خواب را جدی بگیرید

 

بسیاری هستند که در خواب عرق می کنند اما این عرق ها همیشه به خاطر گرم بودن هوا نیست و می تواند دلیلی برای بیماری باشد پس بهتر است با دلایل اصلی تعرق شبانه آشنا شوید.

اگرچه تعریق شبانه مشکلی آزاردهنده است، ولی معمولا در اثر یک بیماری رخ نمی دهد. اگر هوای اتاق خواب شما گرم باشد و یا موقع خواب لباس زیادی بپوشید، مطمئناً در خواب عرق خواهید کرد و این مسئله طبیعی است.
تعریق شبانه در حقیقت مشکلی است که در آن فرد در طی خواب، احساس گرما و حرارت زیاد می کند و در اثر این گرما، خیلی عرق می کند، طوری که بالش، ملحفه و تشک او از عرق خیس می شود و این تعریق زیاد در اثر گرمای هوای اتاق نیست. در ادامه با هم مهمترین دلایل تعرق های ناگهانی شبانه آشنا خواهید شد:

** بیماری های عفونی: سل یک بیماری عفونی است که باعث تعریق زیاد در خواب می شود. همچنین عفونت های باکتریایی مثل اندوکاردیت، استئومیلیت (عفونت استخوان) و آبسه نیز باعث تعریق شبانه می شوند. تعریق شبانه یکی از علائم بیماری ایدز نیز است. تب مالت یا بروسلوز نیز یک عفونت باکتریایی است که باعث تعریق زیاد در خواب می شود.

** سرطان ها: تعریق شبانه یکی از علائم زودرس برخی سرطان هاست. بیشترین سرطانی که باعث تعریق شبانه می شود، سرطان بافت لنفاوی یا لنفوم است، مثل لنفوم هوچکین و لنفوم غیر هوچکین. اما افرادی که نمی دانند دچار سرطان هستند، علائم دیگری نیز دارند مثل کاهش وزن بی دلیل و تب. لوسمی که نوعی سرطان خون است نیز باعث تعریق شبانه می شود.

** داروها: مصرف برخی داروها نیز باعث تعریق شبانه می شود. داروهای ضدافسردگی از رایج ترین داروهایی هستند که منجر به تعریق شبانه می شوند. 8 تا 22 درصد افرادی که از داروهای ضد افسردگی استفاده می کنند، دچار تعریق شبانه می شوند. سایر داروهای مربوط به بیماری های روانی نیز باعث تعریق شبانه می شوند.

** هیپوگلیسمی: کاهش قندخون یا هیپوگلیسمی نیز باعث تعریق زیاد می شود. بیماران دیابتی که انسولین و یا داروی قند مصرف می کنند، ممکن است در خواب دچار کاهش قندخون و در نتیجه تعریق شوند.

** اختلالات هورمونی: تعریق زیاد یا گرگرفتگی می تواند در اختلالات هورمونی مختلفی دیده شود، مثل سندرم کارسینوئید، پرکاری تیروئید و فئوکروموسیتوم.

** بیماری های مغز و اعصاب: برخی بیماری های عصبی مانند دیس رفلکسی اعصاب خودکار (در اثر تحریک در پایین سطح ضایعه نخاعی در بیماران نخاعی به وجود می آید)، سیرنگومیلی (کیست پر از مایع در نخاع) ، سکته مغزی، آسیب اعصاب خودکار می توانند باعث تعریق زیاد شوند. البته این موارد شایع نیست.

+

در دوران بارداری از کجا بفهمیم که کودکمان مبتلا به تالاسمی هست یا خیر؟

تالاسمی یک بیماری ژنتیکی و ارثی است که توسط ژن مغلوب منتقل می‌شود. این یعنی کودک شما خودبه‌خود، این بیماری را به ارث نمی‌برد. اگر فقط شما یا همسرتان، ناقل تالاسمی باشید، کودک شما ۵۰ درصد شانس دریافت ژن معیوب و انتقال آن به نسل بعدی را دارد. اما اگر هردو شما ناقل ژن معیوب باشید، کودک شما: – ۷۵ درصد، شانس این را دارد که یا ناقل ژن معیوب باشد یا به این بیماری مبتلا شود. – ۵۰ درصد شانس این را دارد که فقط ناقل ژن معیوب باشد. – ۲۵ درصد، شانس ابتلا به نوع شدید این بیماری یعنی تالاسمی ماژور را دارد. اگر هم شما و هم همسرتان مبتلا به تالاسمی باشید، به کمک یکی از روش‌های زیر می‌توانید اطمینان پیدا کنید که کودکتان به این بیماری مبتلا شده است یا خیر: – نمونه‌برداری از پرزهای جفتی: در این روش، در هفته ۱۱ تا ۱۴ بارداری، به کمک یک وسیله مخصوص و از طریق واژن، نمونه کوچکی از جفت گرفته می‌شود تا DNA مورد بررسی قرار بگیرد. – آمنیوسنتز: در این روش در هفته ۱۵ بارداری به بعد، مقداری از مایع آمنیوتیک اطراف جنین برای آزمایش و بررسی گرفته می‌شود. – نمونه خون جنین: در این روش، بین هفته‌های ۱۸ تا ۲۱، مقداری خون از بند ناف جنین گرفته می‌شود تا DNA بررسی شود. گاهی اوقات اگر نتایج آزمایشات نشان بدهد که کودک مبتلا به تالاسمی ماژور است و شانس کمی برای زنده ماندن دارد، پزشک اجازه سقط قانونی را به پدر و مادر می‌دهد. زیرا متأسفانه کودکانی که با تالاسمی ماژور متولد، می‌شوند، حتی اگر تحت شرایط درمانی بالایی قرار بگیرند، کیفیت زندگی بسیار پایینی خواهند داشت. به همین خاطر، هرچه زودتر این مسئله تشخیص داده شود، هم برای خودتان بهتر است هم جنین.

+