آرشیو برچسب ها:

علائم چربی خون بالا در بدن

اگر به پزشک مراجعه کردید و او تشخیص داد که اختلال چربی دارید، این بدان معنی است سطح کلسترول، چربی های تری گلیسیرید و یا هر دو دارای سطح بالایی هستند. بنابراین اگر مبتلا به این اختلال باشید بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری های قلبی هستید. در این نوشته به علت ها و علائم چربی خون بالا در بدن اشاره کردیم که با چربی خون آشنا بشید تا به محض مواجه شدن با علائم سریعا به درمان آن بپردازید.

کلسترول چیست؟

کلسترول یک ماده چربی مانند است که در کبد و سایر سلول‌ها ساخته شده و در بعضی از انواع غذاها از جمله لبنیات، تخم مرغ و گوشت بدست می آید. دو نوع کلسترول که در بدن شما وجود دارد عبارتند از لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) و لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL).

LDL به عنوان “کلسترول بد” نامیده می شود که توسط غذاهایی مانند گوشت قرمز و لبنیات ساخته میشود و جذب بدن میگردد. LDL می تواند با سایر چربی ها و مواد موجود در خون شما ترکیب شود و باعث ایجاد انسداد در شریان ها شود. همچنین می تواند جریان خون شما را کاهش دهد و باعث بیماری های قلبی، حمله قلبی یا سکته مغزی شود. به دلیل اثرات بالقوه آن، پزشکان سطح پایین LDL را توصیه می کنند.

 

HDL، به عنوان “کلسترول خوب” شناخته شده است، اثر محافظتی بر روی قلب شما دارد. HDL کلسترول مضر را از شریان خود حرکت داده و مانع انسداد رگها می شود. پزشکان معمولا توصیه می کنند که سطح بالاتری از کلسترول HDL داشته باشید.

تری گلیسیرید یک نوع چربی است که از طریق مواد غذایی که می خورید بدست می آید. زمانی که کالری بیش از اندازه ذخیره میکنید تبدیل به چربی به نام تری گلیسیرید میشود. برخی از تری گلیسیرید ها برای عملکرد برخی سلول ها ضروری هستند، اما زمانی که بیش از حد باشند همانند LDL، ناسالم هستند. برای اینکه بدن سالمی داشته باشید باید سطوح پایینی از آن را دریافت کنید.
علت های موثر در چربی خون بالا در بدن

رژیم غذایی نامناسب از جمله مصرف بیش از حد غذاهای چرب
وجود برخی بیماریها مثل دیابت، کم کاری تیروئید، بیماری کلیوی
کم ورزش کردن و بی تحرکی
سیگار کشیدن
عوامل ژنتیک

علائم چربی خون بالا در بدن

بیشتر اوقات چربی خون علائمی ندارد اما ممکن است به شکل بیماری های مختلف قلبی مانند درد قفسه سینه (آنژین صدری) یا تهوع و خستگی رخ دهد. حمله قلبی یا سکته مغزی ممکن است از کلسترول کنترل نشده باشد. از جمله علائم چربی خون عبارتند از:

سرگیجه و سردرد
احساس سنگینی و خستگی
افزایش تعریق بدن
سردردهایی که معمولاً با احساس سنگینی سر همراه میباشد
خواب آلودگی

 

چگونگی تشخیص چربی خون

این نوع بیماری با انجام آزمایش تشخیص داده میشود. در این آزمایش انواع مختلف چربی ها از جمله LDL و HDL و تری گلیسیرید را اندازه گیری می کنند. برای اینکه جواب آزمایشتان صحیح باشد سعی کنید 12 ساعت قبل از انجام آن از خوردن و نوشیدن مایعات خودداری کنید. چربی خون را بصورت میلی گرم در دسی لیتر (mg / dL) اندازه گیری می کنند. سطح کلی کلسترول شما نباید بالاتر از mg/dl 200 باشد.

+

تاثیرات منفی کاهش کالری دریافتی بر بدن

برخی افراد برای کم شدن وزنشان کالری دریافتی خود را کاهش میدهند و با این کار می خواهند از شر چاقی و چربی های اضافی بدنشان خلاص شوند. آن ها بهتر است بدانند با زیاده روی در کاهش کالری های مصرفی ممکن است باعث چاقی خود شوند سعی کنید استانداردهای لازم در این زمینه را رعایت کنید تا دچار مشکل نشوید.

محققان آلمانی می‌گویند که نوشیدن ۶ فنجان آب سرد در روز (حدودا ۱۴۵۰ میلی‌لیتر) می‌تواند سرعت متابولیسم درحال استراحت را افزایش بدهد و باعث سوزاندن ۵۰ کالری بیشتر در روز و کاهش ۲.۵ کیلوگرم در سال شود. آیا می‌دانید که کاهش کالری‌های مصرفی برای کم کردن وزن لازم است، اما زیاده‌روی نکردن در این کار هم اهمیت ویژه‌ای دارد؟ درواقع، اگر کالری‌های مصرفی را بیش از حد استاندارد کاهش بدهید، ضربات سنگینی به متابولیسم وارد می‌کنید. وقتی که کمتر از میزان لازم برای عملکردهای بیولوژیکی اولیه بدن غذا می‌خورید (حدود ۱۲۰۰ کالری برای اغلب زنان)، بدن نیز روند طبیعی متابولیسم را به هم می‌ریزد. به‌علاوه، بدن در این حالت از بافت‌های عضلانی ارزشمند و کالری‌سوز برای تولید انرژی استفاده می‌کند. پس به اندازه‌ای غذا بخورید که گرسنه نمانید. یک میان‌وعده سالم بین صبحانه و ناهار، و یک میان‌وعده دیگر بین ناهار و شام، با تقریبا ۴۳۰ کالری برای هر کدام، متابولیسم را در وضعیت عادی نگه می‌دارد. درواقع،‌ اگر میان‌وعده‌ها یا وعده‌های غذایی اصلی بین هر ۳ تا ۴ ساعت به بدن برسند، هم احساس سیری مطلوبی در شما ایجاد می‌شود و هم در باقی روز پُرخوری نمی‌کنید. در ادامه این مطلب، با بدترین عادات غذایی که باعث کاهش متابولیسم و کُند شدن روند کاهش وزن می‌شوند، آشنا می‌شویم.
از مصرف کافئین خودداری می‌کنید کافئین، یکی از ترکیبات محرک برای سیستم عصبی مرکزی است. درنتیجه، مصرف روزانه قهوه تلخ می‌تواند متابولیسم شما را بین ۵ تا ۸ درصد تقویت کند؛ یعنی چیزی برابر با سوزاندن ۹۸ تا ۱۷۴ کالری بیشتر در روز. محققان ژاپنی می‌گویند که یک فنجان چای سبز خالص هم می‌تواند متابولیسم را ۱۲ درصد تقویت کند. به باور آنان، کاتچین‌های موجود در چای سبز که خاصیت آنتی‌اکسیدانی دارند، باعث این اثربخشی می‌شوند. از کربوهیدرات‌های سفید استفاده می‌کنید شما می‌توانید فیبر دریافتی را با این ترفندهای مهم در رژیم غذایی‌تان افزایش بدهید: استفاده از نان گندم و ماکارونی سبوس‌دار به‌جای نان‌های سفید، و بیشتر کردن میزان استفاده از انواع میوه‌ها و سبزی‌ها. تحقیقات علمی نشان می‌دهند که بعضی از فیبرها می‌توانند میزان چربی‌سوزی شما را تا ۳۰ درصد بیشتر کنند. براساس بعضی از همین تحقیقات، زنانی که بیشترین فیبر را دریافت می‌کنند، کمترین افزایش وزن را در درازمدت تجربه می‌کنند. دریافت ۲۵ گرم فیبر در روز، میزان مناسبی برای شما است که حدودا در سه وعده مصرفی از سبزی‌ها و میوه‌ها وجود دارد.
آب ولرم یا نزدیک به دمای اتاق می‌خورید محققان آلمانی می‌گویند که نوشیدن ۶ فنجان آب سرد در روز (حدودا ۱۴۵۰ میلی‌لیتر) می‌تواند سرعت متابولیسم درحال استراحت را افزایش بدهد و باعث سوزاندن ۵۰ کالری بیشتر در روز و کاهش ۲.۵ کیلوگرم در سال شود. این اثربخشی بر سرعت متابولیسم، از فعالیت بدن برای گرم کردن آب سرد حاصل می‌شود. مواد غذایی شما حاوی ترکیبات آفت‌کش است محققان کانادایی گزارش کرده‌اند که رژیم‌گیرندگانی که ترکیبات غذایی مصرفی‌شان حاوی بیشترین میزان از ارگانوکلرین است، در دوره کاهش وزن با کُند شدن غیرطبیعی متابولیسم مواجه می‌شوند. ارگانوکلرین‌ها، آلاینده‌هایی باقی‌مانده از آفت‌کش‌ها هستند که در سلول‌های چربی ذخیره می‌شوند. دلیل شکل‌گیری این اختلال هم تداخل سموم با روند انرژی‌سوزی است. تحقیقات دیگر هم نشان داده‌اند که آفت‌کش‌ها می‌توانند از عوامل محرک در شکل‌گیری اضافه‌وزن باشند. به همین دلیل، استفاده از محصولات ارگانیک (مانند سیب، هلو، کاهو و…) برای رژیم‌گیرندگان اهمیت ویژه‌ای دارند. انواع غیرارگانیک این محصولات معمولا حاوی میزان بالایی از آفت‌کش‌ها هستند. وعده غذایی بدون پروتئین می‌خورید همیشه مطمئن شوید که وعده‌های غذایی شما حاوی پروتئین سالم و بدون چربی هستند. بدن انسان ذاتا برای این‌که عضله‌ها را بدون چربی نگه دارد، به پروتئین نیازمند است. یک وعده مصرفی از منابع پروتئینی برابر است با ۸۵ گرم از گوشت قرمز بدون چربی، ۲ قاشق غذاخوری از مغزهای خام و ۲۲۶ گرم از ماست کم‌چرب. تحقیقات علمی هم نشان داده‌اند که وجود پروتئین در همه وعده‌های غذایی می‌تواند کالری‌سوزی پس از مصرف هر وعده غذایی را ۳۵ درصد افزایش بدهد. آهن کافی در رژیم غذایی‌تان وجود ندارد مواد غذایی سرشار از آهن باید در برنامه غذایی افراد وجود داشته باشند، چون اکسیژن لازم را به عضله‌ها می‌رسانند و عضله‌ها هم به این اکسیژن برای سوزاندن چربی‌ها نیاز دارند. تا قبل از دوران یائسگی، زنان با دفع ماهانه آهن از طریق چرخه قاعدگی مواجه هستند.
پس اگر آنان، اقدامات لازم برای تامین ذخایر آهن را جدی نگیرند، خودشان را در معرض خطر کمبود انرژی و متابولیسم نامناسب قرار می‌دهند. بهترین منابع آهن به این ترتیب هستند: گوشت‌های قرمز بدون چربی، لوبیا، غلات صبحانه غنی‌شده و اسفناج. ویتامین D را نادیده می‌گیرید برای این‌که بافت‌های عضلانی بتوانند متابولیسم قوی‌تر و سریع‌تری را انجام بدهند، به ویتامین D نیاز دارند. متاسفانه، برآوردهای محققان نشان می‌دهند که درصد کمی از مردم جهان، ویتامین D را از طریق رژیم غذایی دریافت می‌کنند. با این‌حال، هر ۱۰۰ گرم از ماهی سالمون، ۴۰۰ واحد بین‌المللی از ویتامین D را به بدن می‌رساند که برابر است با ۹۰ درصد از ارزش روزانه توصیه‌شده برای این ویتامین. دیگر منابع مناسب برای دریافت ویتامین D عبارت‌اند از ماهی تُن، میگو، پنیر توفو، شیر و غلات صبحانه غنی‌شده، تخم‌مرغ. به اندازه کافی از محصولات لبنی استفاده نمی‌کنید بعضی از یافته‌های علمی نشان می‌دهند که کمبود کلسیم که متاسفانه در بسیاری از زنان جهان شایع است، می‌تواند روند متابولیسم را آهسته و ضعیف کند. با این‌حال، تحقیقات علمی نشان داده‌اند که دریافت کلسیم از طریق محصولات لبنی مناسب مانند شیر بدون چربی و ماست کم‌چرب می‌تواند جذب چربی موجود در مواد غذایی مختلف را کاهش بدهد. بنابراین، افرادی که از محصولات لبنی استفاده نمی‌کنند، حتما باید برنامه تازه‌ای برای اضافه کردن این مواد غذایی به رژیم غذایی خودشان در نظر بگیرند.
+

تاثیر مصرف سس تند بر سلامت بدن

جالب است بدانید بر خلاف تصور عموم که بر این عقیده هستند که سس تند برای سلامت خطر آفرین است و ممکن است سلامتی را تهدید کند در یک تحقیق جدید مشخص شده است که مصرف سس تند فواید سلامتی گسترده ای برای بدن انسان دارد.
دانشگاه ایالتی نیومکزیکو، خانه‌ی مؤسسه‌ی چیلی پپر (فلفل چیلی) است؛ مؤسسه‌ی بسیار جالبی که با همه‌ی مؤسسات دیگر تفاوت دارد. کارول ترنر (Carol Turner) متخصص تغذیه در ایالت نیومکزیکو و از اعضای این مؤسسه است. در ادامه، صحبت‌های او را درباره‌ی تأثیر سس تند در سلامتی، با هم مرور می‌کنیم.

فلفل قرمز فواید بسیاری دارد که اغلب درموردش فکر نمی‌کنیم. بیشتر ما وقتی درمورد سس تند فکر می‌کنیم یاد تُندیِ آن می‌افتیم، اما ترنر و همکارانش در مؤسسه‌ی چیلی پپر، فلفل تند را چیزی فراتر از آن می‌دانند. می‌توانیم آن را «پارادوکس فلفل تند» بنامیم. یعنی برعکس آنکه همیشه مصرف چنین سس‌های تندی را دیوانگی می‌دانیم و از آنها گریزانیم اما سس تند و سالسا از سالم‌ترین مواد غذایی روی کره‌ی زمین هستند.

خواص فلفل تند:

هزاران نوع فلفل تند وجود دارد که فواید غذایی مشابهی هم دارند. مثلا فلفل چیلی سبز کالری، قند، چربی و کربوهیدرات پایینی دارد، فاقد کلسترول است و مقدار زیادی ویتامین سی دارد.

ویتامین سی با افزایش سوخت‌وساز، توسعه‌ی بافت‌های پیوندی، بیوسنتز انتقال‌دهنده‌های عصبی، عملکرد ایمنی، التیام زخم‌ها و جذب آهن ارتباط دارد. به‌علاوه این ویتامین یک آنتی اکسیدان است، یعنی رادیکال‌های آزاد را که به سلول‌ها آسیب می‌رسانند، از بین می‌برد. ویتامین سی برای سلامت پوست، دندان‌ها و استخوان‌ها لازم است و حتی به پیشگیری از بیماری اسکوربوت هم کمک می‌کند.

فلفل چیلی تند حاوی کارتنوئیدها (ویتامین A)، فلاونوئیدها، آنتی‌اکسیدان‌ها، ویتامین‌ها و مواد معدنی است که همگی خواص ضدپیری و ضدالتهابی دارند و در حفاظت از دی‌اِن‌اِی (DNA) و کاهش فشار خون مؤثرند.

شگفتی واقعی فلفل چیلی، کپسایسین است؛ ترکیب گیاهی بی‌رنگی که به فلفل تند، خاصیت تندی و تسکین درد می‌دهد. کپسایسین آن‌قدر قدرتمند است که اغلب در کرم‌های موضعیِ کاهش درد استفاده می‌شود.

کپسایسین در فلفل تند، سس‌های تند و سالساها وجود دارد. در فلفل تند، کپسایسین در بافتی که دانه‌ها را نگه می‌دارد، متمرکز شده است. دانه‌های فلفل‌ هم ممکن است تند باشد، اما برخلاف باور عامه، این تندی از خود دانه‌ها نیست، تندی آنها به‌دلیل کپسایسینی است که از بافت‌های اطراف‌شان جذب کرده‌اند.

مقیاس اسکویل، معیار استانداردی برای سنجش میزان تندی فلفل است. برخی از سس‌های قرمز ۲۵۰۰ تا ۵۰۰۰ اسکویل واحد تندی تولید می‌کند. میزان تندی کپسایسین خالص، ۱۶ میلیون واحد اسکویل است!

نکته: کپسایسین خالص را در سوپ نریزید وگرنه ممکن است مثل موشک به‌سمت کُره‌ی ماه پرتاب شوید!

آیا غذاهای تند می‌توانند با سرطان مقابله کنند:

فلفل چیلی بالغ گیاه ساده‌ای است، اما دانشمندان به‌تازگی به خواص این گیاه شگفت‌انگیز پی برده‌اند. محققان مشغول کار روی ارتباط فلفل تند با درمان دیابت نوع ۲، بیماری‌های قلبی و عروقی، التهاب، کاهش وزن و سرطان هستند.

کپسایسین اثر شگفت‌انگیزی دارد. باعث می‌شود سلول‌ها، به‌ویژه سلول‌های سرطانی، دچار آپوپتوسیز یا همان مرگ سلولی شوند.

درمورد خواص و تأثیرات کپسایسین، آزمایش‌های بیشتری موردنیاز است. مثلا نمی‌دانیم چه مقدار کپسایسین هضم‌شده وارد جریان خون می‌شود و اثرش تا کِی باقی می‌ماند. مری اوکانل (Mary O’Connell) استاد علوم گیاهی و محیط زیست دانشگاه نیومکزیکو در جست‌وجوی سرمایه‌گذاری است تا بتواند در این زمینه تحقیق کند. او فلفل چیلی را تحریک‌کننده‌ی مقابله با سرطان می‌داند.

طبق گفته‌ی اوکانل، ایالت نیومکزیکو پایین‌ترین نرخ شیوع سرطان را در کشور دارد. آیا این به‌دلیل رژیم غذایی سنتی غنی از فلفل و سس‌های تند است؟ کسی به‌طور قطع پاسخ این پرسش نمی‌داند. اوکانل می‌گوید: «این از آن ویژگی‌های غیرمعمولی محیط ماست.»

راهنمای رژيم غذایی تند:

غذاهای تند می‌توانند برای کم کردن اشتها و کمک به کاهش وزن استفاده شوند که امری منطقی است، زیرا بعد از سوختنِ دهان‌تان به‌دلیلِ تندی غذا، ترجیح می‌دهید از غذا خوردن دست بکشید!

بررسی‌ای که محققان یوسی‌ال‌ای روی ۳۴ نفر انجام دادند، نشان داد با اضافه کردن نوعی کپسایسین به نام دی‌هیدروکاپسید (dihydrocapsiate) به رژيم افراد مورد آزمایش، بدن انرژی بیشتری می‌سوزاند. دی‌هیدروکاپسید، اکسیداسیون چربی را نیز افزایش می‌دهد که باعث می‌شود بدن چربی بیشتری برای سوخت‌وساز بسوزاند.

محققان در دانشگاه پردو دریافتند که فلفل تند می‌تواند اشتهای شما را کم کند. از میان ۲۵ شرکت‌کننده در این مطالعه، ۱۳ نفر غذاهای تند دوست داشتند و ۱۲ نفر دوست نداشتند. این مطالعه نشان داد کسانی که مرتبا فلفل قرمز نمی‌خوردند، اما از فلفل کاین در غذاهایشان استفاده می‌کردند، اشتهایشان هنگام مصرف غذاهای چرب، شور و شیرین کاهش یافت.

مطالعه‌ی جداگانه‌ای در اروپا نشان داد که غذاهای تند سطح هورمون مشخصی را که کارش سرکوب اشتهاست، بالا می‌برد.

دکتر اسپیرو آنتونیادس (Spiro Antoniades) جراح ستون فقرات در مریلند، کتابی به نام «رژیم سس تند: سفری در اصلاح رفتار» نوشته است.

زمانی که آنتونیادس دانشجوی کالج بود و مجبور بود حسابی مراقب خرج و برجش باشد، متوجه شد که اگر در هر وعده تنها یک تکه پیتزا همراه سس و فلفل تند بخورد، سیر می‌شود و می‌تواند یک پیتزای کامل را در طول چند وعده مصرف کند، البته او به این روش وزنی کم نکرد!

بعد از کالج، وزن آنتونیادس بالا رفت، بنابراین او یک هفته از کار مرخصی گرفت تا درباره‌ی تغذیه مطالعه کند. او رژیم سس تند را ایجاد کرد که برای خودش مؤثر بود. با خوردن سس تند در هر وعده، آنتونیادس غذای کمتری مصرف می‌کرد، او مجبور بود آب بیشتری بنوشد و برای اینکه گرسنگی‌اش را در طول روز از بین ببرد، سس تند مصرف می‌کرد. او با رژیم غذایی متعادلی با سس تند و طولانی کردن زمان غذا خوردن در هر وعده تا ۳۰ دقیقه، بیش از ۳۲ کیلوگرم وزن کم کرد. هر وعده‌ی او شامل دو نیمه بود که بین آنها، یک لیوان کامل آب می‌نوشید.

آنتونیادس گفت: «کپسایسین مکمل غذایی بسیار سالمی است. فریبنده است و سدیم و کالری ندارد.»

ترنر (Turner) متخصص تغذیه در ایالت نیومکزیکو، به بیماران خود توصیه می‌کند که فلفل تند بخورند. او فلفل را به‌عنوان غذای «درگاهی» می‌بیند؛ اگر کسی مایل به خوردن فلفل تند باشد، احتمالا تمایل دارد میوه‌ها و سبزیجاتی را هم که قبلا امتحان نکرده است، تجربه کند.

خطرات فلفل تند:

سس تند و فلفل تند، می‌توانند دهان شما را به‌شدت بسوزانند و وضعیت ناخوشایندی برای‌تان ایجاد کنند. ماده‌ای که درون فلفل تند یافت می‌شود، همانی است که پلیس برای متفرق کردن جمعیت اسپری می‌کند، به همین خاطر «اسپری فلفل» نام گرفته است چون به زبان آوردنش راحت‌تر از «اسپری متفرق‌کننده‌ی معترضین مبتنی بر کپسایسین» است!

غذاهای حاوی کپسایسین می‌توانند توانایی حس چشایی در تشخیص طعم‌های دیگر را کاهش بدهند، بنابراین اگر آشپز بسیار بدی هستید این خبر خوبی برای شماست!

هیچ مدرکی مبنی بر اینکه فلفل تند بیشتر از سایر مواد غذایی معده را اذیت می‌کند، وجود ندارد.

بزرگترین خطر برای اکثر کسانی که فلفل یا سس تند می‌خورند، گذاشتن کپسایسین روی پوست‌شان و مالیدن آن روی چشم‌هاست که بنابر تجربه‌ی شخصی، تأیید می‌کنم بدترین حس در دنیاست!

آیا بین شخصیت افراد و علاقه‌ی آنها به غذاهای تند، ارتباطی وجود دارد؟

محققی در ایالت پن (Penn)، مصرف‌کنندگان فلفل تند را با استفاده از آزمون هیجان‌طلبی آرنت (Arnett Inventory of Sensation Seeking) ارزیابی کرد.

در این تحقیق مشخص شد کسانی که نمره‌‌ای بالاتر از نمره‌ی میانگین کسب کرده‌اند، بیشتر به‌دنبال ریسک، تجربیات جدید و هیجان هستند و در حقیقت از غذاهای تند بیشتر لذت می‌برند. کسانی که نمره‌شان پایین‌تر از نمره‌ی میانگین بود، تمایل داشتند ماشین‌هایی با قیمت معقول داشته باشند و بیشتر درمورد آب‌وهوا صحبت کنند.

این موضوع ما را به فایده‌ی نهایی یعنی «سلامت ذهنی» هدایت می‌کند. خوردن فلفل تند احساس خوبی دارد. کپسایسین به گیرنده‌های درد در دهان و بینی می‌چسبد و درنتیجه باعث ایجاد احساس سوختگی می‌شود. مغز با آزاد کردن اندورفین که یک مخدر طبیعی است، درد را تسکین و احساس خوشی را ایجاد می‌کند.

+

علائم کمبود پتاسیم در بدن

زمانی که در مورد مواد مغذی برای داشتن بدنی سالم فکر می‌کنید، پتاسیم احتمالا یکی از مواردی خواهد بود که به ذهن خطور می‌کند. این ماده‌ی معدنی حیاتی ، نقش اساسی در بیشتر عملکردهای ضروری بدن همچون تنظیم مایعات و حفظ عملکرد صحیح ماهیچه‌ها بازی می‌کند. مطالعه‌ی جدیدی که در مجله‌ی بالینی جامعه نفرولوژی آمریکا منتشر شده است نشان می‌دهد که دریافت پتاسیم کافی ممکن است شما را از ابتلا به بیماری‌هایی همچون بیماری قلبی و کلیوی مصون دارد. اگرچه محققان بیشتر بر روی افراد دیایتی نوع ۲ تمرکز داشته‌اند. دکتر پیت میلر در دانشگاه جانز هاپکینز می‌گوید: “این یافته‌ها در مورد سایر افراد غیر دیابتی نیز می‌تواند صحیح باشد”

خبر بد این است که افراد کمی وجود دارند که پتاسیم کافی به بدن خود می‌رسانند. موسسه پزشکی توصیه می‌کند که بزرگسالان حداقل ۴۷۰۰ میلی گرم پتاسیم در هر روز باید مصرف کند اما بیشتر افراد تنها نیمی از این مقدار را مصرف می‌کنند. خوب از کجا می‌توان فهمید که مقدار پتاسیم دریافتی‌تان کافی است ؟ پاسخ به این سوال کمی دشوار است. آزمایش‌های روتین و منطم برای کمبود پتاسیم می‌تواند مفید باشد اما معمولا نشانه‌ی فیزیکی در بدن برای این موضوع وجود ندارد. در زیر نشانه‌های اندکی را می‌بینید که ممکن است به خاطر کمبود پتاسیم در فرد ایجاد شود.

۱. بشقاب غذایی شما رنگارنگ نیست:

میوه‌ها و سبزیجات معمولا منبعی غنی از پتاسیم هستند بنابراین رنگ‌های مختلف رنگین کمان باید در بشقاب غذایی شما وجود داشته باشد. اگر بشقاب غذای شما بیشتر به صورت تک رنگ است ، احتمالا شما پتاسیم کافی وارد بدن خود نمی‌کنید. دکتر میلر می‌گوید: “پتاسیم یکی از نشانه‌های اصلی برای داشتن یک رژیم غذایی سالم است” افرادی که دسترسی کافی به مواد غذایی تازه ندارند ، پتاسیم کمتری نیز مصرف می‌کنند.
۲. احساس خستگی و ضعف می‌کنید:

اگر همیشه احساس خستگی و ضعف دارید ، بهتر است نگاهی به رژیم غذایی خود داشته باشید. خوردن میوه‌های غنی از پتاسیم و سبزیجات تازه برای داشتن حس شادابی و سرزندگی بسیار ضروری است. اگر این موارد نتواند به شما کمک کند باید با یک پزشک مشورت کنید.
۳. فشار خون بالایی دارید:

چیزهای بسیاری همچون سابقه‌ی فامیلی ، اضافه وزن و خوردن نمک بسیار می‌تواند باعث ایجاد پرفشاری خون گردد. اما مطالعات انجام شده نشان می‌دهد که موش‌هایی که دارای پتاسیم کمتر در رژیم غذایی خود بودند ، به پرفشاری مبتلا می گشتند.پتاسیم می‌تواند به حفظ تعادل سدیم کمک کند. بیشتر افراد غذاهای پر نمک در رژیم غذایی خود دارند و تقریبا میوه و سبزیجات کافی نیز نمی‌خورند همین امر موجب به هم ریختن تعادل سدیم و پتاسیم در بدن می‌شود.

۴. شما مستعد ابتلا به اسپاسم عضلانی هستید:

اسپاسم‌های عضلانی دردناک در پاها بسیار آشناست ،کمبود پتاسیم می‌تواند باعث ایجاد این مشکل گردد. دکتر لموند در اینباره می‌گوید: ” ورزشکارانی که به سختی کار می‌کنند و عرق بسیاری نیز دارند بیشتر به این بیماری مبتلا می‌شوند. این موضوع به خاطر الکترولیت است. زمانی که شما بیشتر عرق می‌کنید پتاسیم بیشتری از بدن دفع می‌شود. بهترین و سریع ترین درمان برای این مشکل ، استفاده از نوشیدنی‌هایی است که شامل الکترولیت است. تنها به خوردن آب اکتفا نکنید. “
۵. تپش قلب دارید:

زمانی که سطح پتاسیم به شدت کاهش یابد، می‌تواند باعث ایجاد مشکلات جدی در بدن گردد. اگر احساس درد در قفسه سینه خود داشته باشید و یا اینکه احساس کنید قفسه‌ی سینه در حال بالا و پایین رفتن است ، ممکن است ضربان قلب نامنظمی داشته باشید. برای این منظور سریعا به پزشک مراجعه کنید تا درمان‌های دارویی آغاز گردد.
مقدار مصرف پتاسیم خود را افزایش دهید:

بهترین روش برای بدست آوردن پتاسیم کافی، خوردن مقدار زیادی از میوه‌ها و سبزجیات در روز است. اما موادی نیز وجود دارند که سرشار از پتاسیم هستند. اگرچه بیشتر افراد فکر می کنند موز تنها منبع غنی از پتاسیم است اما سیب زمینی پخته نیز اگر با پوست مصرف شود، می‌تواند منبع خوبی از پتاسیم باشد. منابع دیگر شامل اسفناج، توت فرنگی ، آووکادو ، بروکلی است.

 

+

چرا آهن فراوان مضر است؟ مضرات آهن زیاد در بدن

آهن در زمره مواد معدنی ضروری قلمداد می‌شود.

با این وجود، همانند بسیاری از دیگر مواد معدنی مصرف بیش از حد آن برای سلامت مضر است.

در واقع، آهن می‌تواند چنان سمی‌ باشد که جذب آن به شدت از سوی مجرای گوارشی کنترل می‌شود.

بدین ترتیب، خطر جذب بیش از حد آن و بالطبع تاثیرات منفی آن به حداقل می‌رسد.

هنگامی که این مکانیزم ایمنی دچار نقصان گردد، مشکلات مرتبط با سلامتی بروز می‌کنند.

در این مقاله به تاثیرات بالقوه مخرب مصرف بیش از حد آن پرداخته می‌شود.

آهن چیست؟

آهن یکی از ضروری‌ترین مواد معدنی مغذی قلمداد می‌شود که اکثر آن را گلبول‌های قرمز مصرف می‌کنند.

بخش عمده‌ایی از هموگلوبین، پروتئینی که در گلبول‌های قرمز یافت می‌شود، می‌باشد.هموگلوبین مسئول انتقال اکسیژن به سلول‌های بدن است.
دو نوع آهن خوراکی وجود دارد:

آهن خون‌رنگزا: این نوع آهن فقط در خوراکی‌های حیوانی یافت می‌شود، اغلب در گوشت قرمز. این نوع آهن نسبت به آهن غیر‌ خون‌رنگزا ساده‌تر جذب بدن می‌شود.

آهن غیر خون‌رنگزا: اغلب آهن‌های خوراکی غیر خون‌رنگزا هستند. این نوع آهن هم در خوراکی‌های گیاهی و هم در خوراکی‌های حیوانی یافت می‌شود. جذب آن با اسیدهای بنیادی از قبیل ویتامین C افزایش می‌یابد، اما با مصرف ترکیبات گیاهی مانند اسید فیتیات این روند کاهش می‌یابد.

افرادی که مقدار اندکی آهن خون‌رنگزا از رژیم غذایی خود جذب می‌کنند و یا رژیم آنها حاوی هیچ‌گونه آهن خون‌رنگزایی نیست، با خطر ابتلا به کمبود آهن مواجه هستند.

افراد بسیاری از کمبود آهن رنج می‌برند، به ویژه زنان. در واقع، کمبود آهن در زمره شایع‌ترین نوع کمبود مواد معدنی جهان به شمار می‌رود.
قاعده‌ی ذخیره‌ی آهن

به دو دلیل عمده سطح آهن در بدن مرتبا تنظیم و تعدیل می‌گردد:

آهن یک ماده‌ی معدنی ضروری است که نقش عمده‌ایی را در بسیاری از عملکردهای اساسی بدن ایفا می‌کند، اما بدن ما به میزان محدودی از آن نیاز دارد.

مصرف بیش از حد آهن به صورت بالقوه سمی است، بنابراین امکان جذب بیش از حد آهن توسط بدن وجود ندارد.

بدن میزان آهن مورد نیاز خود را با کمک جذب از طریق دستگاه گوارش تنظیم می‌کند.

هپسیدین، هورمون تنظیم و تعدیل آهن، مسئول حفظ تعادل آهن ذخیره شده در بدن است. کارکرد اصلی آن ممانعت از جذب آهن فراوان است.
اساسا بدین شیوه عمل می‌کند:

جذب آهن فراوان–< افزایش سطح ترشح هپسیدین–< کاهش جذب آهن.

کاهش ذخیره‌ی آهن–< کاهش سطح ترشح هپسیدین–< افزایش جذب آهن.

در اغلب مواقع این سیستم کاملا دقیق عمل می‌کند. با این وجود، برخی از اختلالات مانع از ترشح هپسیدین می‌گردد که منجر به تجمع آهن در بدن می‌گردد.

از طرف دیگر، شرایطی که منجر به ترشح بیش از حد هپسیدین گردد، کمبود آهن را در بدن پدید می‌آورد.

تعادل میزان آهن در بدن می‌تواند تحت تاثیر مصرف آهن در رژیم غذایی قرار گیرد. در طول زمان، رژیم‌هایی که فاقد آهن کافی هستند، می‌توانند کمبود آهن را پدید آورند. از طرف دیگر، مصرف ببش از حد مکمل‌های آهن خطر ابتلا به مسمومیت‌های حاد ناشی از آهن را به وجود می‌آورد.
مسمومیت ناشی از مصرف آهن

مسمومیت ناشی از آهن هم می‌تواند ناگهانی و هم می‌تواند به صورت تدریجی رخ دهد.

بسیاری از مشکلات جدی مرتبط با سلامت، از مصرف تصادفی بیش از حد آهن همانند مصرف بیش از حد مکمل‌ها برای مدت طولانی یا اختلال مزمن جذب حداکثری آهن است.

در شرایط معمول، مقدار اندکی آهن در شریان‌های حیاتی به گردش در می‌آیند.

سلامت آن منوط به پروتئین‌هایی از قبیل ترانسفرین است که مانع از آسیب‌رسانی آهن به دیگر بافت‌ها می‌گردد.

با این وجود، مسمومیت ناشی از آهن می‌تواند سطح آهن آزاد را در بدن به طرز قابل توجهی افزایش دهد.

آهن آزاد از خواص اکسیداسیونی برخوردار است، نقطه‌ی مقابل خاصیت آنتی‌اکسیدانی، و می‌تواند منجر به آسیب سلولی گردد.

این امر می‌تواند چندین عامل داشته باشد. از جمله:

مسمومیت ناشی از آهن: مسمومیت هنگامی اتفاق می‌افتد که افراد، به ویژه کودکان، بیش از حد مکمل آهن مصرف نمایند.

هموکروماتوز( تجمع غیر طبیعی آهن) ارثی: یک اختلال ژنتیک که با جذب مفرط آهن از غذاها بروز می‌کند.

تجمع افراطی آهن در نژاد سیاه (افریقایی): یک رژیم غذایی مملو از آهن ناشی از مصرف غذاها و نوشیدنی‌های سرشار از آهن. این امر برای اولین در افریقا که آبجوهای دست‌ساز و خانگی در بشکه‌های فلزی نگه‌داری می‌شد، مشاهده شد.

مسمومیت ناشی از آهن دقیقا هنگامی پدید می‌آید که افراد در مصرف مکمل‌های آهن افراط نمایند. میزان ۱۰ تا ۲۰ میلی‌گرم می‌تواند علائم معکوسی را بروز دهد، حال آنکه مصرف بیش از ۴۰ میلی‌گرم در روز آسیب‌هایی را پدید می‌آورد که مستلزم مراقبت‌های پزشکی است.

بدین ترتیب مصرف بیش از حد مکمل‌های آهن منجر به مشکلات حادی می‌گردد. از اینکه طبق دستورالعمل درج شده بر روی مکمل آهن پیروی می‌کنید، اطمینان حاصل نمائید و هیچ‌گاه بیش از آنچه پزشکتان تجویز کرده مصرف نکنید.

علائم اولیه‌ی مسمومیت ناشی از آهن شامل دل‌درد، تهوع و استفراغ می‌شود.

به طور کلی، انباشته شدن حجم زیادی آهن در اندام‌های داخلی به صورت بالقوه منجر به آسیب‌های مرگباری از جمله به مغز و کبد وارد می‌سازد.

علائم مصرف بیش از حد مکمل‌ها در طی زمان، شباهت بسیاری به علائم تجمع آهن در بدن دارد که در زیر به تفصیل به آن پرداخته می‌شود.
تجمع آهن در بدن

تجمع آهن به شکل‌گیری تدریجی آهن فراوان در بدن اطلاق می‌شود. این امر ناشی از اختلال در سیستم تنظیم سطح آهن درحد طبیعی رخ می‌دهد.

تجمع آهن در بدن اغلب افراد چندان نگران‌کننده نیست. اما برای افرادی که به طور ژنتیک مستعد جذب آهن فراوان از دستگاه گوارش خود هستند، می‌توانند نگران‌کننده باشد.

شایع‌ترین اختلال تجمع آهن، هموکروماتوز ارثی است که منجر به شکل‌گیری آهن در بافت‌ها و اندام‌های بدن می‌گردد.

چنانچه هموکروماتوز بدون درمان رها شود، به مرور زمان خطر ابتلا به آرتروز، سرطان، نارسایی کبدی، دیابت و بیماری‌های قلبی را افزایش می‌دهد.

خلاص شدن از این آهن اضافی برای بدن چندان آسان نیست. موثرترین روش برای رهایی از از تجمع آهن، از دست دادن خون است.

بنابراین، احتمال اینکه زنان پس از بلوغ و پیش از یائسگی، مشکلات ناشی از تجمع آهن را تجربه نمائید بسیار کم است. علاوه بر این، کمترین خطر متوجه افرادیست که به طور مرتب خون خود را اهدا می‌کنند.

چنانچه خود را مستعد تجمع آهن می‌دانید، خطر بروز هرگونه مشکل را با موارد زیر به حداقل برسانید:

کاهش مصرف غذاهای سرشار از آهن از قبیل گوشت قرمز.

اهدای خون به طور منظم.

پرهیز از مصرف ویتامین C همراه با غذاهای سرشار آهن.

با این وجود، چنانچه علائم تشخیص تجمع آهن در شما وجود ندارد، اساسا کاهش مصرف و جذب آهن توصیه نمی‌شود.
آهن و خطر ابتلا به سرطان

تردیدی وجود ندارد که تجمع آهن می‌تواند منجر به بروز سرطان، هم در انسان و هم در حیوانات، گردد.

از ظواهر امر پیداست که اهدای خون و از دست دادن خون این خطر را کاهش می‌دهد.

مطالعات مشاهده‌ایی حاکی از آن است که جذب بیش از حد آهن خون‌رنگزا خطر ابتلا به سرطان روده‌ی بزرگ را افزایش می‌دهد.

آزمایشات بالینی دال بر آن است که آهن خون‌رنگزای مکمل‌ها و گوشت قرمز شکل‌گیری ترکیبات سرطان‌زا موسوم به ان-نیتروسیل را در سیستم گوارشی افزایش می‌دهند.

ارتباط بین گوشت قرمز و ابتلا به سرطان از موضوعاتیست که نقل محافل علمی به شمار می‌رود. گرچه برخی از مکانیزم‌ها در توجیه این ارتباط محتمل به نظر می‌رسد، اما اغلب شواهد بر اساس مطالعات مشاهده‌ایی ارائه می‌گردد.
آهن و خطر ابتلا به عفونت

به نظر می‌رسد هم تجمع افراطی آهن در بدن و هم کمبود آن افراد را بیش از حد مستعد ابتلا به بیماری‌های عفونی می‌نماید.

علت آن در دو مورد خلاصه می‌گردد:

سبستم ایمنی بدن از آهن کمک می‌گیرد تا باکتری‌های مضر را نابود سازد، بنابراین بدن مقداری آهن برای مبارزه با عفونت‌ها نیاز دارد.

افزایش سطح آهن آزاد منجر به تحریک باکتری‌ها و ویروس‌ها برای رشد می‌گردد، بنابراین آهن بیش از حد می‌تواند نتایج معکوسی در بر داشته باشد و خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهد.

چندین مطالعه در این زمینه حاکی از آن است که مکمل‌های آهن تکرر و شدت عفونت را افزایش می‌دهد، حال آنکه برخی مطالعات ادعا می‌کنند ارتباطی بین آنها وجود ندارد.

افرادی که از هموکروماتوز ارثی رنج می‌برند، بیش از دیگران در خطر ابتلا به عفونت قرار دارند.

پیش از مصرف هرگونه مکمل آهن از سوی افرادی که در خطر ابتلا به عفونت قرار دارند، تمام جوانب امر باید مد نظر گرفته شود و باید به تمام موارد خطرآفرین توجه گردد.

به طور خلاصه، مصرف آهن زیاد می‌تواند خطرآفرین باشد.

با این وجود، جز در مواردی که اختلال تجمع آهن وجود دارد، اساسا نیازی نیست نگران جذب آهن فراوان از رژیم غذایی خود باشید.

مصرف مکمل‌های آهن نیز داستان دیگری دارد. برای افرادی که از کمبود آهن رنج می‌برند، مفید است اما برای افرادی که کمبود آهن ندارد می‌تواند مضر باشد.

مکمل‌های آهن به هیچ وجه نباید خودسرانه و بدون توصیه‌‌ی پزشک مصرف شوند.

 

منبع