آرشیو برچسب ها:

در رابطه با تب شالیزار و علل ایجاد این بیماری چه می دانید؟

شاید این اسم را نشنیده باشید و اولین بار باشد که به گوشتان می خورد، اما این یک بیماری شایع در بین کشاورزان و شالی کاران است. تب شالیزار یک نوعی بیماری است که توسط عامل ناقل خود که نوعی باکتری است به انسان منتقل می شود و موجب بروز برخی اختلالات در سلامت وی خواهد شد
مدیر جهاد کشاورزی بهشهر گفت: سرفه خشک، تب، سردرد، درد عضلانی، تهوع و استفراغ و لرز از علایم بیماری تب شالیزار در انسان است.

خلیل حقیقی مدیر جهاد کشاورزی بهشهر در کارگاه آموزشی پدافند غیرعامل با عنوان تب شالیزار که در اردوگاه نظامی عباس آباد شهرستان بهشهر برگزار شد، اظهار کرد: لپتوسپیروز یک بیماری باکتریایی است که از طریق نوعی انگل فنری شکل در آب از پوست خراشیده، چشم و غشاهای مخاطی به ویژه در فصل بهار و تابستان وارد بدن انسان می شود.

وی ادامه داد: این بیماری بیشتر در مناطقی دارای بارندگی بالا، گرم و حاره­ای، زمین­های گلی، کنار دریاچه­ ها، ماندآب­ها و اراضی شالیزاری اتفاق می افتد.

مدیر جهاد کشاورزی شهرستان بهشهر خاطرنشان کرد: درجه حرارت محیط بین ۷ و ۳۶درجه سانتیگراد، pH حدود ۶ تا ۸ و زمین‌های گل آلود با زهکشی ناقص، افزایش ناگهانی درجه حرارت محیط توأم با افزایش نزولات آسمانی و ایجاد سیلاب های فصلی، شرایط مساعد برای وقوع بیماری را فراهم می‌کند.
این مسؤول با بیان اینکه تشخیص به موقع زمان بیماری می تواند در درمان این بیماری بسیار موثر باشد، افزود: مهمترین منبع آلودگی، ادرار حیوان مبتلا، جنین سقط شده، بافت های آلوده، ترشحات و شیر آلوده به طور مستقیم یا پس از آلودگی محیط از راه‎های انتقال تب شالیزار است.

حقیقی درباره علائم این بیماری در حیوان گفت: علایم عمومی بیماری­ مانند بی­حالی، عدم تمایل به حرکت و بی­ اشتهایی در این بیماری مشاهده می شود و در دام­های شیری ممکن است رنگ شیر تغییر پیدا کند و زرد شود و یا لخته­های خون در آن دیده شود و در دام­ های آبستن ممکن است سقط جنین رخ دهد.

مدیر جهاد کشاورزی شهرستان بهشهر درباره علائم تب شالیزار در انسان گفت: سرفه خشک، تب، سردرد، درد عضلانی، تهوع و استفراغ و لرز از علایم این بیماری در انسان است.

وی جلوگیری از ایجاد فاضلاب در محل زندگی دام­ها و خشک کردن آنها را از مهمترین راه­های پیشگیری این بیماری عنوان کرد.

+

همه چیز درباره تب کریمه کنگو

برخی از حقایق کلی:

ویروس تب خونریزی دهنده کریمه کنگو باعث بیماری ویروسی و تب شدید خونریزی دهنده می شود.
بیماری CCHF تا ۴۰٪ کشنده است.
ویروس در درجه اول از کنه و دام به مردم منتقل می شود. انتقال از انسان به انسان از طریق تماس نزدیک با خون، ترشحات، ارگان ها و یا سایر مایعات بدن افراد آلوده اتفاق می افتد.
CCHF در آفریقا، بالکان، خاورمیانه و آسیا بومی است.
هیچ واکسنی برای افراد یا حیوانات وجود ندارد.

تب خونریزی دهنده کریمه کنگو یک بیماری گسترده ناشی از ویروس منتقله از راه کنه (Nairovirus) از خانواده Bunyaviridae است. ویروس CCHF باعث شیوع بیماری های ویروسی شدید تب خونریزی دهنده، با میزان کشندگی ۱۰-۴۰٪ می شود.

CCHF در آفریقا، بالکان، شرق میانه و کشورهای آسیایی شایع است.

ویروس تب خونریزی دهنده کریمه-کنگو در حیوانات و کنه ها

میزبان ویروس CCHF شامل حیوانات وحشی و اهلی مانند گاو، گوسفند و بز هستند. بسیاری از پرندگان به عفونت مقاوم هستند، اما شترمرغ مستعد است و ممکن است عفونت زیادی در مناطق بومی آن دیده شود. به عنوان مثال، شیوع سابق در کشتارگاه شترمرغ در آفریقای جنوبی رخ داده است. هیچ بیماری مشهودی در این حیوانات وجود ندارد.

حیوانات از طریق گزش کنه آلوده و ویروس باقی مانده در جریان خون خود عفونی می شوند. عفونت یک هفته بعد دوباره با گزش بعدی ادامه می یابد. اگر چه برخی از کنه ها با این ویروس آلوده می شوند اما کنه های Hyalomma ناقل اصلی هستند.

انتقال کریمه کنگو

ویروس CCHF با گزش کنه و یا از طریق تماس با خون حیوان آلوده و یا بافت آلوده در طول و بلافاصله بعد از کشتار به انسان منتقل می شود. اکثر موارد در افراد درگیر در صنعت دام، مانند کارگران کشاورزی، کارگران کشتارگاه و دامپزشکان رخ داده است.

انتقال انسان به انسان در اثر تماس نزدیک با خون، ترشحات، ارگان و یا سایر مایعات بدن افراد آلوده اتفاق می افتد. عفونت ها در بیمارستان با توجه به استرلیزه نادرست تجهیزات پزشکی، استفاده مجدد از سوزن و آلودگی تجهیزات پزشکی رخ می دهد.
نشانه ها و علائم تب کریمه کنگو

طول دوره کمون بستگی به نوع اکتساب این ویروس دارد. به دنبال عفونت توسط گزش کنه، دوره کمون معمولا یک تا سه روز است، حداکثر نه روز. دوره کمون در حالت تماس با خون و یا بافت آلوده معمولا پنج تا شش روز، تا حداکثر ۱۳ روز است.

شروع علائم ناگهانی با تب، درد عضلانی، سرگیجه، درد گردن و سفتی، کمردرد، سردرد، درد چشم و ترس از نور (حساسیت به نور) است. ممکن است تهوع، استفراغ، اسهال، درد شکم و گلو درد، و نوسانات خلقی شدید و سردرگمی نیز دیده شود. پس از دو تا چهار روز، این حالات با خواب آلودگی، افسردگی و سستی جایگزین می شوند، و درد شکم ممکن است به قسمت فوقانی و راست، با هپاتومگالی قابل تشخیص (بزرگ شدن کبد) منتقل شود.

دیگر علائم بالینی عبارتند از تاکی کاردی (ضربان قلب سریع)، لنفادنوپاتی (بزرگی غدد لنفاوی) و بثورات پتشی (بثورات ناشی از خونریزی داخل پوست) در سطوح مخاطی داخلی، از جمله در دهان و گلو، و بر روی پوست. پتشی ممکن است به بثورات بزرگتر به نام اکیموز، و دیگر پدیده های خونریزی منجر شود. معمولا شواهدی از هپاتیت و وخامت سریع کلیه، آسیب ناگهانی کبد یا نارسایی ریوی بعد از روز پنجم از بیماری دیده می شود.

میزان مرگ و میر CCHF حدود ۴۰٪ است، با مرگ هایی که در هفته دوم بیماری رخ می دهد. در بیمارانی که بهبود می یابند، بهبود در روز نهم و دهم پس از شروع بیماری آغاز می شود.
تشخیص بیماری تب کریمه کنگو

عفونت ویروس CCHF ممکن است توسط چندین تست آزمایشگاهی مختلف تشخیص داده شود:

آزمون ایمونوسوربنت متصل به آنزیم
تشخیص آنتی ژن؛
خنثی سازی سرم؛
واکنش زنجیره ای پلیمریزاسیون ترانس کریپتاز معکوس
جداسازی ویروس کشت.

بیماران مبتلا به بیماری کشنده، مانند بیماران در چند روز اول بیماری، معمولا پاسخ آنتی بادی قابل اندازه گیری ندارند و بنابراین تشخیص در این افراد توسط تشخیص ویروس و یا RNA در نمونه های خون و یا بافت به دست می آید.

آزمایشات بر روی نمونه های بیماران مخاطرات شدیدی دارد و باید تحت شرایط بیولوژیکی مهار شود. با این حال اگر نمونه ها غیر فعال باشند (به عنوان مثال با virucides، اشعه گاما، فرمالدئید، گرما، و غیره)، می توان آن را در یک محیط ایمنی زیستی پایه اداره کرد.

درمان کریمه کنگو

مراقبت های عمومی با درمان علائم رویکرد اصلی مدیریت CCHF در افراد است.

داروی ضد ویروسی ریباویرین برای درمان عفونت CCHF سودمند است. هر دو درمان خوراکی و داخل وریدی موثر به نظر می رسد.
راههای پیشگیری و کنترل

کنترل CCHF در حیوانات و کنه

پیشگیری یا کنترل عفونت CCHF در حیوانات و کنه ها مورد توجه قرار نمی گیرد و عفونت در حیوانات خانگی معمولا آشکار نیست. علاوه بر این، کنه ها متعدد و گسترده هستند، به طوری که کنترل با آفت کش ها (مواد شیمیایی در نظر گرفته شده برای کشتن کنه) تنها گزینه واقع بینانه برای تجهیزات صنعتی دام است.

به عنوان مثال، طی یک شیوع در کشتارگاه شترمرغ در آفریقای جنوبی (که در بالا ذکر شد)، اقدامات لازم برای اطمینان حاصل شد که شترمرغ برای ۱۴ روز در یک ایستگاه قرنطینه قبل از کشتار قرار گرفته شد. این کار باعث کاهش خطر برای حیوانات در کشتار می شود که آلوده نشود و مانع از آلوده شدن افرادی که در تماس با آن هستند می شود.

هیچ واکسنی برای استفاده در حیوانات وجود ندارد.
کاهش خطر عفونت در انسان ها

اگر چه واکسن CCHF در یک مقیاس کوچک برای موش در شرق اروپا ساخته شده است اما در حال حاضر هیچ واکسن بی خطر و موثری برای استفاده انسان در دسترس نیست.

در صورت عدم وجود واکسن، تنها راه کاهش عفونت در افراد افزایش آگاهی از عوامل خطر و آموزش مردم در مورد اقدامات لازم جهت کاهش در معرض ویروس بودن است.

توصیه های بهداشتی عمومی بر برخی از وجوه تمرکز می کنند.
کاهش خطر انتقال ویروس به انسان:

پوشیدن لباس های محافظ (آستین بلند، شلوار بلند)؛
پوشیدن لباس های رنگی نازک برای تشخیص آسان کنه بر روی لباس.
استفاده از آفت کش های تایید شده (مواد شیمیایی در نظر گرفته شده برای کشتن کنه) بر روی لباس.
استفاده از مواد مورد تایید دافع بر روی پوست و لباس؛
بررسی منظم لباس و پوست برای کنه.
از بین بردن و یا کنترل آلودگی در حیوانات و یا در اصطبل و انبارها، و
دوری از مناطقی که کنه فراوان است و فصلی که آنها فعال ترین هستند.

کاهش خطر انتقال از حیوان به انسان:

در هنگام دست زدن به حیوانات از دستکش و دیگر لباس های محافظ استفاده کنید؛ به ویژه در طول کشتار، قصابی حیوانات
قرنطینه حیوانات قبل از ورود آن ها به کشتارگاه و یا درمان حیوانات با آفت کش ها دو هفته قبل از کشتار.
از مصرف گوشتی که از شرایط ذبح آن مطمئن نیستید اجتناب کنید.

کاهش خطر انتقال انسان به انسان در جامعه:

اجتناب از تماس فیزیکی نزدیک با افراد آلوده به CCHF ؛
دستکش و تجهیزات حفاظتی در هنگام مراقبت از افراد بیمار ؛
شستن دست به طور منظم پس از مراقبت و یا بازدید از افراد بیمار.

کنترل عفونت در مراقبت های بهداشتی

کارکنان مراقبت های بهداشتی از بیماران مبتلا به CCHF مشکوک یا تایید شده، و یا دست زدن به نمونه آنها، باید اقدامات احتیاطی کنترل عفونت استاندارد را عملی کنند. این خدمات عبارتند از بهداشت اولیه دست، استفاده از تجهیزات حفاظت فردی، شیوه تزریق امن و شیوه های تدفین امن.

به عنوان یک اقدام احتیاطی، کارکنان مراقبت های بهداشتی مراقبت از بیماران بلافاصله در خارج از منطقه شیوع CCHF باید اقدامات احتیاطی کنترل عفونت استاندارد را اجرا کنند.

نمونه گرفته شده از افراد مشکوک به CCHF باید توسط کارکنان آموزش دیده مشغول به کار در آزمایشگاه حمل شود.

توصیه هایی برای کنترل عفونت در حال ارائه خدمات به بیماران مشکوک به تب خونریزی دهنده کریمه کنگو یا تایید شده باید توسط WHO برای ابولا و تب خونریزی دهنده ماربورگ دنبال شود.

 

+

درباره ی تب دره ریفت بیشتر بدانیم

این بیماری ویروسی اولین بار در سال 1931 طی یک تحقیق و بررسی در بین اپیدمی بیماری گوسفندان یک مزرعه در دره ریفت در کنیا دیده شد به همین علت نام این بیماری را که نام محل است، نامگذاری کردند. دره ریفت دره ی بسیار طویلی است که کشور های تانزانیا، کنیا و اتیوپی عبور می کند.

تب دره ریفت RVF یک بیماری آربوویروسی (منتقله از طریق بندپایان) و مشترک بین انسان و دام است این بیماری بیشتر در حیوانات مشاهده می‏شود و این بیماری معمولاً در انسان ملایم و خفیف است ولی گاهی، موارد حاد بیماری از جمله تب خونریزی‌دهنده و التهاب مغز و پرده‌های آن (مننگو-آنسفالیتی) و مرگ‌ ومیر نیز دیده شده است (حدود ۱درصد).

عامل بیماری

عامل بیماری تب دره ریفت ویروسی از جنس فلبوویروس می‌باشد که واجد غشاء بوده، و ژنوم آن به صورت آران‌ای تک‌رشته‌ای و سه قسمتی می‌باشد که بصورت سه ناحیه مجزای ریبونوکلئوکسپیدی در ویروس قرار می‌گیرند.
روش های انتقال

گزش پشه آلوده.

تماس پوست خراشیده و آسیب دیده با خون، مایعات بدن و اندامهای حیوانات آلوده در طی ذبح و پس از آن.

مصرف شیر آلوده غیر پاستوریزه و نجوشیده.

استنشاق هوای آلوده به ویروس.

انتقال معمولی بیماری از انسان به انسان گزارش نشده است.

ناقلین تب دره ریفت

Aedes caspius,

Aedes mcintosh,

Aedes ochraceus,

Culex pipiens,

Culex antennatus,

Culex perexiguus,

Culex zombaensis,

Culex quinquefasciatus

بیماریزایی در حیوانات

بیماری از طریق گزش پشه آلوده به ویروس بیماری به حیوانات منتقل میگردد. ورود ویروس به یک منطقه سبب آلودگی و مرگ و میر ناگهانی بسیاری از دامها میشود، بطوریکه % 90 برههای آلوده تلف شده و % 100 گوسفندان دچار سقط جنین میگردند. بروز تب دره ریفت موجب ضرر و زیان اقتصادی قابل توجه میگردد.

علائم بیماری در انسان

پس از دوره نهفتگی 2 تا 6 روزه بیمار دچار علائم آنفلوآنزا شامل:

شروع ناگهانی تب،

سردرد، دردهای عضلانی و کمردرد شده

گاهی سفتی عضلات گردن،

ترس از نور، و حالت تهوع اتفاق میافتد.

بطور کلی بیماری در انسان خوش خیم است و در مدت کمتر از یک هفته بیمار بهبود مییابد.

در صورت پیشرفت بیماری علائم آنسفالیت حاد، خونریزی، هپاتیت و گرفتاری چشمی به صورت کاهش بینایی اتفاق میافتد.

بروز خونریزی با %50 مرگ و میر همراه است در صورتیکه در موارد دیگر بندرت اتفاق میافتد.
گسترش و گزارشات این بیماری در نقاط جهان

2016، جمهوری نیجر: 105 مورد 28 مرگ در انسان در منطقه  تهوا گزارش کرده است.

2012 جمهوری موریتانی: در مجموع 36 مورد، از جمله مرگ 18 تن شد

2010، افریقای جنوبی: 237 مورد تایید شده از RVF  گزارش شده در انسان.

2008-2009، ماداگاسکار: مجموع 476 مورد مشکوک به RVF  از جمله 19 مرگ گزارش شده است.

2007، سودان: در مجموع 738 مورد، از جمله 230 مرگ و میر، گزارش شده است.

2006، کنیا: در مجموع 684 مورد شامل 234 مرگ ناشی از RVF در کنیا گزارش شد.

2006 سومالی: در مجموع 114 مورد شامل 51 مرگ و میر در سومالی گزارش شد.

2006 تانزانیا: در مجموع 264 مورد شامل 109 مرگ و میر در تانزانیا گزارش شد.

2003، مصر: در سال 2003 ، 148 مورد شامل 27 مرگ RVF گزارش شده است.

2000، عربستان سعودی: 516 مورد با 87 مرگ RVF گزارش شده است .

2000- یمن 1087 موارد مشکوک، از جمله 121 مرگ و میر گزارش کرده است.

2012 فرانسه: یک زن 53 گزارش شده بود

2012 انگلستان: و یک مرد 54 ساله که اماکن منشاء عفونت از این موارد گزارش نشده بود.

موریتانی در سال 2012 یک طغیان با موارد انسانی و مرگ و میر را گزارش کرد .در 2013 نیز یک همه گیری حیوانی در سنگال رخ داد رخ داد اما هیچ مورد انسانی گزارش نشد.

در سال 2014، بوتسوانا گزارش شیوع را در  گاو در بخش شمالی کشور (کوبه) در ماه ژولای داد و همچنین  یوع دیگر در ماه آگوست در بز در منطقه جنوب (گابورون) اتفاق افتاد.

در سال 2014، بوتسوانا گزارش شیوع را در  گاو در بخش شمالی کشور (کوبه) در ماه ژولای داد و همچنین  شیوع دیگر در ماه آگوست در بز در منطقه جنوب (گابورون) اتفاق افتاد.

2011 ترکیه: در شمال ترکیه 70 نمونه خونی از بوفالو ،گاو،گوسفند،بز جمع آوری شد و برای حضور آنتی بادی به تب دره ریفت مورد برسی قرار گرفت که از آنزیم های رقابتی آزمون ایمونو سوربنت یا سی الایزا استفاده شد.

اولین شیوع تب دره ریفت در خارج ار افریقا بود و در حال حاضر این احتمال میرود که به دلیل گستردگی پشه های ناقل بیماری در مناطق غیر اندمیک تب دره ریفت نیز گسترش یابد.

عراق: در سال 2012 از 1215 سرم آزمایش شده، 108 نفر مورد مثبت یعنی 8.88% به بیماری  RVFمبتلا بودند.

تشخیص

از آنجا که علائم های تب دره ریفت، متنوع و غیر اختصاصی هستند، تشخیص بالینی اغلب دشوار است، به خصوص تشخیص از دیگر تب خونریزی دهنده ویروسی و همچنین بسیاری از بیماری های دیگر که باعث تب، از جمله مالاریا، شیگلا، تب حصبه، تب زرد می شوند در مراحل اولیه بیماری دشوار است .

تشخیص قطعی بیماری نیاز به آزمایش دارد که تنها در آزمایشگاههای مرجع در دسترس است. نمونه های آزمایشگاهی ممکن است خطرناک و باید با مراقبت شدید گرفته می شود. عفونت ویروس تب دره ریفت تنها می تواند به صورت  قطعی در آزمایشگاه تشخیص داده شود با استفاده از آزمایش های زیر:

ترانس کریپتاز معکوس واکنش زنجیره ای پلیمراز (RT-PCR) با استفاده از روش الایزا و جداسازی ویروس از محیط کشت.

ریسک فکتورهای انتقال بیماری به انسان

افرادی که بدون استفاده از وسایل حفاظتی اقدام به ذبح حیوانات میکنند بخصوص در طی مراسم قربانی.

کارکنان کشتارگاهها، قصابها، چوپانها.

افرادی که بدون استفاده از پشه بند یا مواد دورکننده حشرات در مناطق آلوده استراحت میکنند.
پیشگیری

استفاده از حشره کشها و مواد دورکننده حشرات بصورت پماد، لوسیون یا اسپری.

پوشیدن لباس مناسب مانند پیراهن آستین بلند و یقه بسته، شلوار بلند و جوارب ساقه بلند در مناطق آلوده.

بکار بردن پشه بند مناسب.

پرهیز از تماس مستقیم با خون و بافت دامهای ذبح شده و بکار بردن ماسک، عینک، دستکش، روپوش، کلاه، پیشبند پلاستیکی بلند و چکمه در هنگام ذبح و تماس با خون و لاشه حیوانات.

از تماس و دستکاری لاشه حیوانات ذبح شده بخصوص پس از قربانی بدون استفاده از وسایل حفاظتی جداً خودداری گردد.
کنترل ناقلین

از دیگر راه های کنترل بیماری جلوگیری از گزش پشه الوده است.

لارو کشی در محل های الوده موثرترین شکل کنترل ناقل است و جاری شدن سیل سبب افزایش زیستگاه لاروی می شود.
درمان

اصول درمان شامل مراقبت بیماران می‏باشد، اخیراً اثرات امیدوارکننده درمان با ریباویرین گزارش شده است.

با دو اقدام حفاظتی عمده:

جلوگیری از گزش پشه.

عدم تماس با لاشه گوسفندان و سایر دامهای ذبح شده.
دارو ها و واکسن برای انسان

از آنجا که اکثر موارد ابتلای انسانی بیماری نسبتا خفیف و کوتاه مدت هستند، هیچ درمان خاصی برای این بیماران مورد نیاز نیست و برای موارد شدیدتر، درمان در غالب درمان حمایتی است.

واکسن های ناقص برای درمان انسانی توسعه یافته است. با این حال، این واکسن دارای مجوز و به فرم تجاری در دسترس نیست. و به صورت تجربی برای حفاظت از پرسنل دامپزشکی و آزمایشگاهی در معرض خطر استفاده شده است و دیگر واکسن ها تحت بررسی هستند.
دارو ها و واکسن برای حیوانات

شیوع RVF در حیوانات را می توان با یک برنامه پایدار از واکسیناسیون حیوانات کنترل کرد.

فقط 1 دوز از واکسن زنده لازم است برای ارائه ایمنی طولانی مدت اما این واکسن ممکن است سبب سقط در حیوانات باردار شود.

واکسن ویروس غیر فعال است که اثر جانبی ندارد، اما دوز متعدد به منظور حفاظت در مناطق بومی  و مشکل ساز مورد نیاز است.

اقدامات سازمان بهداشت جهانی

WHO برای همه گیری بیماری در 2016 نیجر یک تیم چند بخشی شامل اعضای وزارت بهداشت خدمات دامپزشکی و… را فرستاد.

سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل، سازمان جهانی سلامت حیوانات وwho روی سلامت حیوانات و انسان همکاری میکنند.
منابع

Outbreak news. Rift Valley fever, Mauritania. Weekly Epidemiol Rec. 2012 Nov 9; 87(45):438.

World Organisation for Animal Health (OIE). OIE-Listed diseases, infections and infestationsin force in 2014.

http://www.oie.int/en/animal-health-in-the-world/oie-listed-diseases-2014/

Chevalier V. Relevance of Rift Valley fever to public health in the European Union. Clin Microbiol Infect. 2013 Aug; 19(8):705-doi: 10.1111/1469-0691.12163.

World Organisation for Animal Health (OIE). Rift Valley fever, Botswana [Internet]. 2014 [cited 2014 Aug 7]. Available from: http://www.oie.int/wahis_2/public/wahid.php/Reviewreport/Review?page_refer=MapEventSummary&reportid=16068  – See more at: http://ecdc.europa.eu/en/healthtopics/rift_valley_fever/pages/annual-epidemiological-report-2016.aspx#sthash.NrBvukRU.dpuf

Dik B, Yagcı S, Linton YM (2006) A review of species diversity and distribution of

Culicoides Latreille, 1809 (Diptera: Ceratopogonidae) in Turkey. J Nat Hist. 40: 1947–1967.

Linthicum KJ, Anyamba A, Tucker CJ, Kelley PW, Myers MF, Peters CJ (1999) Climate and satellite indicators to forecast Rift Valley fever epidemics in Kenya. Science. 285: 397–400.

Turrel MJ, Bailey CL, Beaman JR (1998) Vector competence of a Houston, Tex-as strain of Aedes albopictus for Rift Valley fever virus. J Am Mosq Cont Assoc. 4: 94–98.

Department of internal medicine, College of Veterinary Medicine , University of Basrah, Basrah, Iraq

Seroepidemiological Study of West Nile Virus and Rift Valley Fever Virus in Some of Mammalian Species (Herbivores) in Northern Turkey

+